ΦΑΚΕΛΟΣ: Αγώνες μέσα στην κρίση

Έρχεται τσουνάμι απολύσεων, φτώχειας και απόγνωσης

Την ώρα που οι τραπεζίτες παζαρεύουν την ένταξη τους στο προκλητικό πακέτο των 28 δισ. ευρώ οι προβλέψεις για τα λαϊκά στρώματα είναι τρομακτικές. Το επόμενο διάστημα έρχεται έκρηξη της ανεργίας, πάγωμα (των ήδη παγωμένων) μισθών, περαιτέρω ενίσχυση των ευέλικτων μορφών εργασίας και δραστική περικοπή των κοινωνικών δαπανών.

Ακόμα και από επίσημα “ευρωπαϊκά χείλη” ακούγεται ότι το 2009 θα δημιουργηθούν πανευρωπαϊκά νέες στρατιές ανέργων αλλά και αποθέωση της εργασιακής ευελιξίας, ώστε να “μοιρασθούν” η εργασία και οι αμοιβές. Η Πετραλιά ήταν ξεκάθαρη, προαναγγέλλοντας όχι μέτρα για να μη γίνουν απολύσεις, αλλά προγράμματα επιδότησης θέσεων εργασίας και δραστική επέκταση των stage, δηλαδή της μερικής απασχόλησης με κυριολεκτικάφεουδαρχικούς όρους.

Τα στοιχεία-προβλέψεις του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ είναι σαφή: η οικονομική κρίση αναμένεται να πλήξει όλες τις παραγωγικές δραστηριότητες της χώρας. Υπολογίζεται ότι οι νέοι άνεργοι το 2009 θα ξεπεράσουν τις 80.000. Τα επίσημα στοιχεία της Κομισιόν, που ανακοινώθηκαν στις 3/11, αναφέρουν ότι στο τέλος του 2010 οι άνεργοι στη χώρα μας θα ξεπερνούν τις 480.000, φτάνοντας στο 9,3%.

Μεταξύ των κλάδων που ήδη βρίσκονται στο επίκεντρο της κρίσης είναι η κλωστοϋφαντουργία, η κονσερβοποιία και οι βιομηχανίες σιδήρου και τσιμέντων. Αντίστοιχες είναι και οι προβλέψεις για τις επιπτώσεις στον τουρισμό, που γίνεται λόγος για μείωση της τουριστικής κίνησης μέχρι και 20%.

Κατακόρυφη είναι η πτώση που ήδη καταγράφεται στη βιομηχανική παραγωγή και την οικοδομική δραστηριότητα, χωρίς να περιλαμβάνεται ακόμα ο Οκτώβριος, μήνας κορύφωσης του κραχ.

Η μείωση της βιομηχανικής παραγωγής, η οποία το Σεπτέμβριο υποχώρησε σε ετήσια βάση κατά 3,3%, έναντι αύξησης κατά 2,5% που είχε σημειωθεί τον ίδιο μήνα του 2007, δείχνει περίτρανα την εικόνα της ύφεσης. Ο μέσος δείκτης της περιόδου Ιανουαρίου-Σεπτεμβρίου 2008, σε σύγκριση με την ίδια περίοδο του 2007, παρουσίασε μείωση κατά 2,2%, έναντι αυξήσεως 2,2%, που σημειώθηκε το προηγούμενο έτος.

Αντίστοιχα βαθαίνει η κρίση και στην οικοδομή, με την οικοδομική δραστηριότητα να καταγράφει νέα βουτιά τον Αύγουστο του 2008 κατά 19,2% στον αριθμό των οικοδομικών αδειών, κατά 29,2% στην επιφάνεια και κατά 21,3% στον όγκο στο σύνολο της χώρας, με τα στοιχεία των κατασκευαστών να κάνουν λόγο για 50.000 οικοδόμους που υποαπασχολούνται. Σήμερα παραμένουν αδιάθετα πάνω από 120.000 ακίνητα.

80.000

νέοι άνεργοι
το 2009
στην Ελλάδα

50.000

οικοδόμοι
υποαπασχολούνται
στη χώρα μας

6.000

Ισπανοί χάνουν
τη δουλειά τους
κάθε μέρα

240.000

Αμερικανοί
απολύθηκαν
τον Οκτώβριο

Ύφεση στην ευρωζώνη και σύμφωνο σταθερότητας

Την ίδια ώρα, το διευθυντήριο των Βρυξελλών εμμένει προκλητικά στη νεοφιλελεύθερη ρότα. “Ο ορίζοντας είναι σκοτεινός”, είπε χαρακτηριστικά ο Χ. Αλμούνια στις 3 /11, παρουσιάζοντας τη φθινοπωρινή οικονομική έκθεση της Κομισιόν και τόνισε ότι η ύφεση είναι ήδη δεδομένη, σημειώνοντας ότι ουδείς είναι σε θέση να προβλέψει την ακριβή διάρκεια και έντασή της.

