ΦΑΚΕΛΟΣ: Αγώνες μέσα στην κρίση

“Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας”

ΑΥΤΟΙ

Σε ολόκληρο τον κόσμο αναδιατάσσονται οι δυνάμεις, ξαναεξετάζονται οι πολιτικές κατευθύνσεις, τα οικονομικά προγράμματα, και σχεδιάζονται ή παίρνονται ήδη ορισμένα μέτρα για τη “μετά την κρίση” εποχή.

Στο φόντο αυτής της κρίσης του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, που πλέον ομολογείται ότι είναι μεγαλύτερη από την πιο μεγάλη καταγεγραμμένη έως τώρα καπιταλιστική κρίση, αυτή του 1929 – 1933, είναι λογικό να συγκρούονται και να συναντώνται διάφορες πολιτικές κατευθύνσεις, ανάλογα με τη θέση και τα συμφέροντα κάθε πλευράς. Το ανέκδοτο –γιατί για ανέκδοτο πρόκειται– που εκστόμισε ο κ. Μπαρόζο στο ταξίδι του στην Κίνα (έχει σημασία κι αυτό), “ή μαζί θα κολυμπήσουμε ή μαζί θα βουλιάξουμε”, δεν απευθυνόταν στους “από τα κάτω”, αλλά στους “συνεταίρους” του “παγκόσμιου χωριού”. Με δυο λόγια, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου σε ολόκληρο τον κόσμο αναζητούν –όταν ακόμα δεν έχουν καταγραφεί όλες οι ζημιές της κρίσης– μια κοινή πολιτική, πάντα στην κατεύθυνση διάσωσης του καπιταλιστικού συστήματος από βαθύτερες καταποντίσεις στη συστημική κρίση. Για παράδειγμα, η ταχύτατη κάλυψη με ιλιγγιώδη ποσά του υπό κατάρρευση τραπεζικού συστήματος σε όλες τις χώρες από το κράτος και τις διεθνείς μονοπωλιακές ενώσεις (ΔΝΤ, ΠΤ κ.λπ.) είναι ενδεικτικό των προθέσεων. Την ίδια στιγμή, σε όλες τις διεθνείς διασκέψεις κανένας δεν προβάλλει μια άλλη πολιτική από το νεοφιλελευθερισμό όσο δεν έχει καθαρή εικόνα για το βάθος και την έκταση της κρίσης. Σαν μαθητευόμενοι μάγοι, παίρνουν μέτρα, που αποδεικνύονται αναποτελεσματικά μέσα σε λίγες βδομάδες, για να εξαγγείλουν άλλα, το ίδιο αναποτελεσματικά, και δίνουν ραντεβού για νέες διασκέψεις για τους πρώτους μήνες του 2009… Άμεση διάσωση των τραπεζών, θωράκιση του νομικού και κατασταλτικού μηχανισμού για τους τριγμούς που έρχονται, σκεπτικισμός για το ποια συνταγή να εξευρεθεί για τη διαχείριση της παγκόσμιας εργατικής δύναμης, εκτόξευση της ανεργίας, περιορισμός της κατανάλωσης, έκτακτα μέτρα και ιδεολογικός βομβαρδισμός για οσονούπω “διέξοδο από την κρίση”.

Την ίδια στιγμή, ο αστικός κόσμος έχει κάθε συμφέρον να σβηστεί η ιστορική μνήμη και η γνώση για το πώς ιστορικά έχουν αντιμετωπιστεί μέχρι σήμερα οι κρίσεις του καπιταλισμού: με καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, με γρήγορη απαξίωση και θέση εκτός λειτουργίας μεγάλων μονάδων παραγωγής και με τον ανοιχτό πόλεμο. Τόσο τα “νιου ντιλ” όσο και οι ναζιφασισμοί δεν έλυσαν το πρόβλημα της κρίσης, παρά τα πρόσκαιρα αποτελέσματα που έφεραν, ενώ ο κεϋνσιανισμός εφαρμόστηκε μόνο εφόσον υπήρξε τεράστια καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν υπήρχε η πρόκληση του κομμουνιστικού κόσμου, που έπρεπε να αντιμετωπιστεί με παραχωρήσεις, και αφορούσε εν τέλει μια μόνο μειοψηφία των αναπτυγμένων χωρών.

ΕΜΕΙΣ

Για τους “από τα κάτω” δεν μένουν πολλές ρεαλιστικές επιλογές, αφού το φάντασμα της εξαθλίωσης και της χειροτέρευσης των ήδη άσχημων όρων διαβίωσης είναι η μοναδική προοπτική που τους εξασφαλίζει ο καπιταλισμός. Η πιο ρεαλιστική προοπτική γεννιέται μόνο όταν οι από κάτω ενωθούν και συγκροτήσουν κινήματα, αντιστάσεις, δώσουν ζωή σε εξεγέρσεις και επαναστατικές διαδικασίες, αρνηθούν πιο συνολικά όλη αυτή την αθλιότητα. Φυσικά, κάθε “στιγμή” αυτής της σύγκρουσης (που διεξάγεται ανεξάρτητα από τη θέλησή μας) σηματοδοτεί διαφορετικό επίπεδο συνείδησης, διαφορετικές μορφές πάλης, διαφορετικά συνθήματα δράσης ή προπαγάνδας κ.λπ. Η αρχή μιας ρεαλιστικής πολιτικής για τους “από τα κάτω” συνδέεται με την άρνησή τους να πληρώσουν για μια κρίση, για την οποία δεν φέρουν ουδεμία ευθύνη, που τους καταδικάζει σε μια ασύλληπτη βαρβαρότητα.

Γι’ αυτό, μετά τις αυθόρμητες εξεγέρσεις των πεινασμένων, που καταγράφηκαν στην αρχή του 2008 σε περίπου 30 χώρες εξαιτίας της “διατροφικής κρίσης”, δηλαδή του τζογαρίσματος με τις χρηματιστηριακές τιμές βασικών ειδών διατροφής, τώρα, με την είσοδο στη “μετά την κρίση εποχή”, αναδύεται μέσα από κινητοποιήσεις και αγώνες το σύνθημα “Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους” (ή “την κρίση σας”), που θωρακίζει σε ένα πρώτο στάδιο την αντίσταση με νέα στοιχεία συνείδησης. Γιατί;

Το σύνθημα αυτό δεν εύχεται απλώς μια “διέξοδο από την κρίση προς όφελος όλων”, αυτή τη μικροαστική, βαθιά ρεφορμιστική, καθησυχαστική ουτοπία. Το σύνθημα αυτό στέκεται σωστά απέναντι στο πρόβλημα: Υπάρχουν δύο πλευρές: το “εμείς” και το “κρίση τους”, όπου το “τους” προσδιορίζει μια αιτία, ένα άλλο υποκείμενο, ένα βασικό υπεύθυνο. Δηλαδή, υπάρχουν δύο κόσμοι, ο κόσμος του κεφαλαίου και ο κόσμος της ζωντανής εργασίας, ο κόσμος της αστικής τάξης και ο κόσμος του σύγχρονου προλεταριάτου, που βρίσκονται σε αντιπαράθεση και σύγκρουση. Και η κρίση, η παγκοσμιοποιημένη κρίση, φέρνει αντικειμενικά αυτή τη διάκριση/αντίθεση/διχασμό σε ένα πιο συγκρουσιακό επίπεδο.

Το σύνθημα “Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας” φέρνει, κουβαλάει στοιχεία συνειδητοποίησης αυτής της αντίθεσης, ή διευκολύνει, ανοίγει το δρόμο σε μια αντικαπιταλιστική συνείδηση και πολιτική, που είναι αναγκαίος όρος για την επιβίωση δισεκατομμυρίων ανθρώπων από τις εκατόμβες που προετοιμάζονται.

Η σημασία του συνθήματος είναι μεγάλη, γιατί δεν αναδύθηκε σαν εγκεφαλική κατασκευή σε κάποια γραφεία ή σε συνηθισμένους χώρους διανοουμένων. Ήρθε στην επιφάνεια μέσα από μεγάλα κινήματα και αγκαλιάζει όλο και περισσότερο τον κόσμο της ζωντανής εργασίας. Η υιοθέτηση του συνθήματος αυτού στην πράξη σημαίνει άμεση κινητοποίηση, σημαίνει μορφές οργάνωσης παλιές και νέες, σημαίνει αλληλεγγύη και συντονισμό, σημαίνει εγρήγορση σε όλα τα επίπεδα.

Θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά, πάρα πολλά σχετικά με το θέμα αυτό. Το βασικό όμως είναι να παρατηρήσουμε, μέσα από την πραγματική κίνηση και τις αντιστάσεις, πώς εξελίσσεται η παγκόσμια πάλη, πώς προχωρά στη χώρα μας η ταξική πάλη, τι βαθμό ετοιμότητας έχουμε σαν αριστερό κίνημα για να αντιμετωπίσουμε την καπιταλιστική κρίση, ή τι πρέπει να ξεπεράσουμε για να μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε.

