Χρίστος Καραμάνος
υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Α’ Αθήνας
Είναι μια δύσκολη στιγμή για όλο το δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ, που δοκιμάστηκε όλη την τελευταία περίοδο με όλα όσα έγιναν. Που έχει μεγάλη αγωνία για την επόμενη μέρα, για το τι σκηνικό και τι προοπτικές θα υπάρχουν στις 5 Οκτώβρη. Σε αυτές τις συνθήκες, τα (άτυπα, αλλά κατοχυρωμένα στη συνείδηση του κόσμου) μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δίνουν τη μάχη, προσπαθώντας να αναδείξουν το πραγματικό διακύβευμα αυτών των εκλογών στον κόσμο της Αριστεράς και τον πλατύ προοδευτικό κόσμο. Το αν θα υπάρξει ισχυρή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση του πλούτου, όποια κι αν είναι αυτή.
Αποτελεί μια μικρή έκπληξη η υποδοχή του κόσμου. Που μας ακούει, παρά την κριτική που μας κάνει, παρά τα μπερντάχια που μας ρίχνει. Μας ακούει με προσοχή, τις περισσότερες φορές, δείχνει συγκατάβαση. Ο κόσμος αγωνιά για την επόμενη μέρα. Διαισθάνεται τι έρχεται. Και νιώθει ο ίδιος ότι έχει ανάγκη την Αριστερά, κάποιον που να τους αντιπαλέψει. Είναι μια ισχυρή ώθηση για να χτίσουμε μια Αριστερά χρήσιμη στο λαό – κι ένα ΣΥΡΙΖΑ όχι όπως πριν.
Ο Χρίστος Καραμάνος είναι μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και της Επιτροπής Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Μέλος της ΚΟΕ και της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας Αριστερά!. Πήρε μέρος στους φοιτητικούς αγώνες στη δεκαετία του ’80 από τις γραμμές των Αριστερών Συσπειρώσεων Φοιτητών. Μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ. Εργάζεται ως μισθωτός πολιτικός μηχανικός στον κατασκευαστικό κλάδο. Συνέβαλε στην ανάδειξη του ζητήματος του Ελαιώνα – ένας από τους 131 πολίτες. Μέλος της Γραμματείας της “Ανοιχτής Πόλης”.
Ελένη Σωτηρίου
υποψήφια βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, Αττική
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις 4 Οκτώβρη, έχει να αναμετρηθεί με τη συνέχιση της οικονομικής κρίσης άρα και με τις συνέπειες που αυτή θα συνεχίσει να έχει για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Η όποια κυβέρνηση στην Ελλάδα, είτε είναι ΠΑΣΟΚ είτε ΝΔ, θα συνεχίσει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική-επίθεση στο όνομα των “διαρθρωτικών” αλλαγών και των εντολών της ΕΕ και του ΔΝΤ: πάγωμα μισθών και συντάξεων, συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, κατάργηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων, φορολογία των φτωχών και χαριστικές ρυθμίσεις στους πλούσιους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις 4 Οκτώβρη, έχει να αναμετρηθεί με τους επαγγελματίες των μηχανισμών, δηλαδή με εκείνες τις δυνάμεις που, ενώ τυπικά αναφέρονται στην Αριστερά, στην πραγματικότητα πασχίζουν να είναι εντός του συστήματος είτε με τις “υπεύθυνες εποικοδομητικές” προτάσεις τους είτε με τη συμμετοχή τους σε κεντροαριστερές κυβερνήσεις συνεργασίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις 4 Οκτώβρη, έχει να αναμετρηθεί με το αν θα αποτελέσει τελικά την ενωτική ριζοσπαστική Αριστερά, που αγωνίζεται ενάντια στις συνέπειες της κρίσης, που οικοδομεί το κοινωνικό μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και το δικομματισμό, που ενώνει το λαό και οργανώνει την αντίστασή του.