Οι προβλέψεις της επιτροπής φέρουν την ανάπτυξη στη ζώνη Ευρώ να υποχωρεί σε μόλις 1,2% φέτος και ουσιαστικά στο μηδέν το 2009. Μαύροι είναι οι υπολογισμοί και για την απασχόληση. Έτσι στην Ισπανία η ανεργία εκτοξεύθηκε στο 11%, με 6.000 ανθρώπους να χάνουν τη δουλειά τους κάθε μέρα τον τελευταίο μήνα, ενώ πτώση ρεκόρ στην κατασκευαστική δραστηριότητα σημειώθηκε στη Βρετανία.

Με αυτά τα δεδομένα και παρά τις ενέσεις ρευστότητας 3 τρισ. ευρώ στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, η Κομισιόν επιμένει στο νεοφιλελεύθερο σύμφωνο σταθερότητας. Ενώ, δηλαδή, με περισσή ευκολία και ταχύτητα κοινωνικοποιήθηκαν οι ζημιές του συστήματος το διευθυντήριο των Βρυξελλών επιμένει στη μείωση των ελλειμμάτων, κάτι που πρακτικά σημαίνει περαιτέρω μείωση κοινωνικών δαπανών και ενίσχυση της φοροεπιδρομής, κατεύθυνση που ακολουθεί η κυβέρνηση Καραμανλή.

Βουλιάζει στην ύφεση και την ανεργία η Αμερική

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η ανεργία έφτασε τον Οκτώβριο στο 6,5% από 6,1% το Σεπτέμβριο. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις απέλυσαν τον Οκτώβριο 240.000 εργαζόμενους μετά τις περικοπές άλλων 284.000 θέσεων εργασίας το Σεπτέμβριο, ολοκληρώνοντας ένα δίμηνο με τη μεγαλύτερη κάμψη της απασχόλησης από το 2001. Τα τελευταία στοιχεία προκαλούν θύελλα δυσμενών προβλέψεων για την οικονομία. Για παράδειγμα, η Goldman Sachs προβλέπει ότι το τέταρτο τρίμηνο του 2008 θα σημαδευτεί από τη μεγαλύτερη συρρίκνωση του ΑΕΠ από το 1982. Εξίσου δραματική είναι η εκτίμησή της για την ανεργία, η οποία προβλέπει ότι θα εκτοξευθεί στο 8,5% μέχρι το τέλος του ερχόμενου έτους. Τα νεότερα στοιχεία για την αγορά εργασίας απεικονίζουν ξεκάθαρα την κρίση στην αγορά ακινήτων και στο χρηματοπιστωτικό κλάδο. Οι θέσεις εργασίας στον τομέα των κατασκευών τον Οκτώβριο υποχώρησαν κατά 49.000, έχοντας μειωθεί κατά 35.000 το Σεπτέμβριο, ενώ στο χρηματοοικονομικό τομέα οι απώλειες των θέσεων εργασίας ανήλθαν σε 24.000 από 16.000 το Σεπτέμβριο. Μόλις την πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου 8 αμερικανικές εταιρίες διαφόρων κλάδων ανακοίνωσαν συνολικά 15.000 απολύσεις.

Τραγική είναι η κατάσταση και για τους εργαζόμενους στην αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία. General Motors, Ford και Chrysler μειώνουν κατακόρυφα την παραγωγή τους και χρησιμοποιούν τις απολύσεις που ετοιμάζουν ως μέσο πίεσης για να αποσπάσουν κεφάλαια στήριξης ύψους 50 δισ. δολαρίων από την κυβέρνηση.

Κείμενα – επιμέλεια:
Μιχάλης Σιάχος
Νίκος Ταυρής

Τα “γαλάζια” golden boys, οι πάμπλουτοι τραπεζίτες…

Προκλητικούς μισθούς εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ απολαμβάνουν πρόεδροι και διευθύνοντες σύμβουλοι πολλών ΔΕΚΟ, ενώ ο λαός στενάζει από τη λιτότητα και την ακρίβεια και καλείται να πληρώσει τις ζημιές της κρίσης.