Στο προηγούμενο τεύχος είχαμε αναφερθεί διεξοδικά στο μεγάλο κίνημα που υπάρχει στη γειτονική μας Ιταλία. Στις σελίδες που ακολουθούν θα βρείτε υλικό που βοηθά στην κατεύθυνση αυτή. Δημοσιεύουμε ένα άρθρο από την Αργεντινή, όπου καταγράφονται προτάσεις και σχέδια για αντιμετώπιση της κρίσης. Η Αργεντινή είναι ένα μεγάλο κοινωνικό εργαστήρι στη Λατινική Αμερική γιατί έχει συγκεντρωμένη μια νέα εργατική τάξη, έχει μεγάλες επιχειρήσεις και αυτοκινητοβιομηχανίες, έχει πληγεί πριν λίγα χρόνια από μια μεγάλη κρίση και σημαδεύτηκε από μια λαϊκή εξέγερση και έχουν αναπτυχθεί νέες μορφές οργάνωσης και πάλης (ανέργων, συνταξιούχων, ιθαγενών, γυναικών, εργατών, πολυτομεακών συντονιστικών κ.λπ. με μπλοκάρισμα δρόμων, καταλήψεις εργοστασίων κ.λπ.).

Παράλληλα, δημοσιεύουμε την τελική διακήρυξη μιας διάσκεψης με τίτλο “Οι απαντήσεις του Νότου στην παγκόσμια οικονομική κρίση”, όπου σημειώνεται η διάσταση της στάσης που πρέπει να τηρήσουν ορισμένες χώρες απέναντι στην κρίση, ορισμένες μικρές ειδήσεις από αγώνες που γίνονται σε ολόκληρο τον κόσμο για την κρίση και, τέλος, αρκετό υλικό από την παρέμβαση των “Επιτροπών ενάντια στην ακρίβεια” στη χώρα μας.

Κείμενα – επιμέλεια:
Ερίκος Φινάλης
Νίκος Ταυρής

ΙΤΑΛΙΑ: 8 Νοέμβρη 2008 – Η μέρα των τοπικών κινητοποιήσεων

Ένας σύντομος, μη πλήρης κατάλογος των διαδηλώσεων διαμαρτυρίας του Κύματος, για να πάρετε μια γεύση:

ΠΑΝΤΟΒΑ: 10.000 στους δρόμους. 3000 φοιτητές τριγυρνούν στην πόλη μπλοκάροντας την κυκλοφορία πριν επιστρέψουν στη συνέλευσή τους στο κέντρο της πόλης.

ΜΙΛΑΝΟ: Χιλιάδες στους δρόμους, μπλοκαρίσματα κυκλοφορίας και μια αυθόρμητη διαδήλωση μπροστά στο Χρηματιστήριο.

ΒΕΝΕΤΙΑ: “Αφού σταματούν το μέλλον μας, θα μπλοκάρουμε την πόλη!” 10.000 άνθρωποι μπλοκάρουν την κύρια γέφυρα μεταξύ της στεριάς και της Βενετίας. Νικούν, καθώς προηγούμενα τους είχαν αρνηθεί την επίσημη άδεια να διαδηλώσουν πάνω στη γέφυρα. Ένα μικρόφωνο περνά χέρι-χέρι σ’ όλους κι όλες που έχουν κάτι να πουν, στο πλαίσιο της άρνησης του Κύματος για κάθε είδους “αντιπροσώπευση” και της υποστήριξης του δικαιώματος λόγου όλων για το παρόν και το μέλλον τους. Αργότερα, φοιτητές μπλοκάρουν δρόμους στο ηπειρωτικό τμήμα και το κέντρο της Βενετίας.

ΜΠΟΛΟΝΙΑ: Χιλιάδες μπαίνουν μέσα στον κεντρικό σταθμό κι αντιμετωπίζονται από το αντιτρομοκρατικό σώμα της αστυνομίας. Οι φοιτητές αποφασίζουν να κάνουν μια “επικοινωνιακή συνέλευση” έξω στην πλατεία. Αργότερα, το πλήθος ξαναρχίζει να μπλοκάρει την κυκλοφορία στην περιοχή του πανεπιστήμιου.

ΜΠΑΡΙ: 10.000 άνθρωποι διαδηλώνουν μαζί με μαθητές δημοτικού και δάσκαλους.

ΓΕΝΟΒΑ: 30.000 άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους: Φοιτητές, συνδικαλιστές, δάσκαλοι κ.λπ. Μια μεγάλη πορεία κατευθύνεται στον κεντρικό σταθμό και κάθεται στις γραμμές. Αργότερα, χιλιάδες φοιτητές μπλοκάρουν την κύρια ανισόπεδη γέφυρα της πόλης.

ΠΑΡΜΑ: Δυο διαδηλώσεις προχωρούν στους δρόμους και συγκλίνουν, ενώ πιο πριν η πορεία των φοιτητών είχε μπλοκάρει την κυκλοφορία στο πιο πυκνοκατοικημένο μέρος της πόλης. Καθηγητές και φοιτητές κηδεύουν το “δημόσιο πανεπιστημιακό σύστημα”. Αργότερα, τρεις κύριοι δρόμοι μπλοκάρονται, πριν γίνει η συνέλευση στην Πλατεία Garibaldi, σαν μια συνάντηση “για όλο τον κόσμο να οργανώσει την προετοιμασία του για τις επερχόμενες κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών”.

ΒΙΤΣΕΝΤΣΑ: 4.000 άνθρωποι στην πόλη. Φοιτητές καταλαμβάνουν έναν οδικό κόμβο της πόλης για να κάνουν μια μαζική συνέλευση.

ΤΡΕΝΤΟ: Διαδηλώσεις κι ομιλίες για τις μεταρρυθμίσεις Gelmini και για το Κύμα. Η Σχολή της Κοινωνιολογίας καταλαμβάνεται κι εκεί διεξάγεται ένα πρόγραμμα διαλέξεων, δημόσιων συναντήσεων και δηλώσεων αλληλεγγύης ενάντια στη φασιστική πρόκληση στη Ρώμη.

ΒΕΡΟΝΑ: 50.00 φοιτητές, δάσκαλοι, γονείς κ.ά. μπλοκάρουν ολόκληρο το κέντρο της πόλης.

Κι ο αγώνας συνεχίζεται.

Να επιβάλουμε ένα σχέδιο αντι-κρίσης, του Ρικάρντο Φιέρο

Σε αντίθεση με αυτό που κάνει η κυβέρνηση Κίρχνερ, δεν πρέπει να ξοδευτεί ούτε ένα δολάριο για την πληρωμή ενός εξωτερικού χρέους που δεν είναι τίποτε άλλο από βρωμερή απάτη και τοκογλυφία. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να βγει ούτε ένα δολάριο από τη χώρα. Πρέπει να υποχρεώσουμε την εργοδοσία, τους μεγαλογαιοκτήμονες και τα επιχειρηματικά καρτέλ να επανεπενδύσουν στην παραγωγή τα αμύθητα κέρδη που απέσπασαν, και να πληρώσουν φόρους που να αντιστοιχούν πραγματικά στο μέγεθος των κερδών και των περιουσιών τους. Γι’ αυτό πρέπει να ληφθούν όλα τα αναγκαία φορολογικά, οικονομικά και τελωνειακά μέτρα.

Σε αντίθεση με αυτό που κάνει η κυβέρνηση Κίρχνερ, πρέπει να καταργηθεί ο ΦΠΑ για τα βασικά προϊόντα του καλαθιού της νοικοκυράς, και να παγώσουν οι τιμές τους.

Σε αντίθεση με αυτό που υποστηρίζουν οι Κίρχνερ και Μογιάνο, πρέπει να αυξηθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και να δοθεί διπλό δώρο Χριστουγέννων: άλλωστε αυτά τα χρήματα θα αναζωογονήσουν την εσωτερική αγορά και την παραγωγή.

Πρέπει να επιβάλουμε την απαγόρευση απολύσεων. Εργοστάσιο που η εργοδοσία το κλείνει να περιέρχεται αυτόματα στα χέρια των εργατών που συνεχίζουν την παραγωγή και το κράτος να εγγυάται το κεφάλαιο εργασίας.

Πρέπει να διπλασιαστούν οι προϋπολογισμοί για την υγεία και την παιδεία, να αυξηθούν οι μισθοί των υγειονομικών και των εκπαιδευτικών, και να μπει φρένο στις ασθένειες που εξαπλώνονται λόγω της κρίσης, καθώς και στο κύμα εγκατάλειψης των σπουδών.

Πρέπει να δοθούν εγγυήσεις για κατώτατες τιμές στα προϊόντα που παράγουν οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες, χωρίς παρακρατήσεις, και να επιβάλλεται φορολογία στις μεγάλες επιχειρήσεις του αγροβιομηχανικού τομέα, προοδευτικά σε σχέση με το μέγεθός τους.

Πρέπει να αυξηθεί η συμμετοχή των επαρχιών και να τους επιστραφεί ο έλεγχος των συντάξεων, που χάθηκε λόγω των ιδιωτικοποιήσεων των συνταξιοδοτικών ταμείων.

Η κυβέρνηση να επενδύσει δισεκατομμύρια πέσος στην παραγωγή: να εφαρμοστεί σχέδιο για την οικοδόμηση ενός εκατομμυρίου εργατικών κατοικιών, και σχέδιο για τη δημιουργία και λειτουργία ενός εκατομμυρίου αγροκτημάτων και αγροτικών κοινοτήτων, μέσω της εθνικοποίησης της γης που χαρίστηκε στις ξένες πολυεθνικές και επιχειρηματίες, και της απόδοσής της στους φτωχούς χωρικούς, τους ιθαγενείς λαούς και την αγροτική νεολαία.