Η Ελένη Σωτηρίου γεννήθηκε στις Ερυθρές Αττικής το 1972. Είναι μοναχοπαίδι και από τους γονείς της, που είναι αγρότες και ανήκουν στην Αριστερά, πήρε τις πρώτες πολιτικές της κατευθύνσεις. Σπούδασε στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και, όπως οι περισσότεροι πτυχιούχοι, ετεροαπασχολείται ως υπάλληλος σε τεχνική εταιρία. Η οργανωμένη σχέση της με την Αριστερά ξεκινά από τα φοιτητικά της χρόνια και το φοιτητικό σύλλογο. Από τότε, συμμετέχει ενεργά σε όλες τις εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις μέχρι σήμερα. Από το 1993 είναι μέλος της Α/συνεχεια και, από το 2003, ιδρυτικό μέλος της ΚΟΕ. Από το 2004 είναι μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας. Επίσης, είναι μέλος του τμήματος εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Στις βουλευτικές εκλογές, το Σεπτέμβρη του 2007, ως υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια Αττικής κατέλαβε την τρίτη θέση, συγκεντρώνοντας 4.022 σταυρούς. Στις ευρωεκλογές του 2009 κατέλαβε τη δεύτερη θέση στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Άβα Μπουλούμπαση Μπασκουρέλου
υποψήφια βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, Λακωνία
Η φράση του σ. Αλέκου Αλαβάνου “είμαστε υπό δοκιμή” είναι πιο επίκαιρη από ποτέ: κι αυτό φαίνεται καθαρά από την επαφή μας με τον κόσμο, με το ξεκίνημα αυτής της δύσκολης προεκλογικής περιόδου.
Θυμός, αγανάκτηση, απογοήτευση κάποτε, χρωματίζει τη στάση και τη συμπεριφορά τους. Η εμπιστοσύνη με την οποία στράφηκε προς το μέρος μας τόσο η ευρύτερη κοινωνική Αριστερά, όσο και μεγάλη μερίδα της ριζοσπαστικής πολιτικής Αριστεράς όλο το προηγούμενο διάστημα, έχει κλονιστεί. Τούτη τη φορά, το ουσιαστικό διακύβευμα των εκλογών δεν είναι αν θα μπούμε ή όχι στη Βουλή, αλλά αν θα ξανακερδίσουμε ή όχι την εμπιστοσύνη αυτού του κόσμου.
Θα τα καταφέρουμε;
Η αποφασιστική αντίσταση στις σειρήνες του κυβερνητισμού, η έμπρακτη αλληλεγγύη στον “λαό της κρίσης”, οι καθαρές αντινεοφιλελεύθερες θέσεις και η κινηματική μας δράση είναι το καλύτερο αντίδοτο στην –όχι και τόσο νέα– “γρίπη” που είκοσι χρόνια μετά το “βρόμικο 1989” απειλεί για μια ακόμη φορά την Αριστερά.
Η Άβα Μπουλούμπαση-Μπασκουρέλου γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει στο Καστόρειο Λακωνίας από το 1980. Παντρεμένη με τον φαρμακοποιό Μπάμπη Μπασκουρέλο, μητέρα δύο παιδιών.
Αρχιτέκτων μηχανικός, διπλωματούχος Πανεπιστημίου Φλωρεντίας, ελεύθερη επαγγελματίας (τεχνικό γραφείο).
Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα στην Ιταλία, στο συνδικαλιστικό κίνημα των αρχιτεκτόνων και σε πολιτιστικούς συλλόγους της Αθήνας. Μέλος της επιτροπής Λακωνίας ενάντια στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, συμμετείχε στις κινητοποιήσεις του Μεσογειακού Κοινωνικού Φόρουμ της Βαρκελώνης, του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ της Φλωρεντίας και του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ της Βομβάης.
Διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Μηχανικών-Ελευθέρων Επαγγελματιών Λακωνίας, πρόεδρος του Εμποροεπαγγελματικού Συλλόγου Καστορείου, μέλος της αντιπροσωπείας ΤΕΕ Κεντρικής και Νότιας Πελοποννήσου και της Αρχιτεκτονικής Επιτροπής Λακωνίας.
Επικεφαλής του συνδυασμού Αγωνιστική Κίνηση για την Πρόοδο στον Δήμο Πελλάνας, εκλέχτηκε δημοτική σύμβουλος το 1999. Μέλος της ΚΟΕ από την ίδρυσή της. Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Ν. Λακωνίας, υποψήφια και το 2007.