Το παράδειγμα της General Motors

Ζούμε ένα κύμα αγώνων ενάντια στις απολύσεις. Αγώνων που παραδειγματίζονται από την πάλη των εργατών στις μηχανοκατασκευές. Στην πρώτη γραμμή οι εργάτες στη General Motors, ενωμένοι στις συνελεύσεις τους, που ήδη εδώ και δύο μέρες παραμένουν όλοι μέσα στα εργοστάσια και είναι έτοιμοι να προχωρήσουν σε πλήρη κατάληψη. Φουσκώνει έτσι το κύμα που φρενάρει την “ισχύ” των αφεντικών, υποχρεώνοντας και την κυβέρνηση να πάρει θέση. Εξάλλου από την προηγούμενη Δευτέρα σε κινητοποίηση βρίσκονται και οι εργαζόμενοι στις αντιπροσωπείες και στα κέντρα αποθήκευσης και μεταφοράς.

Προστίθενται οι αγώνες των δημοσίων υπαλλήλων, των υγειονομικών και των εκπαιδευτικών. Ταυτόχρονα το Μαχητικό Ταξικό Ρεύμα (CCC), με τους άνεργους και τους συνταξιούχους επικεφαλής του ενωτικού μετώπου, προωθεί το πλάνο των αγώνων για την κοινωνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης, και ήδη βγαίνει στους δρόμους αντιπαλεύοντας τον προϋπολογισμό της κυβέρνησης Κίρχνερ και απαιτώντας την επανεθνικοποίηση των ταμείων συντάξεων, ώστε να υπάρχει εγγύηση ότι οι εισφορές των εργαζομένων θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τις συντάξεις (εδώ να σημειώσουμε ότι το “Κόμμα Εργατών”, πιστό στην πολιτική διευκόλυνσης της κυβέρνησης Κίρχνερ, βλέπει στο κυβερνητικό σχέδιο για τα ταμεία ένα “αντικαπιταλιστικό” περιεχόμενο).

Οι φλόγες της αγροτικής εξέγερσης είναι πάντα ζωηρές, ενώ και η μαζική σπουδαστική πάλη, μαζί με τους αγώνες των εκπαιδευτικών για αυξήσεις, πρέπει να σταματήσει το κύμα εγκατάλειψης της εκπαίδευσης που προκαλείται από την κρίση.

Πολυτομεακές οργανώσεις, ημέρες πάλης και απεργίες

Θα ήταν λάθος να παρασυρθούμε από το παιχνίδι της κυβέρνησης Κίρχνερ και να μπούμε σε λογικές εκλογικής αναμέτρησης. Ακόμη μένει ένας χρόνος για τις εκλογές, και στη διάρκειά του η χώρα μπορεί να καταρρεύσει σε ό,τι αφορά τα λαϊκά ζητήματα εάν δεν βάλουμε φρένο στην κυβερνητική πολιτική.

Σε κάθε τόπο κατοικίας, σε κάθε ζώνη και περιοχή, γύρω από κάθε εργοστάσιο που βρίσκεται σε κινητοποίηση, πρέπει να ενώσουμε μέσα από τις πολυτομεακές οργανώσεις και άλλες μορφές συντονισμού τα αιτήματα των εργαζόμενων, των ανέργων, των ηλικιωμένων, των γυναικών, της νεολαίας, των σπουδαστών, των φτωχών και μεσαίων αγροτών, των μικροεμπόρων κ.λπ.

Είναι δυνατό να πετύχουμε ενωτικές συμφωνίες ώστε να συναντηθούμε στο πεδίο των αγώνων με τα πλατιά στρώματα των περονιστών, των σοσιαλιστών, των ριζοσπαστών, των καθολικών και άλλων χριστιανών, μαζί με όλες τις λαϊκές, πατριωτικές και δημοκρατικές δυνάμεις. Κι ακόμη, όπως ήδη συνέβη στην αγροτική εξέγερση, να καταφέρνουμε χτυπήματα σε συγκεκριμένα σημεία από κοινού με πολλές δυνάμεις, εκμεταλλευόμενοι την όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στους “από πάνω”.

Υπάρχουν οι συνθήκες για την οργάνωση τοπικών ή περιφερειακών ημερών πάλης προτάσσοντας και προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα ενάντια στην κρίση, ισχυροποιώντας έτσι την ενότητα των πολυτομεακών οργανώσεων. Και σταδιακά συγκεντρώνονται οι αναγκαίοι όροι για την εξαπόλυση μιας ενεργητικής πανεθνικής απεργίας, μιας παλλαϊκής εργατικής, σπουδαστικής, αγροτικής κινητοποίησης, με μπλόκα στους αυτοκινητόδρομους σε όλη τη χώρα και την επιτόπου διεξαγωγή λαϊκών συνελεύσεων, που θα τσακίσουν αυτήν την πολιτική της κυβέρνησης Κίρχνερ και θα κάνουν έτσι ώστε την κρίση να την πληρώσουν οι Cargill, Bunge, Repsol, Pan American, General Motors, Ford, Toyota, Peugeot, Renault, Fiat, Telefonica, Telecom, Ledesma, Benetton, Techint, Elztain, Soros, Urquia, Grobo κ.λπ.

Ρικάρντο Φιέρο,
αρχισυντάκτης της εφημερίδας Hoy
του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCR) Αργεντινής.
Αποσπάσματα άρθρου που δημοσιεύτηκε στην Hoy.
Το άρθρο αναδημοσιεύτηκε
από το πρακτορείο ειδήσεων Agencia Nova
και άλλα ΜΜΕ της Λατινικής Αμερικής.

Ποιος θα πληρώσει την κρίση;

Δέκα μέτρα ώστε την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που θησαυρίζουν σε βάρος των εργαζόμενων, του λαού και του εθνικού πλούτου:

1. Όχι στην πληρωμή του παράνομου και τοκογλυφικού εξωτερικού χρέους. Εγγύηση της αξίας του εθνικού νομίσματος με αυστηρό έλεγχο του συναλλάγματος, εθνικοποίηση του εξωτερικού εμπορίου και των ξένων τραπεζών.

2. Καθορισμός ανώτατων τιμών και κατάργηση του ΦΠΑ για τα προϊόντα του καλαθιού της νοικοκυράς. Εργατικός και λαϊκός έλεγχος στην παραγωγή, τον εφοδιασμό και τις τιμές.

3. Μείωση και διαφοροποίηση των φόρων στην αγροτική παραγωγή. Απαλλοτρίωση των μεγάλων τσιφλικιών και επιστροφή της γης στους ιθαγενείς, τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες και την αγροτική νεολαία. Για τη δημιουργία ενός εκατομμυρίου αγροκτημάτων.

4. Φορολογική μεταρρύθμιση ώστε να πληρώνουν περισσότερα αυτοί που κερδίζουν ή έχουν περισσότερα. Άμεση αύξηση της ομοσπονδιακής συμμετοχής στους προϋπολογισμούς των επαρχιών και των δήμων.

5. Ελάχιστος μισθός σύμφωνα με την τιμή του καλαθιού της νοικοκυράς – σήμερα 3.600 πέσος. Απαγόρευση όλων των απολύσεων. Επαναλειτουργία των εργοστασίων που κλείνουν από τους εργάτες τους, με επιδότηση της παραγωγής τους.

6. Ελάχιστο ποσό σύνταξης το 75% έως 82% του μισθού. Έλεγχος των ταμείων από τις οργανώσεις των συνταξιούχων.

7. Επίδομα ανεργίας για όλους τους ανέργους σύμφωνα με τις βασικές ανάγκες. Εθνικό σχέδιο για την κατασκευή ενός εκατομμυρίου εργατικών κατοικιών.

8. Διπλασιασμός του προϋπολογισμού για την υγεία και την παιδεία, και τριπλασιασμός του προϋπολογισμού για τα πανεπιστήμια. Αύξηση του προϋπολογισμού για τις κοινωνικές ενισχύσεις, με το επίκεντρο της προσοχής στις λαϊκές φτωχογειτονιές, στην προώθηση του αθλητισμού, στη σχολική και εργασιακή ένταξη.

9. Επανεμφάνιση εν ζωή του “εξαφανισμένου” αγωνιστή Χούλιο Λόπεζ (*). Απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Άμεση παύση κάθε δίωξης εναντίον όλων των υπόδικων αγωνιστών. Ακύρωση της αμνήστευσης των γενοκτόνων πραξικοπηματιών και τιμωρία όλων των υπεύθυνων για εγκλήματα εναντίον του λαού. Ακύρωση του αντιτρομοκρατικού νόμου και του νόμου για την “άμυνα της δημοκρατίας” που επιβλήθηκε από τη δικτατορία το 1983.

10. Επανακρατικοποίηση της YPF* και των άλλων ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο και ταυτόχρονη τιμωρία αυτών που τις ξεπούλησαν και τις λεηλάτησαν. Καταγγελία της στρατιωτικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ. Αναγνώριση των βετεράνων του πολέμου των Μαλβίνων, καταγγελία των αποικιακού τύπου συμφωνιών με τη Βρετανία. Διασφάλιση και άσκηση της εθνικής κυριαρχίας στο νότιο Ατλαντικό και την Ανταρκτική.

*Η YPF είναι η μεγαλύτερη εταιρεία στην Αργεντινή. Κυριαρχεί στην παραγωγή, επεξεργασία, μεταφορά και εμπορία πετρελαίου, αερίου, άνθρακα και παράγωγων προϊόντων. Ήταν δημόσια, αλλά σήμερα ανήκει στην πολυεθνική Repsol.

Δεν θα πληρώσουμε εμεις τη νύφη!

Ιαπωνία: Στη χώρα του δύοντος, πλέον, ηλίου υπάρχουν σήμερα περίπου 10 εκατομμύρια εργαζόμενοι με μισθό κατώτερο του ορίου της φτώχειας. Την προηγούμενη εβδομάδα μια “επιτροπή φτωχών εργαζόμενων”, όπως αυτοονομάζονται, συγκεντρώθηκε έξω από την πρωθυπουργική κατοικία, σε μια από τις πιο αριστοκρατικές συνοικίες του Τόκιο. Οι διαδηλωτές κατηγορούσαν τον πρωθυπουργό ότι “δημιουργεί φτώχεια”, και πρότειναν στους περαστικούς να δουν το πολυτελές σπίτι του. Καθώς εκατοντάδες περαστικοί επευφημούσαν τους διαμαρτυρόμενους, η αστυνομία επενέβη με συνέπεια να ξεσπάσουν επεισόδια και να συλληφθούν 5 διαδηλωτές για “ανυπακοή” και “εξύβριση κρατικού λειτουργού”. Στο δικαστήριο αθωώθηκαν. Εξάλλου σε πολλές ιαπωνικές πόλεις πραγματοποιήθηκαν μαχητικές διαδηλώσεις κατά των ηγετών του G20, με κεντρικό σύνθημα “Εσείς φταίτε για την κρίση, εσείς να την πληρώσετε”.

Ισλανδία: Οι έως πρόσφατα μακάριοι κάτοικοι του νησιού, άλλοτε “υποδείγματος νεοφιλελεύθερης διαχείρισης” έχουν ξεσηκωθεί αφότου κατέρρευσε το τεχνητό σύμπαν στο οποίο ζούσαν. Το περασμένο Σάββατο ήταν το έβδομο στη σειρά που η πρωτεύουσα Ρέικιαβικ συγκλονίστηκε από διαμαρτυρίες. Οι “διαδηλώσεις του Σαββάτου”, που συγκεντρώνουν αριθμούς πρωτοφανείς στην ιστορία της κaάποτε φιλήσυχης Ισλανδίας, απαιτούν να παραιτηθεί η κυβέρνηση και ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας. Αυτό το Σάββατο ένας διαδηλωτής ανέβηκε στο κεντρικό μπαλκόνι του Κοινοβουλίου και κρέμασε ένα πανό που έγραφε: “Η Ισλανδία πωλείται”. Δύο εβδομάδες πριν, ένας άλλος κατέβασε την ισλανδική σημαία από το κοινοβούλιο και ανάρτησε τη σημαία μιας αλυσίδας σούπερ-μάρκετ. Η σύλληψή του εξόργισε τον κόσμο, που εισέβαλε στο αρχηγείο της αστυνομίας σπάζοντας την κεντρική είσοδο. Τα ισλανδικά ΜΑΤ απάντησαν με δακρυγόνα μέσα από το κτίριο με αποτέλεσμα 5 τραυματίες διαδηλωτές. Τελικά ο ακτιβιστής απελευθερώθηκε (περισσότερα στο pameislandia.blogspot.com).

Ουκρανία: Πριν δύο εβδομάδες η κυβέρνηση αποφάσισε αύξηση 400% (!) στην τιμή του εισιτηρίου του μετρό του Κιέβου. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι: επιτροπές πολιτών άρχισαν διαμαρτυρίες έξω από το μετρό, στις οποίες συμμετέχουν εκατοντάδες άνθρωποι. Το προηγούμενο Σάββατο απέκλεισαν πολλές εισόδους του μετρό, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν επεισόδια με τα ΜΑΤ. Συνελήφθησαν 150 άτομα, αλλά η διαμαρτυρία συνεχίζεται: οι επιτροπές πολιτών καλούν τους επιβάτες να μην πληρώνουν καθόλου, προτροπή που ακολουθούν πλέον χιλιάδες άνθρωποι, οι οποίοι ούτως ή άλλως αδυνατούν να πληρώσουν το πανάκριβο εισιτήριο.

“Εσείς καρτέλ, εμείς επιτροπές – Ρίξτε τώρα όλες τις τιμές”

Με ακόμα μεγαλύτερη ένταση συνεχίζουν την δράση τους οι επιτροπές “Ακρίβεια-STOP”. Με παρεμβάσεις μέσα και έξω από σούπερ μάρκετ και τράπεζες, με διαμαρτυρίες σε δήμους και με πορείες μέσα στις γειτονιές.

Νέες επιτροπές

Μια σειρά από νέες επιτροπές έχουν δημιουργηθεί το τελευταίο διάστημα. Πέρα από την επιτροπή του Άργους που αναφέραμε πιο πάνω, επιτροπές έχουν δημιουργηθεί στο κέντρο της Αθήνας, στο Βύρωνα, στο Κιάτο, στο Ξυλόκαστρο, στη Ρόδο, στην Πτολεμαΐδα και στη Μυτιλήνη. Αναλυτικά στοιχεία επικοινωνίας με αυτές μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα των επιτροπών, www.akribeia-stop.gr.

Θεσσαλονίκη

Το Σάββατο 22/11, οι επιτροπές “Ακρίβεια-STOP” πραγματοποίησαν διαμαρτυρία στο σουπερ-μάρκετ Carrefour στο Φοίνικα. Στο μεγαλύτερο σούπερ μάρκετ του Νομού Θεσσαλονίκης μέλη των επιτροπών Θεσσαλονίκης έκαναν πορεία στο εσωτερικό του, γεγονός που υποδέχτηκε ο κόσμος πολύ θερμά. Ακόμα, την Πέμπτη 20/11, η Επιτροπή Κέντρου Θεσσαλονίκης “Ακρίβεια-STOP” πραγματοποίησε διαμαρτυρία-παρέμβαση έξω από το κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη διασταύρωση Αριστοτέλους και Ερμού. Η επιτροπή κατήγγειλε την τοκογλυφική και εκβιαστική πολιτική των τραπεζών και ειδικά της Εθνικής Τράπεζας που οδηγεί σε οικονομικό αδιέξοδο χιλιάδες από εμάς. Επίσης, κατήγγειλε και την κυβέρνηση που δίνει προίκα 28 δισ. στους τραπεζίτες. Η ανταπόκριση ήταν αρκετά μεγάλη. Πολύς κόσμος στεκόταν για να ενημερωθεί αλλά και για να πάρει υλικά, αυτοκόλλητα και κείμενα υπογραφών. Οι επιτροπές της Θεσσαλονίκης “Ακρίβεια-STOP” πραγματοποίησαν διαμαρτυρία και στη διασταύρωση Τσιμισκή με Αριστοτέλους, το Σάββατο 15/11. Ο θόρυβος από τις άδειες κατσαρόλες των μελών της επιτροπής ξεσήκωσε την πόλη σε μια πρωτότυπη διαμαρτυρία που κράτησε για αρκετές ώρες.

Αθήνα

Την Πέμπτη 20/11, μέλη της Επιτροπής “Ακρίβεια-STOP” Πατησίων μπήκαν μέσα στο σούπερ-μάρκετ ΑΒ για να διαμαρτυρηθούν για την αισχροκέρδεια και τις ανατιμήσεις. Το εξοργιστικό είναι ότι ο Βασιλόπουλος ανακοίνωσε αύξηση κερδών κατά 66% όταν ο κόσμος δεν έχει να αγοράσει ούτε τα βασικά. Τα μέλη της επιτροπής έκαναν πορεία μέσα στο σούπερ μάρκετ, κόλλησαν αυτοκόλλητα με την επιγραφή “πανάκριβο” στα προϊόντα με αυξημένες τιμές και φώναξαν συνθήματα. Ο κόσμος που ψώνιζε εκείνη τη στιγμή υποστήριξε θερμά την κίνηση της επιτροπής και πολλοί ζήτησαν να ενημερωθούν για τη δράση της. Μια σειρά από παρεμβάσεις έγιναν και σε πολλές ακόμα περιοχές της Αθήνας: στην Καλλιθέα, στην Ηλιούπολη, στο Ζωγράφου, στο Μαρούσι, στο Νέο Κόσμο, στο Βύρωνα, στην Πετρούπολη, στο Μπραχάμι, στα Ιλίσια κ.ά.

Καβάλα

Διαμαρτυρία ενάντια στην αισχροκέρδεια των σούπερ μάρκετ, τις υψηλές τιμές και τις ανατιμήσεις πραγματοποίησαν μέλη της Επιτροπής “Ακρίβεια-STOP” Καβάλας έξω αλλά και μέσα στο Carrefour-Μαρινόπουλος στη Δημοτική Αγορά, την Τρίτη 18/11. Ακόμα, τη Δεύτερα 24/11, η επιτροπή της Καβάλας διαμαρτυρήθηκε έντονα στο dημοτικό συμβούλιο αφού ο Δήμος πήρε την απόφαση να αυξήσει τα δημοτικά τέλη κατά 4%. Η επιτροπή προσπάθησε να εμποδίσει την ψηφοφορία φωνάζοντας συνθήματα αλλά η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου ήταν ανένδοτη για το χαράτσι που ήθελε να επιβάλει.