Σπύρος Κόγκας
υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Αχαΐα
Η δικομματική εναλλαγή είναι στημένη εδώ και καιρό. Σκοπός τους είναι να μην πειραχτούν τα συμφέροντα του ΣΕΒ, των τραπεζών, των υπεργολάβων και των μεγάλων συγκροτημάτων όσο βαστάει η κρίση. Σκοπός τους είναι ο ελληνικός λαός να πληρώσει με ακόμα μεγαλύτερα βάσανα και στερήσεις τις νεοφιλελεύθερες διαταγές του Αλμούνια.
Στην Αχαΐα της ανεργίας, στην καμένη Αχαΐα, με την κατεστραμμένη αγροτιά, με την αυξανόμενη οικονομική ανέχεια, είναι ζωτικό για την πολιτική Αριστερά να χτυπηθεί ο δικομματισμός, και ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ. Να μην επιτρέψουμε άλλο την απαλλαγή του πασοκισμού από τις ευθύνες του για τον μαρασμό του νομού μας, τις ευθύνες του για την ολόπλευρη πτώχευση της περιοχής μας.
Και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα επιπλέον καθήκον. Πρέπει να προσανατολίσει όλες του τις δυνάμεις ενάντια στην δικομματική εναλλαγή, να αποτελέσει στήριγμα των αγώνων και των αντιστάσεων απέναντι στην κρίση, να αντιπαλεύσει την κεντροαριστερά. Η συλλογική μας έγνοια είναι να υπηρετήσουμε τα λαϊκά συμφέροντα, να στηρίξουμε και να ενισχύσουμε τους αγώνες, να ενώσουμε το λαό απέναντι στα κόμματα του μεγάλου κεφαλαίου.
Ο Σπύρος Κόγκας είναι τριάντα ετών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα, στα Ζαρουχλέικα. Είναι ημιαπασχολούμενος εκπαιδευτικός στον ιδιωτικό τομέα. Στέλεχος της ΚΟΕ, μέλος της Ένωσης Εργαζομένων, με ενεργή συμμετοχή στις επιτροπές “Ακρίβεια-STOP”. Ακόμα, συμμετέχει στην κίνηση “Δικαίωμα” για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων. Μέλος της δημοτικής κίνησης “Αριστερά στην Αυτοδιοίκηση – Ανυπότακτη Πολιτεία” από την ίδρυσή της, ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος το 2006. Από το 2007 έως την υποβολή της υποψηφιότητάς του εκπροσωπούσε την ΚΟΕ στη Γραμματεία και στο Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Αχαΐας.
Θεοδόσης Ν. Γαρεφαλάκης
υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Λασίθι
Υπάρχουν 19+1 λόγοι για να ψηφίσει κανείς ΣΥΡΙΖΑ. Για να είναι όμως κανείς υποψήφιος συντρέχουν τόσοι και άλλοι τόσοι.
Επειδή η ακροδεξιά καραδοκεί.
Επειδή γνωρίσαμε την αυτοαποκαλούμενη κεντροδεξιά ως κυβέρνηση.
Επειδή η λεγόμενη κεντροαριστερά προσπαθεί να μας καταπιεί.
Επειδή η καθωσπρέπει Αριστερά κοιμάται.
Επειδή οι βολές κατά του ΣΥΡΙΖΑ στοχεύουν και τον καθένα μας χωριστά.
Επειδή δεν δικαιούμαστε να κάνουμε το χατίρι του Βωβού, του Κόκκαλη, του Βαρδινογιάννη, της Minoan Group, του Εφραίμ, του Λαμπράκη, του Κακλαμάνη, του Καραμανλή, του Παπανδρέου, του Καρατζαφέρη, του Πρετεντέρη…
Επειδή υπάρχουν σύντροφοι 80 και 90 χρόνων που δεν το βάζουν κάτω.
Επειδή η απάντηση σ’ όλους εκείνους που θέλουν τη διάλυσή μας είναι ένας ΣΥΡΙΖΑ αγωνιστικός, κινηματικός, που θα ενοχλεί το σύστημα και τους εκφραστές του, που θα δημιουργεί εξελίξεις, που θα προτείνει και που θα αυτοκαθορίζεται.
Επειδή είχε διαφανεί πως τέτοιος ΣΥΡΙΖΑ είναι δυνατόν να δημιουργηθεί, και παρά το γεγονός ότι η ζωή της Αριστεράς δεν είναι μόνο στο κοινοβούλιο:
Για όλα αυτά θεωρώ χρήσιμο να είμαι και πάλι υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Θεοδόσης Γαρεφαλάκης γεννήθηκε το 1956 στην Κομοτηνή. Πτυχιούχος Αγγλικής Φιλολογίας, ζει στη Σητεία και εργάζεται στην Εμπορική Τράπεζα. Είναι παντρεμένος με την Τούλα Τσιφετάκη, καθηγήτρια, κι έχει δύο παιδιά.
Στο ΠΑΣΟΚ μέχρι το 1976 και από το 1977 μέχρι το 1980 στη Σοσιαλιστική Πορεία. Χωρίς κομματική ένταξη από τότε. Μέλος της Ενιαίας Αγωνιστικής Συσπείρωσης, συνδικαλιστικής κίνησης των εργαζομένων στην Εμπορική Τράπεζα. Μέλος της συντονιστικής επιτροπής κινήσεων και οικολογικών ομάδων κατά της επένδυσης της Μονής Τοπλού.
Από τους ιδρυτές και μέλος της Δ.Ε. της αστικής εταιρίας ΚΟΝΤΡΑ. Μέλος του ΔΣ του Προοδευτικού Συλλόγου Μυρσίνης. Ερασιτέχνης φωτογράφος με εκθέσεις στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Ζωγράφου το 1991 και 1992, και καραγκιοζοπαίχτης με πλήθος παραστάσεων από το 1995 μέχρι σήμερα.
Πήρε δραστήρια μέρος στις τοπικές κινήσεις κατά των πολέμων στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Λίβανο και την Παλαιστίνη. Συμμετείχε σε αποστολή στη Σερβία το 1999. Υποψήφιος στις νομαρχιακές του 2002 με το συνδυασμό “2148” και του 2006 με “Το Λασίθι στην Πλώρη”, καθώς και στις βουλευτικές του 2007 με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Γιώργος Θεοδωρόπουλος
υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Α’ Θεσσαλονίκης
Η κυρίαρχη εικόνα στην κοινωνία και στους εργαζόμενους είναι ότι περιμένουν με αγωνία, ανησυχία, φόβο και απαισιοδοξία το χειμώνα που έρχεται. Σου δίνεται η αίσθηση ότι προσπαθούν να πιαστούν από κάπου για να βρουν μία ελπίδα. Ο κόσμος είναι αγανακτισμένος με τα δύο μεγάλα κόμματα, παράλληλα όμως είναι πανικόβλητος στη σκέψη ότι θα έχουμε ακυβερνησία και απανωτές εκλογές. Η λογική “το μη χείρον βέλτιστον” τον σφίγγει ασφυκτικά στο λαιμό και του θέτει εκβιαστικά διλήμματα. Αντιλαμβάνεται την ανάγκη ότι πρέπει να ξεφύγει από το δικομματισμό και να στηρίξει τα κόμματα της Αριστεράς, αλλά τους καταλογίζει αναξιοπιστία. Τον πονάει ιδιαίτερα η πολυδιάσπαση της Αριστεράς. Αναρωτιέται γιατί, και όσο δεν βρίσκει πειστικές απαντήσεις από τις ηγεσίες της Αριστεράς –κυρίως του ΚΚΕ–, τόσο πιο επιφυλακτικός γίνεται.