Γαλάτσι

Με το κεντρικό μήνυμα “Το πράσινο δίνει ζωή, η φτώχεια την παίρνει πίσω”, η Επιτροπή Γαλατσίου “Ακρίβεια-STOP” έδωσε το δικό της νόημα στη δενδροφύτευση που οργάνωσε στα Τουρκοβούνια ο ΣΚΑΪ μαζί με το Δήμο Γαλατσίου, την Κυριακή 16 Νοέμβρη. Αφορμή για την παρέμβαση αυτή της επιτροπής έδωσε η απόφαση της δημοτικής διοίκησης στο Γαλάτσι να αυξήσει τα δημοτικά τέλη κατά 6,8%, προκαλώντας το κοινό αίσθημα. Χαρακτηριστικό είναι ότι για το θέμα δεν είχαν καμιά πληροφόρηση οι κάτοικοι του Γαλατσίου, και όταν το μάθαιναν από τα μέλη της επιτροπής αγανακτούσαν.

Χανιά

Με ιδιαίτερη ικανοποίηση έγινε δεκτή από τους πελάτες του σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος και τους περαστικούς η διαμαρτυρία ενάντια στην ακρίβεια που πραγματοποίησε η Επιτροπή “Ακρίβεια-STOP” Χανίων το πρωί του Σαββάτου 15/11. Τα μέλη της επιτροπής φωνάζοντας συνθήματα και μοιράζοντας ενημερωτικό υλικό και αυτοκόλλητα διαμαρτυρίας κάλεσαν τους πολίτες που βρίσκονται στο έλεος των κερδοσκόπων, να κάνουν το θυμό τους πράξη.

Πάτρα

Το Σάββατο 15/11, οι επιτροπές “Ακρίβεια-STOP” διαδήλωσαν στο κέντρο της Πάτρας. Η πορεία τους ξεκίνησε από την πλατεία Όλγας και πέρασε από κεντρικά σημεία της πόλης, όπως ο πεζόδρομος της Αγ. Νικολάου, για να καταλήξει στην πλατεία Γεωργίου όπου μέλη των επιτροπών ανάρτησαν πανό και καλούσαν τον κόσμο να συμμετέχει ενεργά παίρνοντας μια αφίσα ή ένα αυτοκόλλητο για να τα βάλει στο χώρο της δουλειάς του ή στη γειτονιά του. Ακόμα κάλεσαν όποιον περνούσε να γράψει σε ένα μεγάλο λευκό χαρτόνι το πώς νιώθει όταν πληρώνει το σούπερ-μάρκετ, τους λογαριασμούς, τις δόσεις από τα δάνεια και από τις κάρτες. Πολλοί περαστικοί συμμετείχαν σε αυτό το χάπενινγκ γράφοντας πολλές από τις “κρυφές” τους σκέψεις. Ακόμα, οι επιτροπές της Πάτρας το προηγούμενο διάστημα έκαναν και μια σειρά από παρεμβάσεις στη ΔΕΗ, στον Βασιλόπουλο, στον ΟΤΕ, στο LIDL κ.ά.

Άρτα

Παρεμβάσεις πραγματοποίησαν τα μέλη της Επιτροπής “Ακρίβεια-STOP” το προηγούμενο διάστημα στις λαϊκές αγορές και στον Μαρινόπουλο.

Γιάννενα

Και στα Γιάννενα η δράση των επιτροπών συνεχίζεται με παρεμβάσεις στις λαϊκές αγορές της πόλης.

Μυτιλήνη

Στον Βερόπουλο και σε άλλα σούπερ μάρκετ οργάνωσαν διαμαρτυρίες τα μέλη της τοπικής επιτροπής.

Ρέθυμνο

Για ακόμα μια φορά η Επιτροπή Ρεθύμνου έθιξε το θέμα των ακριβών εισιτηρίων των ΚΤΕΛ οργανώνοντας διαμαρτυρία στον τοπικό σταθμό. Ακόμα έκανε παρεμβάσεις σε σούπερ μάρκετ, π.χ. στον Μαρινόπουλο, όλο το προηγούμενο διάστημα.

Άργος

Ξεκίνησε τη δράση της η Επιτροπή “Ακρίβεια-STOP” Άργους οργανώνοντας την πρώτη της παρέμβαση στο σούπερ μάρκετ Carrefour.

Πορείες στις γειτονιές

Η Επιτροπή “Ακρίβεια-STOP” Νίκαιας πραγματοποίησε το Σάββατο 22/11 διαδήλωση στους δρόμους της πόλης. Η πορεία αυτή ξεκίνησε από την πλατεία Κουμπάκη, πέρασε μέσα από τη λαϊκή της Νεάπολης, έγιναν μαζικές διαμαρτυρίες μέσα σε γνωστές αλυσίδες σούπερ μάρκετ (ΑΒ Βασιλόπουλος, Σκλαβενίτης, My Market), στις τράπεζες και έντονη διαμαρτυρία στο αστυνομικό τμήμα της πόλης, στο οποίο είχαν προσαχθεί δύο μέλη της επιτροπής μερικές ημέρες πριν γιατί αφισοκολλούσαν. Όλος ο κόσμος που συναντήθηκε με την πορεία είχε να πει μόνο καλά λόγια. Και αυτό γινόταν και μέσα στα σούπερ μάρκετ, και στη λαϊκή αλλά και στον δρόμο και στα μικρομάγαζα. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που κόσμος από τα μπαλκόνια ή τα καφενεία χειροκροτούσε όταν περνούσε η πορεία.

Δεκάδες πολίτες από το Περιστέρι διαδήλωσαν στους δρόμους του δήμου ενάντια στην ακρίβεια την Πέμπτη 27/11. Με αφετηρία το σταθμό του μετρό του Αγίου Αντωνίου η τοπική Επιτροπή “Ακρίβεια-STOP” έκανε το Περιστέρι άνω κάτω! Με κατσαρόλες, σφυρίχτρες, μπαλόνια και άλλα φασαριόζικα και πολύχρωμα σύνεργα πραγματοποιήθηκε μια διαδήλωση δυναμική και ζωντανή που “επισκέφτηκε” τα σούπερ μάρκετ και τις τράπεζες της περιοχής και φυσικά το δημαρχείο.

Τι δεν πρέπει να πληρώνουμε στις τράπεζες

Στον παρακάτω πίνακα αναγράφονται οι χρεώσεις και οι πρακτικές των τραπεζών που έχουν κριθεί παράνομες και καταχρηστικές από τα δικαστήρια και έχουμε κάθε δικαίωμα να αρνούμαστε να πληρώσουμε. Ο πίνακας είναι από προκήρυξη που κυκλοφορούν οι Επιτροπές “Ακρίβεια-STOP” και τον πήραμε από την ιστοσελίδα τους (www.akribeia-stop.gr).

Οι παρακάτω πρακτικές και χρεώσεις των τραπεζών κρίθηκαν παράνομες από τα δικαστήρια :

Απόφαση Δικαστηρίου

Για τις καταθέσεις

Είσπραξη προμήθειας για κατάθεση σε λογαριασμό τρίτου προσώπου

711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Επιβολή εξόδων κίνησης σε λογαριασμούς ταμιευτηρίου (ή τρεχούμενους) μετά την 4η πράξη κάθε μήνα

711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Επιβολή εξόδων τήρησης και παρακολούθησης στους λογαριασμούς καταθέσεων

711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Μονομερής μεταβολή από την πλευρά της τράπεζας για τους όρους των λογαριασμών καταθέσεων

711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Επιβολή εξόδων αδράνειας (0,6 ή 1 €) σε λογαριασμούς που δεν κινούνται για πάνω από 1,5 χρόνο

711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Ο υπολογισμός των τόκων των ποσών των καταθέσεων σε μεταγενέστερη ημερομηνία από αυτή που γίνεται η κατάθεση

711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Για τις πιστωτικές κάρτες

Μονομερής αύξηση του επιτοκίου της πιστωτικής κάρτας, χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια που αναφέρονται στη σύμβαση

1219/2001, Άρειος Πάγος

Μονομερής αύξηση της συνδρομής της κάρτας

1219/2001, Άρειος Πάγος

Είσπραξη προμήθειας για την ανάληψη μετρητών μέσω πιστωτικής κάρτας

1219/2001, Άρειος Πάγος

Για τα στεγαστικά και λοιπά δάνεια

Είσπραξη εξόδων χρηματοδότησης για τη χορήγηση του δανείου

5253/2003, Εφετείο Αθηνών

Είσπραξη εξόδων φακέλου

5253/2003, Εφετείο Αθηνών

Μονομερής αύξηση του επιτοκίου στα δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο χωρίς κάποιο λογικό κριτήριο. Παράνομη είναι επίσης η απαίτηση της τράπεζας για επιστροφή του δανείου αν δεν αποδεχθεί ο πελάτης την προσαρμογή του επιτοκίου

5253/2003, Εφετείο Αθηνών

Επιβολή εξόδων 50 € σε δανειολήπτες για να πάρουν βεβαίωση οφειλών

711/2007 κ 961/2007, Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών

Η καταγγελία της σύμβασης του δανείου από τη μεριά της τράπεζας σε περίπτωση καθυστέρησης οποιασδήποτε δόσης

5253/2003, Εφετείο Αθηνών

Ο υπολογισμός των τόκων του δανείου με βάση το έτος των 360 ημερών αντί για τις 365 ή 366 μέρες με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη επιβάρυνση του δανειολήπτη

430/2005, Άρειος Πάγος

Η επιβολή χρονικού περιθωρίου (π.χ. 30 ημερών) στον πελάτη για να αμφισβητήσει τις χρεώσεις του, αλλιώς θεωρείται ότι τις κάνει δεκτές

1219/2001, Άρειος Πάγος

Τι μπορώ να κάνω;

1. Να αρνηθώ την επιβολή των παραπάνω όρων και εξόδων

2. Να διαμαρτυρηθώ εγγράφως στην Τράπεζα ζητώντας να μου επιστραφούν τα χρήματα που έχουν κρατηθεί παράνομα και να μην ισχύσουν οι καταχρηστικοί όροι

3. Να στείλω την έγγραφη διαμαρτυρία μου – στη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή (Υπ. Ανάπτυξης) τηλ. 1520, fax 2103842642, 210-3829640, Πλ. Κάνιγγος, 10181και e-mail : info@efpolis.gr Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. – στο Συνήγορο του Καταναλωτή Λ.Αλεξάνδρας 144, 114 71 Τηλ.: 210 6460612, 210 6460862, Fax.: 210 6460414, E-mail: grammateia@synigoroskatanaloti.gr Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

4. **Να επικοινωνήσω με την επιτροπή Ακρίβεια-**stop της περιοχής μου για να αντιδράσουμε έμπρακτα στην αυθαιρεσία και την τοκογλυφία των τραπεζιτών!

Να κάνουμε την ιστοσελίδα των επιτροπών “Ακρίβεια-STOP” χώρο συντονισμού της δράσης μας σε κάθε πόλη και γειτονιά!

Στην ιστοσελίδα των επιτροπών “Ακρίβεια-STOP” μπορείτε να βρείτε υλικά που είναι χρήσιμα για να στήσει κάποιος μια επιτροπή. Επίσης, μπορείτε να βρείτε ενημερώσεις και βίντεο από τις δράσεις. Ακόμα, μέσα από την ιστοσελίδα, μπορούμε να συντονίσουμε τη δράση μας: Γιατί δεν θα κινηθεί κανένας για εμάς, αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι!

Τελική Διακήρυξη της Διεθνούς Διάσκεψης του Καράκας
8-11/10/2008

Μέσα στην κρίση δυναμώνουν οι φωνές και το αίτημα για μια μεγάλη στροφή στην παγκόσμια σκηνή, στην παγκόσμια οικονομία. Μέσα στον υπό διαμόρφωση πολυπολικό κόσμο, είναι φυσικό, μια σειρά από χώρες, και ειδικά αυτές που θέλουν να βαδίσουν έξω από τις νεοφιλελεύθερες ράγες, χώρες που έχουν κυβερνήσεις που στηρίχθηκαν σε λαϊκές πλειοψηφίες και μεγάλα κινήματα –και τέτοια είναι η περίπτωση Λατινοαμερικάνικων χωρών–, να θελήσουν να αναζητήσουν μια διαφορετική στάση απέναντι στην κρίση και τις επιπτώσεις της. Για το σκοπό αυτό έγινε στο Καράκας, πρωτεύουσα της Βενεζουέλας, μια διεθνής διάσκεψη οικονομολόγων και επιστημόνων για να επεξεργαστούν τις “απαντήσεις του Νότου απέναντι στην κρίση”. Στη συνέχεια δημοσιεύουμε την τελική διακήρυξη της διάσκεψης, γιατί νομίζουμε πως συμβάλλει στον προβληματισμό και στις εφικτές προτάσεις που μπορούν να υπάρξουν από χώρες, κινήματα, λαούς απέναντι στην κρίση. Πρόκειται για μια διάσταση που δεν πρέπει να λησμονούμε, ή να υποτιμούμε.

Στο επόμενο τεύχος θα δημοσιεύσουμε μια άλλη διακήρυξη, αυτή της 5ης Διάσκεψης της Via Campesina (της μεγαλύτερης διεθνούς οργάνωσης αγροτικών κινημάτων) που έγινε στο Μαπούτο, πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης, και αφορά αιτήματα και στόχους των αγροτικών πληθυσμών που ακόμα αποτελούν περίπου το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού.

Οι απαντήσεις του Νότου στην Παγκόσμια Οικονομική Κρίση

Ακαδημαϊκοί και ερευνητές από την Αργεντινή, την Αυστραλία, το Βέλγιο, τον Καναδά, τη Χιλή, την Κίνα, την Κούβα, το Εκουαδόρ, τη Γαλλία, το Μεξικό, το Περού, τις Φιλιππίνες, τη Ν. Κορέα, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ουρουγουάη και τη Βενεζουέλα συμμετείχαν στη Διεθνή Διάσκεψη Πολιτικής Οικονομίας: η απάντηση του Νότου στην Παγκόσμια Οικονομική Κρίση, η οποία διεξήχθη στο Καράκας από τις 8 ως τις 11 Οκτώβρη 2008. Η διάσκεψη προκάλεσε μια ευρύτατη συζήτηση για τη σημερινή κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τις νέες προοπτικές και τις προκλήσεις για τις κυβερνήσεις και τους λαούς του Νότου που θέτει η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση.

Η συνάντηση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση έχει επιδεινωθεί τις τελευταίες εβδομάδες. Από μια σειρά κρίσεων στις χρηματαγορές των κεντρικών χωρών έχει γρήγορα εξελιχθεί σε μια εξαιρετικά σοβαρή παγκόσμια κρίση. Μια τέτοια εξέλιξη συνεπάγεται ότι οι χώρες του Νότου έχουν βρεθεί σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση.

Η κρίση απειλεί την πραγματική οικονομία και, εάν δεν αναληφθούν άμεσα ενεργητικές και αποτελεσματικές δράσεις, οι λαοί όλου του κόσμου μπορεί να πληγούν – και ειδικότερα τα τμήματα εκείνα που είναι παραμελημένα και λιγότερο προστατευμένα.

Η ευαισθησία των νομισμάτων μας, οι χρηματοπιστωτικές ανισορροπίες και η σοβαρή ύφεση που επίκειται, διαψεύδουν το νεοφιλελεύθερο μύθο για τα οφέλη της απορύθμισης των αγορών και τη σταθερότητα και αξιοπιστία των υπαρχόντων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, όπως επίσης θέτουν σε αμφισβήτηση τα ίδια τα θεμέλια του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος.

Οι παρεμβάσεις στη διάσκεψη ανέδειξαν τον τρόπο με τον οποίο η κρίση, η οποία ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2008, έχει ως τώρα εξελιχθεί και την αποτυχία των όλο και μεγαλύτερων παραχωρήσεων και προνομίων, όπως και των σχεδίων σωτηρίας εκ μέρους των κρατών στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, για τη σωτηρία των αποβλήτων ενός προ πολλού μη λειτουργικού χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Καταγγέλλουμε την απαίτηση να πληρώσει ολόκληρο το παγκόσμιο σύστημα το κόστος της σωτηρίας των τραπεζών, κάτι το οποίο επιδεινώνει την κατάσταση φτώχειας, ανεργίας και εκμετάλλευσης που βιώνουν οι εργαζόμενοι και οι λαοί του κόσμου.

Ούτε ο κολοσσιαίου μεγέθους κρατικός παρεμβατισμός που βλέπουμε τις τελευταίες εβδομάδες για τη σωτηρία ιδρυμάτων κομματιασμένων και γονατισμένων από την κερδοσκοπία, ούτε η μαζική κρατική υπερχρέωση συνιστούν αποδεκτούς εναλλακτικούς τρόπους για την έξοδο από την κρίση. Η σημερινή δυναμική ενθαρρύνει νέους γύρους συγκεντροποίησης του κεφαλαίου και, χωρίς μια σθεναρή αντίσταση των λαών, θα στραφεί η ανασυγκρότηση μόνο στη σωτηρία ήδη ευνοημένων τμημάτων. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι υπάρχει ο κίνδυνος της στροφής του καπιταλισμού σε μια πιο αυταρχική λειτουργία του, η οποία ήδη εκδηλώνεται, με την αύξηση των κρουσμάτων φυλετικών διακρίσεων και ρατσισμού εναντίον των μεταναστών από το Νότο – κάτι το εξαιρετικά οπισθοδρομικό.

Αν η τρέχουσα ανασυγκρότηση του καπιταλιστικού συστήματος συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο, θα υπάρξουν τεράστια κόστη στην παραγωγή και την κοινωνία και θα δεχτεί ένα ακόμα πιο ισχυρό πλήγμα η ήδη εύθραυστη αντοχή του περιβάλλοντος.

Η ανάγκη μεταρρύθμισης της δομής της διεθνούς οικονομίας και του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι πλέον αναπόφευκτη. Μέσα σε αυτή την προοπτική, καταγράφεται και η αναγκαιότητα μιας μετα-καπιταλιστικής λύσης: στη Βενεζουέλα, αυτή ονομάζεται Σοσιαλισμός του 21ου αιώνα.

Σε στιγμές τόσο κρίσιμες όσο αυτή, οι εθνικές και περιφερειακές πολιτικές πρέπει να δίνουν προτεραιότητα σε κοινωνικές δαπάνες, και να προστατεύουν τις εθνικές και παραγωγικές πηγές. Τα κράτη πρέπει άμεσα να εισάγουν μέτρα για τη ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, προκειμένου να προστατευθούν οι καταθέσεις, να συνεχιστεί η ενθάρρυνση της παραγωγής και να αποτραπεί ο κίνδυνος που υπάρχει με την έλλειψη ελέγχου, διαμέσου άμεσης εφαρμογής ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων και την εξαγωγή συναλλάγματος.