Ένας πλατύς κόσμος που ψήφισε στις προηγούμενες εκλογές ΣΥΡΙΖΑ και επένδυσε ελπίδες σε αυτόν, είναι θυμωμένος. Κάποιοι απ’ αυτούς θα στηρίξουν και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί τον θεωρούν δικό τους και αρνούνται να απεμπολήσουν την ελπίδα. Δεν θέλουν να χαρίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στους μηχανισμούς. Κάποιοι άλλοι σου λένε “να στηρίξω τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αν εσείς τα ακουμπήσετε αύριο στο ΠΑΣΟΚ;”, ενώ πολλοί δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι ακριβώς παίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ και έχουν μείνει με την εντύπωση της καρεκλομαχίας, κάτι που δεν τιμά την Αριστερά. Οι παλινωδίες και οι διχογνωμίες του ΣΥΡΙΖΑ τους προηγούμενους μήνες, έχουν μπερδέψει τον κόσμο.
Όσοι έχουν μια στενότερη σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι βαθιά προβληματισμένοι και περιμένουν την επόμενη μέρα. Κάποιοι απ’ αυτούς στηρίζουν ενεργά την εκλογική δουλειά, κάποιοι με βαριά καρδιά θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ και κάποιοι σκέφτονται και την τιμωρία προς παραδειγματισμό.
Όλοι όμως αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα να υπάρχει μετά τις εκλογές ένας ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θα θυμίζει σε τίποτα τον ΣΥΡΙΖΑ των τελευταίων μηνών.
Ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν και είναι η μεγάλη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, εξακολουθεί σε ένα μεγάλο βαθμό να δηλώνει παρών, και ότι θα δώσει με την αγωνιστικότητα και το πολιτικό του κριτήριο θετική διέξοδο στον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στις εκλογές που έρχονται, όσο και στο κρίσιμο για την κοινωνία και τον ΣΥΡΙΖΑ, μετεκλογικό τοπίο.
Ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος γεννήθηκε στην Αρκαδία το 1961. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο ΔΠΘ στην Ξάνθη. Από το 1985 ζει και εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός στη Θεσσαλονίκη. Είναι παντρεμένος και έχει δυο παιδιά.
Συμμετείχε ενεργά στο φοιτητικό κίνημα ως μέλος της ΠΠΣΠ και των Αριστερών Συσπειρώσεων αργότερα. Μέλος της Συσπείρωσης Αριστερών Μηχανικών, της Επιτροπής Κατοίκων των Βορειοδυτικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης για την απόδοση των στρατοπέδων στην τοπική κοινωνία, της Ένωσης Πεζών και του Δικτύου Κινήσεων Θεσσαλονίκης, αγωνίζεται για την υπεράσπιση των δημόσιων χώρων και του περιβάλλοντος. Συμμετείχε ενεργά στους αγώνες για την απομάκρυνση των τοξικών από το εργοστάσιο ΔΙΑΝΑ. Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Γυμνασίου Θεσσαλονίκης. Με τις επιτροπές “Ακρίβεια-STOP” πάλεψε για τη μείωση της τιμής του φυσικού αερίου. Συμμετέχει στο συντονιστικό της Νομαρχιακής Κίνησης Θεσσαλονίκης “Αριστερά!” και ήταν υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος το 2002 και το 2006.
Είναι στέλεχος της ΚΟΕ και μέλος του Συντονιστικού του ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλονίκης. Υποψήφιος βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2007.
Μαρία Νικηφοράκη
υποψήφια βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, Ηράκλειο
Ο κόσμος έχει κουραστεί από την εναλλαγή του δικομματισμού στην εξουσία και είναι λογικό η δυσαρέσκειά του αυτή, όταν εκφράζεται, να αφορά και την Αριστερά, που συχνά στο παρελθόν δεν επιβεβαίωσε ότι δεν είναι συμπληρωματική δύναμη του δικομματισμού, ότι “δεν είναι όλοι το ίδιο”. Άρα ο κόσμος θέλει μια Αριστερά ενωτική, χρήσιμη, μαχητική, μια Αριστερά συνολικά αντίθετη και αντίπαλη στο δικομματισμό. Που θα συγκρούεται με τα συμφέροντα και θ’ αγωνίζεται σ’ όλα τα μικρά και μεγάλα μέτωπα. Που θα μιλάει απλά, χωρίς να γενικολογεί για το μέλλον. Που θα πασχίζει να οργανώσει τις αντιστάσεις εδώ και τώρα αλλά και με το όραμα μιας άλλης κοινωνίας, του σοσιαλισμού. Που θα κατανοεί πως το κύριο τούτη τη στιγμή είναι να μην πληρώσει ο λαός κι η νεολαία την κρίση του συστήματος. Και πάνω απ’ όλα, μια Αριστερά που δε θα απογοητεύσει τις ελπίδες χιλιάδων ανθρώπων. Τέτοια Αριστερά θέλουμε να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεσμεύομαι να αγωνιστώ ενάντια στις δικομματικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές και επιπλέον να κάνω ό,τι μπορώ για να λυθούν στον ΣΥΡΙΖΑ μετεκλογικά, με τον καλύτερο και πιο δημιουργικό τρόπο, όλα τα ζητήματα, για έναν ΣΥΡΙΖΑ αντισυστημικό, αγωνιστικό, με δικές του δομές και μέλη, έναν ΣΥΡΙΖΑ πολιτικά επικίνδυνο.