Καθίσταται, συνεπώς, επιτακτική η ανάπτυξη στο μέγιστο δυνατό βαθμό μιας ισορροπημένης περιφερειακής αλληλοσυμπλήρωσης και εμπορικής ενοποίησης με την ενδυνάμωση των ικανοτήτων της βιομηχανίας, της γεωργίας, της ενέργειας και των υποδομών. Πρωτοβουλίες όπως η ALBA ή η Τράπεζα του Νότου πρέπει να επεκτείνουν την ακτίνα δράσης τους και να κινηθούν στην κατεύθυνση μιας μεγαλύτερης εναλλακτικής ενοποίησης, η οποία θα περιλαμβάνει ένα κοινό νόμισμα, στην προοπτική μιας νέας δομής του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού και νομισματικού συστήματος που θα καθιστά βιώσιμη για το Νότο την ένταξή του στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι απαραίτητη η αξιολόγηση μιας σειράς παρεμβάσεων και προτάσεων για μια κοινωνική οικονομία η οποία θα προωθεί τον σεβασμό της εργασίας και τον τοπικό συντονισμό για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων από την κρίση.

Σε παγκόσμια κλίμακα, πρέπει να συνεχίσουμε να απαιτούμε μια εκ βάθρων μεταρρύθμιση του παγκόσμιου νομισματικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο θα προστατεύει τις καταθέσεις και θα προσανατολίζει σε επενδύσεις που θα εξυπηρετούν τις βασικές λαϊκές ανάγκες. Η συνεχιζόμενη προσπάθεια για ανάνηψη ενός συστήματος, η οποία ευνοεί την κερδοσκοπία, διευρύνει τις οικονομικές ανισότητες και πλήττει ειδικότερα τις χώρες και τα τμήματα των πληθυσμών εκείνα που είναι τα λιγότερο προστατευμένα, πρέπει να σταματήσει.

Συνεπώς, πρέπει να δημιουργήσουμε νέους (πολυμερείς) οικονομικούς θεσμούς, θεμελιωμένους σε νέες βάσεις, οι οποίοι θα έχουν την αρμοδιότητα και τα εργαλεία εκείνα δράσης που θα είναι απαραίτητα για την καταπολέμηση της αναρχίας της κερδοσκοπίας. Έτσι, έχει καταστεί απαραίτητη η άμεση παρέμβαση των εθνικών αρχών με τρόπους τέτοιους που θα αμφισβητούν τα θεμέλια της αγοράς και θα προστατεύουν τα χρήματα των πληττόμενων λαών. Η κρίση έχει δημιουργήσει κοινά συμφέροντα μεταξύ των λαών όλων των χωρών.

Με βάση αυτές τις αναλύσεις και τους συλλογισμούς, η Διεθνής Διάσκεψη Πολιτικής Οικονομίας: η απάντηση του Νότου στην Παγκόσμια Οικονομική Κρίση κατέληξε στα ακόλουθα:

Συμπεράσματα και συστάσεις για δράση

Ξεκινούμε με τον ακόλουθο χαρακτηρισμό της διεθνούς οικονομικής κατάστασης:

1. Βρισκόμαστε σε μια διεθνή κατάσταση που δεν έχουμε ξαναζήσει. Η οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση έχει επιδεινωθεί και επιταχυνθεί πολύ τις τελευταίες ημέρες. Η μελλοντική της εξέλιξη, πέραν της δυσκολίας της να προβλεφτεί, μπορεί να λάβει, από μέρα σε μέρα, δραματική τροπή.

2. Το αρχικό επίκεντρο της κρίσης βρισκόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα χρηματιστήρια, ωστόσο σήμερα έχει ήδη εξελιχθεί σε μια παγκόσμια κρίση που επιδρά σε όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τον παραγωγικό μηχανισμό όλο και περισσότερο. Η κρίση έχει πλέον μια μεγάλη επίδραση τόσο στην Ανατολική όσο και τη Δυτική Ευρώπη.

3. Παρά τις αρχικές προσδοκίες ότι η Λατινική Αμερική θα μπορούσε να παραμείνει έξω από την κρίση και ότι είναι “θωρακισμένη”, ήδη υπάρχουν πειστικές ενδείξεις ότι η υποήπειρος σίγουρα θα πληγεί. Πρέπει να αναμένουμε όχι μόνο μια παρατεταμένη επιδείνωση στο εξωτερικό εμπόριο αλλά και ένα χρηματοπιστωτικό σοκ πολύ βίαιο-και πολύ σύντομα. Όσο πιο διεθνοποιημένα είναι το τραπεζικά συστήματα και τα χρηματιστήρια, τόσο πιο ευάλωτα είναι.

Προβαίνουμε σε αυτές τις συστάσεις έχοντας λάβει σοβαρά υπόψη ότι σε κάθε κρίση πάντοτε υπάρχουν ευνοημένοι και χαμένοι. Είμαστε σαφώς υπέρ της λήψης εκείνων των μέτρων που θα εξασφαλίσουν την ευημερία και τα δικαιώματα των λαών μας, γενικά των πολιτών μας και βεβαίως όχι υπέρ του να σπεύσουμε να βοηθήσουμε τους υπεύθυνους για την κρίση τραπεζίτες, όπως συμβαίνει στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δεδομένης της νέας κατάστασης και της συνεχιζόμενης επιδείνωσής της, θεωρούμε απαραίτητο να προβούμε στις ακόλουθες συστάσεις για δράση, μερικές από τις οποίες θα πρέπει να εφαρμοστούν μετά από πολιτικές αποφάσεις που θα ληφθούν άμεσα και σε ανώτατο επίπεδο.

Συνεπώς, πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο σκέψης η άμεση σύγκληση μιας Έκτακτης Συνόδου των Προέδρων της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής ή έστω εκείνων που συμμετέχουν στην UNASUR, η οποία θα συμπίπτει και με αντίστοιχη ευρεία κινητοποίηση των λαών μας.

Για το τραπεζικό σύστημα

• Δεδομένης της κατάρρευσης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, τα κράτη της περιοχής πρέπει άμεσα να αναλάβουν τα ηνία των τραπεζικών τους συστημάτων με τη θέσπιση ελέγχων παρεμβάσεων και χωρίς αποζημίωση εθνικοποιήσεων, ακολουθώντας τις αρχές που προκρίνει το νέο Σύνταγμα του Εκουαδόρ που απαγορεύει στο κράτος να αναλαμβάνει ιδιωτικά χρέη (άρθρο 290, παράγραφος 7: “απαγορεύεται στο κράτος να αναλαμβάνει την ευθύνη για χρέη ιδιωτών”).

• Ο λόγος για αυτά τα μέτρα είναι η παρεμπόδιση της φυγής κεφαλαίων στο εξωτερικό, της φυγής συναλλάγματος, και του επαναπατρισμού ρευστού από τις ξένες τράπεζες στην έδρα τους, και η συνέχιση της χορήγησης δανείων εκ μέρους των τραπεζών που δεν δανείζουν πια τα χρήματα που λαμβάνουν.

• Τα off-shore σκέλη των τραπεζικών συστημάτων όλων των χωρών πρέπει να πάψουν να υπάρχουν, καθότι, υπό την παρούσα περίσταση, όταν προβλήματα ρευστότητας ταλανίζουν την περιφέρεια, είναι εξαιρετικά επικίνδυνα καταφύγια από ελέγχους και ρυθμίσεις.

• Πρέπει να ανοίξουν τα λογιστικά βιβλία των τραπεζών και η επιθεώρησή τους όπως και οι μηχανισμοί αυστηρής επιτήρησης πρέπει να ενισχυθούν, για να καταστεί ορατή η πραγματική κατάσταση των εθνικών τραπεζικών συστημάτων, γιατί είναι ιδρύματα όπου έχουν αποθέσει τις καταθέσεις τους οι πληθυσμοί. (δεδομένου του δημόσιου χαρακτήρα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών). Ένα από αυτά τα μέτρα πρέπει να εγγυάται ότι υπάρχει ένα ελάχιστο ποσό εγχώριων επενδύσεων σε άμεσα ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία του συστήματος (να θεσπιστεί ένας συντελεστής εγχώριας ρευστότητας).

• Μη κερδοσκοπικές αλλά φιλολαϊκές οικονομικές δράσεις για την ανάπτυξη πρέπει να ενθαρρυνθούν και να διευθύνονται από τους κατά τόπους πληθυσμούς όπου υπάρχουν τα αντίστοιχα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

• Σε περίπτωση παρέμβασής τους για την παροχή ρευστότητας, τα κράτη πρέπει να παίρνουν πίσω τα χρήματα από την περιουσία των τραπεζών, των μετόχων και των διοικητικών τους στελεχών.

Μια νέα δομή του χρηματοπιστωτικού και νομισματικού συστήματος

• Η απουσία συντονισμού των νομισματικών πολιτικών προκαλεί έναν πόλεμο “ανταγωνιστικών υποτιμήσεων” των εθνικών νομισμάτων ο οποίος επιδεινώνει την κρίση και προκαλεί ανταγωνισμό μεταξύ των οικονομιών μας, παρεμποδίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο μια συντονισμένη από κοινού απάντηση της περιοχής, και επιπλέον προκαλεί αμφισβήτηση των θεμελίων όπου βασίστηκε η πρόοδος πρωτοβουλιών προς την κατεύθυνση της ενοποίησης, όπως η UNASUR. Συνεπώς, πρέπει να δοθεί ένα ξεκάθαρο σήμα ότι θα υπάρξει λατινοαμερικανική νομισματική συμφωνία που θα επιτρέψει την εμφάνιση νέων ευκαιριών για τη “θωράκιση” των μακροοικονομιών μας. Έτσι, θεσπίζοντας ένα σύστημα διακανονισμού πληρωμών βασισμένων σε ένα καλάθι λατινοαμερικανικών νομισμάτων θα παρέχει σε κάθε χώρα επιπλέον πηγές ρευστότητας που θα της επιτρέψουν να απομακρυνθεί από τη λογική της δολαριακής κρίσης.

• Στη γραμμή αυτή της δημιουργίας θεσμών που θα “θωρακίσουν” τις οικονομίες μας, θα χρειαστούμε περισσότερο συντονισμό μεταξύ των κεντρικών μας τραπεζών και θα χρειαστεί να ξεφύγουμε από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα, διοικώντας τα συναλλαγματικά αποθέματα με τρόπο πιο επίκαιρο και αποτελεσματικό. Είναι εξίσου σημαντικό να προβούμε στην πρόταση δημιουργίας ενός Ταμείου του Νότου ανταγωνιστικού ως προς το ΔΝΤ, που θα παρέχει ρευστότητα σε έκτακτες συνθήκες για τα δημοσιονομικά ή το ισοζύγιο πληρωμών.

Με την ορθή χρήση των μεγαλύτερων πλεονασμάτων στα αποθέματα κάθε χώρας που θα δημιουργηθούν με τη δημιουργία ενός συστήματος διακανονισμού πληρωμών (δικαιώματα περιφερειακής διάχυσης της πίστωσης) και με την ύπαρξη ενός Κοινού Ταμείου του Νότου, μπορούν να αξιοποιηθούν πόροι για τη δημιουργία της Τράπεζας του Νότου και την άμεση λειτουργία της με την εξασφάλιση του δημοκρατικού της χαρακτήρα, ο οποίος δεν θα αναπαράγει τη λογική των ήδη υπαρχόντων διεθνών χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Η τράπεζα αυτή πρέπει να αποτελεί την καρδιά αυτής της διαδικασίας μετατροπής του ήδη υπάρχοντος δικτύου λατινοαμερικανικών τραπεζών η αποστολή του οποίου είναι η ανασυγκρότηση των παραγωγικών μηχανισμών, οι οποίοι θα βασίζονται στο σεβασμό των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όλο αυτό το αντιλαμβανόμαστε σε πλήρη αρμονία με αυτό στο οποίο είχε δώσει έμφαση η Διακήρυξη Υπουργών στο Κίτο στις 3 του περασμένου Μάη, όπου λεγόταν ότι “Οι λαοί έδωσαν την εντολή στις κυβερνήσεις τους να παρέχουν στην περιοχή νέα εργαλεία για την ενοποίηση, τα οποία πρέπει να σχεδιαστούν και να βασίζονται σε αρχές δημοκρατικές, συμμετοχικές, διαφάνειας και να λογοδοτούν σε όσους τους έδωσαν την εντολή”. Για να είναι δημοκρατική η Τράπεζα του Νότου πρέπει να εγγυηθεί την αρχή “μια χώρα= μία ψήφος”.

• Είναι επιτακτική η έγκριση ελέγχων στο συνάλλαγμα όπου αυτοί υπάρχουν και να θεσπιστούν όπου δεν υπάρχουν προκειμένου να προστατευθούν οι αποταμιεύσεις και να προληφθούν οι εκροές κεφαλαίων.

• Στο πλαίσιο της παύσης των πληρωμών η οποία επιβάλλεται από την κρίση στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, επιβάλλεται οι χώρες της περιοχής να εξετάσουν το ενδεχόμενο παύσης της αποπληρωμής του δημοσίου χρέους. Αυτό το μέτρο νοείται ως προσωρινό, για την προστασία των εθνικών πόρων οι οποίοι απειλούνται από την κρίση και για να αποφύγουμε το άδειασμα των εθνικών θησαυροφυλακίων.

Η Λατινική Αμερική και η Καραϊβική πρέπει να αντλήσει διδάγματα από τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη, όπου κάθε χώρα προσπαθεί να επιλύσει από μόνη της την κρίση. Αυτό καθιστά επιτακτική την ενδυνάμωση των μηχανισμών εναλλακτικής ενοποίησης που ήδη υπάρχουν στην περιοχή.

Κοινωνικές ανάγκες

• Προτείνουμε τον ευρύτερο δυνατό βαθμό εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας επί των εθνικών πλουτοπαραγωγικών πηγών, για μια ορθή εκμετάλλευσή τους και μια προστασία των τιμών τους, προκειμένου να ωφεληθούν οι λαοί.

• Προτείνουμε τη δημιουργία ενός Περιφερειακού Ταμείου Κοινωνικών Αναγκών που θα εξασφαλίσει τη διατροφική και ενεργειακή αυτάρκεια, και το οποίο θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της μετανάστευσης και της μείωσης των εμβασμάτων. Αυτό το Ταμείο θα λειτουργεί ανεξάρτητα από την Τράπεζα του Νότου ή την Τράπεζα της ALBA.

• Ακολουθώντας την αρχή της μη σωτηρίας των τραπεζιτών αλλά της σωτηρίας των πληθυσμών μας, οι κρατικοί προϋπολογισμοί πρέπει να προσανατολίζονται σε κοινωνικές δαπάνες και πρέπει να αυξήσουμε τους πόρους αυτών των προϋπολογισμών που θα διατίθενται για την αντιμετώπιση των επικείμενων συνεπειών της διεθνούς κρίσης στους πληθυσμούς μας: οι προτεραιότητές μας πρέπει να είναι η ασφάλεια της εργασίας, το εισόδημα, η δημόσια Υγεία, Παιδεία, και η στέγαση.

• Να θεσπιστούν αντιπληθωριστικοί μηχανισμοί, όπως ο έλεγχος τιμών, που διατηρούν και αυξάνουν τους χαμηλούς μισθούς, τα επιδόματα κλπ και οι οποίοι παίζουν ένα ρόλο αναδιανομής του εισοδήματος και του πλούτου.

Χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί:

Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση αποκάλυψε τη συνενοχή του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Διαμερικανικής Τράπεζας Ανάπτυξης και των υπερεθνικών τραπεζιτών οι οποίοι προκάλεσαν την σημερινή κατάρρευση με τις τρομακτικές της συνέπειες στην κοινωνία. Η απώλεια του κύρους αυτών των ιδρυμάτων είναι προφανής. Αυτό συνιστά ευκαιρία για τις χώρες της περιοχής να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Βολιβίας και να αποσυρθούν από το Διεθνές Κέντρο για το Διακανονισμό των Επενδυτικών Διενέξεων και να συνηγορήσουν στο κάλεσμα της Βενεζουέλας για απόσυρση από το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα και την έναρξη παροχής βοήθειας για τη δημιουργία μιας νέας δομής του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Συγκαλούμε μια δεύτερη Διεθνή Διάσκεψη Πολιτικής Οικονομίας: Η απάντηση του Νότου στην Παγκόσμια Οικονομική Κρίση, η οποία θα λάβει χώρα το πρώτο 4μηνο του 2009.

Καράκας, 11 Οκτώβρη 2008

Επειδή η πραγματικότητα είναι πιο πεζή

Αντιγράφουμε είδηση που δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη (23/11/2008):

“Η Βραζιλία ανακάλεσε τον πρεσβευτή της στο Εκουαδόρ για διαβουλεύσεις, μετά την αναστολή από το Κίτο της αποπληρωμής δανείου προς την Τράπεζα Οικονομικής και Κοινωνικής Ανάπτυξης (BNDES) της Βραζιλίας και το αίτημα του Εκουαδόρ για διεθνή διαιτησία, υποστηρίζοντας ότι οι όροι του δανείου είναι παράνομοι και προϊόν διαφθοράς”.

Από την είδηση αυτή μπορεί να βγουν πολλά συμπεράσματα για την πραγματική κατάσταση, για το επίπεδο των σχέσεων αλλά και τους όρους που κάθε χώρα θέτει ή ανέχεται μέσα στο σύγχρονο πλαίσιο διμερών ή πολυμερών συμφωνιών. Το αμοιβαίο όφελος έχει πάει περίπατο, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχει στο έναν τουλάχιστο πόλο μιας συμφωνίας για πολιτική αρχών. Η Βραζιλία, σαν μεγάλη χώρα της Λατινικής Αμερικής συμπεριφέρεται διαφορετικά και προσπαθεί να διασφαλίσει τα συμφέροντα των βραζιλιάνικων τραπεζών. Το Εκουαδόρ, από την άλλη, δεν αντέχει την αποπληρωμή για έργα που αφού έγιναν σταμάτησε η λειτουργία τους ή ήταν αποτέλεσμα διαφθοράς και σκανδάλων.

Επομένως πολλές από τις προτάσεις για νέα τάξη πραγμάτων στην οικονομία και δημοκρατικές αλλαγές στο τραπεζικό σύστημα κ.λπ. δεν μπορούν να ξεκοπούν και από ζητήματα πολιτικής κατεύθυνσης και στήριξης των λαϊκών στρωμάτων. Η παρεμβολή του λαϊκού παράγοντα και ο γνώμονας να υπηρετούνται οι ανάγκες των “από κάτω” και όχι των τραπεζιτών και των ολιγαρχών κάθε χώρας είναι το καθοριστικό ζήτημα. Αυτά είναι στοιχειώδη για να έχουν αξιοπιστία και να είναι ρεαλιστικά σχέδια και προτάσεις σαν αυτές που κατατίθενται στην διακήρυξη του Καράκας.