Η Μαρία Νικηφοράκη γεννήθηκε το 1977 και έζησε τα πρώτα της χρόνια στο Καστέλι Πεδιάδος. Κόρη του Μανόλη Νικηφοράκη, συνταξιούχου της Αγροτικής Τράπεζας και τέως επιθεωρητή Συνεταιρισμών από το Οροπέδιο Λασιθίου, και της Δανάης Κόμη, συνταξιούχου καθηγήτριας από τη Βιάννο Ηρακλείου.
Αποφοίτησε από το 1ο Λύκειο Ηρακλείου. Σπούδασε Μαθηματικός στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ’ όπου απέκτησε και μεταπτυχιακό τίτλο με ειδίκευση στα Θεωρητικά Μαθηματικά. Δούλεψε ωρομίσθια καθηγήτρια σε σχολεία του Ηρακλείου και από το 2004 εργάζεται στην Εθνική Τράπεζα στο Ηράκλειο.
Μέλος της Α/συνεχεια από το 1996 και στη συνέχεια της ΚΟΕ. Στα φοιτητικά της χρόνια συμμετείχε ενεργά με τα Αριστερά Σχήματα στους νεολαιίστικους αγώνες ενάντια στη διάλυση της εκπαίδευσης. Αργότερα, ως μέλος του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, συμμετείχε στο κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και τον πόλεμο, ενώ είχε σημαντική παρουσία στις κινητοποιήσεις του 2005 για το ασφαλιστικό των τραπεζοϋπαλλήλων. Συμμετέχει στη Δημοτική Κίνηση Ανθρώπινη Πόλη, στις επιτροπές “Ακρίβεια-STOP” και στην ομάδα “Δικαίωμα” για την προάσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των ημιαπασχολούμενων και των ανέργων. Ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Αδιόριστων Εκπαιδευτικών Ηρακλείου, δραστηριοποιείται στον ΣΥΡΙΖΑ και ήταν υποψήφιά του στο Ηράκλειο και το 2007.
Βάσω Τουλούμη
υποψήφια βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, Β’ Πειραιά
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια κυβερνητική εναλλαγή με συνέχιση της ίδιας πολιτικής.
Οι δυνάμεις του δικομματισμού έχουν αποθρασυνθεί. Ο ένας υπόσχεται δύο χρόνια πάγωμα μισθών για να βγούμε από τη κρίση. Ο άλλος αυξήσεις μερικών λεπτών τη μέρα για την “επανεκκίνηση της οικονομίας”.
Υποτιμούν την νοημοσύνη μας.
Μοναδική ελπίδα για τους εργαζόμενους και τους νέους παραμένει η ανάπτυξη αποφασιστικών, επίμονων, ενωτικών αγώνων. Αυτό είναι το ζητούμενο για την επόμενη μέρα για όλους μας.
Με αυτή την πρόκληση θα αναμετρηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στο μετεκλογικό τοπίο. Αυτή είναι η αγωνία χιλιάδων ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στις γραμμές του, αλλά και η ελπίδα για την θετική υπέρβαση των προβλημάτων που ανέκυψαν το προηγούμενο διάστημα.
Η Αριστερά μπορεί να πληγώνει, αλλά είναι η μόνη ελπίδα.
Σαν δύναμη στήριξης των εργαζόμενων, των άνεργων, των νέων, των χωρίς φωνή.
Σαν δύναμη ρήξης με τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης σε βάρος των εργαζόμενων.
Σαν δύναμη αντίστασης στον νεοφιλελευθερισμό και τον πόλεμο.
Σαν δύναμη ικανή να δώσει προοπτική στην λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή.
Η Βάσω Τουλούμη γεννήθηκε το 1955. Μένει στο Κερατσίνι κι έχει μία κόρη.
Σπούδασε Μαθηματικά στην Πάτρα κι εργάζεται σαν ελεύθερη επαγγελματίας.
Από τα φοιτητικά της χρόνια στο χώρο της Αριστεράς, είναι στέλεχος της ΚΟΕ και δραστηριοποιείται στα κοινωνικά κινήματα και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ήταν υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ στη Β’ Πειραιά το 2007.
Κυριάκος Μπίστας
υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ηλεία
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι χρήσιμος όταν στραφεί στον κόσμο και στη λαϊκή του βάση. Θέλουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα είναι δίπλα στον κόσμο που αγωνίζεται και αντιστέκεται, έναν ΣΥΡΙΖΑ προωθητικό στους αγώνες που έρχονται, αντισυστημικό, ανυποχώρητο στις πιέσεις του πολιτικού και κοινωνικού κατεστημένου, έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα πολιτικοποιεί την οργή και την αγανάκτηση του κόσμου, έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα βγάλει την Αριστερά από τη μικροπολιτική και θα αναδεικνύει λαϊκούς ηγέτες.
Ο Κυριάκος Μπίστας γεννήθηκε στις Βρυξέλλες το 1971 από γονείς μετανάστες. Απόφοιτος ΤΕΙ Μεσολογγίου (τμήμα Διοίκησης και Οργάνωσης Συνεταιριστικών Οργανώσεων και Εκμεταλλεύσεων). Οργανώθηκε στα Αριστερά Σχήματα και λίγο αργότερα στην Α/συνεχεια. Κατά κύριο επάγγελμα αγρότης, ασχολείται με την κτηνοτροφία και την εκτροφή σαλιγκαριών. Μέλος του κτηνοτροφικού συλλόγου Νομού Ηλείας. Ιδρυτικό μέλος της Πανηλειακής Επιτροπής Αγώνα για τις Πυρόπληκτες Περιοχές, για το συντονισμό των πυρόπληκτων αλλά και την προστασία του φυσικού πλούτου της Ηλείας από εργολαβικά και τουριστικά συμφέροντα. Ενεργό μέλος της ΚΟΕ και της Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ Ηλείας.
Φίλιππος Πολατσίδης
υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Β’ Θεσσαλονίκης
Από τις εξορμήσεις και τις συζητήσεις που γίνονται πριν και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, διαπιστώνεται μια γενική απαξίωση του πολιτικού συστήματος και των πολιτικών. Ταυτόχρονα, όμως, ο λαός ζητάει μια Αριστερά αντισυστημική, που να μη βρομάει σκάνδαλα και να είναι αποκούμπι στις δύσκολες μέρες που διανύουμε. Θέλει την Αριστερά μπροστάρη στους αγώνες, να τα βάζει με τα επιχειρηματικά συμφέροντα, να δίνει μάχες, να κερδίζει αγώνες. Θέλει την Αριστερά να αρθρώνει ένα λόγο διαφορετικό από την ξύλινη “γνωστή” γλώσσα που μας έχει συνηθίσει μέχρι τώρα. Η Αριστερά πρέπει και μπορεί να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού, βασιζόμενη στις δυνάμεις του. Στο χέρι μας είναι να τα καταφέρουμε.
Ο Φίλιππος Πολατσίδης γεννήθηκε στη Γερμανία από γονείς μετανάστες. Μεγάλωσε και ζει στην Πυλαία Θεσσαλονίκης. Είναι 34 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος.
Συμμετείχε στο μαθητικό κίνημα (1990-1992) και αργότερα στο φοιτητικό και αντιπολεμικό κίνημα. Μέλος του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ.
Από το 2002 στην Επιτροπή Κατοίκων για την Υπεράσπιση του Δημόσιου Χαρακτήρα της Πλαζ Αρετσούς, συμμετέχει στην Ανοιχτή Συνέλευση Καλαμαριάς. Μέλος του Σωματείου Ιατρικών Επισκεπτών Βόρειας Ελλάδας. Δραστηριοποιείται στα κινήματα για την υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων, του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, και στο κίνημα για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της ΕΥΑΘ.
Στέλεχος της ΚΟΕ και της Νομαρχιακής Κίνησης Θεσσαλονίκης “Αριστερά!” από την ίδρυσή της, το 2002, μέχρι σήμερα. Μέλος της Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Πυλαίας.
Νίκος Κυριακίδης
υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Α’ Θεσσαλονίκης
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές αυξάνεται διαρκώς το ενδιαφέρον για το πώς θα τα πάει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυξάνεται και το ενδιαφέρον (σε μια μικρότερη ίσως, αλλά οπωσδήποτε σημαντική, μερίδα του κόσμου) για το πώς θα βαδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ αμέσως μετά τις εκλογές.
Είναι πολύς ο κόσμος που παρά τις παλινωδίες μας, παρά τις απογοητεύσεις που του χαρίσαμε εξακολουθεί να προσβλέπει σ’ εμάς για την πλατιά ενότητα της Αριστεράς, για την οικοδόμηση μιας Αριστεράς που θα ξαναπρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις και θα ανοίγει δρόμους για τη λαϊκή αντίσταση.
Το πραγματικό διακύβευμα για τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές της 4ης Οκτώβρη είναι η μέγιστη δυνατή επένδυση της εμπιστοσύνης αυτού του κόσμου που στήριξε το εγχείρημα σε μια πραγματικά ριζοσπαστική κατεύθυνση.
Θα πάρει πρωτοβουλίες για την οργάνωση της αντίστασης των εργαζομένων, προκειμένου να μην πληρώσουν τα αποτελέσματα της κρίσης;
Θα γίνει μια πραγματική αντιπολίτευση, ικανή να εμποδίζει την προώθηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών;
Θα μπορέσει να εκφράσει πολιτικά τη διογκούμενη λαϊκή αγανάκτηση;
Θα βρεθεί αταλάντευτα στο πλευρό των εργαζομένων στους αγώνες που αντικειμενικά θα ξεσπάσουν;
Πολλές ανοιχτές δυνατότητες και ελπίδες. Είναι και στο χέρι του κόσμου, της κοινωνικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, να μην αρκεστεί σε τίποτα λιγότερο από έναν ΣΥΡΙΖΑ πραγματικά επικίνδυνο και αδιαπραγμάτευτα πολέμιο της επόμενης νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης.
Ο Νίκος Κυριακίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1976. Σπούδασε στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ. Με τα Αριστερά Σχήματα συμμετείχε σε όλα τα φοιτητικά κινήματα από το 1996 έως το 2003. Από το 2003 εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως μισθωτός πολιτικός μηχανικός. Είναι μέλος της προσωρινής διοίκησης του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Βορείου Ελλάδας και της Συσπείρωσης Αριστερών Μηχανικών. Δραστηριοποιήθηκε στους αγώνες των απολυμένων της ΒΦΛ και της Siemens, ενώ με τις επιτροπές “Ακρίβεια-STOP” συμμετείχε στον αγώνα για τη μείωση της τιμής του φυσικού αερίου. Ακόμα, συμμετέχει στο συντονιστικό της Νομαρχιακής Κίνησης Θεσσαλονίκης “Αριστερά!” και ήταν υποψήφιος νομαρχιακός σύμβουλος το 2002 και το 2006. Στέλεχος της ΚΟΕ και μέλος της Επιτροπής Εργασιακών του ΣΥΡΙΖΑ Α’ Θεσσαλονίκης, ήταν υποψήφιος βουλευτής στην Α’ Θεσσαλονίκης το 2007.