Η κυβέρνηση που στο όνομα της “εξυγίανσης” των ΔΕΚΟ ανατινάζει τα δικαιώματα των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, που έχει εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή και υπόσχεται ακόμα περισσότερη λιτότητα, αμείβει με προκλητικούς μισθούς τους γαλάζιους “μάνατζερ” και χαρίζει 28 δισ. ευρώ στους τραπεζίτες, των οποίων το ετήσιο εισόδημα δεν φτάνει ο μέσος εργαζόμενος ακόμα κι αν δουλεύει για δύο ζωές.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της “Κυριακάτικης” στις 9/11, στην κορυφή των χρυσοπληρωμένων “γαλάζιων” μάνατζερ βρίσκεται ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ

• Οι ετήσιες μεικτές αποδοχές του επικεφαλής του ΟΤΕ, Π. Βουρλούμη υπερβαίνουν τις 500.000 ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται οι παροχές και τα bonus (stock options, έξοδα παραστάσεως, πιστωτικές κάρτες, αυτοκίνητο κ.ά.).

• Ο κ. Αθανασόπουλος μάνατζερ της ΔΕΗ, η οποία αύξησε το ρεύμα κατά 23,4% μέσα σε 22 μήνες, ο άνθρωπος που επέβαλε τη ρήτρα καυσίμου ύψους 5% από την 1/1/2009 και μόλις την προηγούμενη Δευτέρα ζήτησε επιπλέον αυξήσεις 15% για το 2009, οι οποίες προοδευτικά θα αγγίξουν το 35% την επόμενη εξαετία, παίρνει (κρατηθείτε) 300.000! ευρώ το χρόνο και… επιβραβεύεται με μπόνους 100.000 ευρώ για κάθε έτος που η ΔΕΗ είναι κερδοφόρα…

• Οι ετήσιες μεικτές απολαβές του επικεφαλής του ΟΠΑΠ Χρ. Χατζηεμμανουήλ ανέρχονται σε 220.000 ευρώ και το συμβόλαιό του προβλέπει ότι σε περίπτωση κερδοφορίας του οργανισμού (σε ποσοστό 10% και πάνω σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος) λαμβάνει bonus της τάξεως του 90% των κανονικών αποδοχών του. Δηλαδή, οι αποδοχές του διπλασιάζονται.

• Κοντά στις 200.000 ευρώ, κυμαίνονται οι ετήσιες μεικτές αποδοχές των επικεφαλής της ΕΡΤ και των ΕΛΤΑ, οι οποίοι επίσης απολαμβάνουν έξτρα παροχές (αυτοκίνητα κ.λπ.).

Αμύθητα τα εισοδήματα των τραπεζιτών

Ξεφεύγουν ακόμα κι από την πιο καλπάζουσα φαντασία τα εισοδήματα των τραπεζιτών. Καθίστε στην καρέκλα σας. Πάρτε δίπλα σας ένα ποτήρι νερό και ξεκινάμε… Σύμφωνα, λοιπόν, με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στον “Ελεύθερο Τύπο”:

• Ο Ι. Πεχλιβανίδης, αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας το 2005 πήρε καθαρές αποδοχές 587.630 ευρώ και 95.000 μετοχές stock option.

• Ο Μ. Γιαννόπουλος, εντεταλμένος σύμβουλος της Alpha Bank, είχε το 2006 καθαρές αποδοχές 500.000 ευρώ, καθώς και μπόνους που μπορούσε να φτάσει τις ετήσιες αποδοχές του, δηλαδή το ετήσιο εισόδημά του μπορεί να έφτασε το 1 εκατ. ευρώ, ενώ πήρε και 15.000 μετοχές stock option.

• Ο Ν. Καραμούζης, αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Eurobank, το 2006 πήρε καθαρές αποδοχές 784.611 ευρώ και 21.600 μετοχές stock option.

• Ο Θ. Πανταλάκης, αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας Πειραιώς, έλαβε το 2006 καθαρές αποδοχές 1.390.000 ευρώ και 183.750 μετοχές stock option.

• Ο Κ. Καρατζάς, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Aspis Bank (δεν είναι πλέον στη διοίκηση), πήρε το 2005 καθαρές αποδοχές 664.686 ευρώ και 47.650 μετοχές stock option.

…και οι αγώνες για το μεροκάματο και τη ζωή

Οι μισθοί που διαβάσατε στο προηγούμενο άρθρο αποτελούν πρόκληση και αποδεικνύουν περίτρανα ποιους και πώς υπηρετεί, επί δεκαετίες τώρα, ο δικομματισμός, την ίδια ώρα που στους εργαζόμενους, ακολουθώντας πιστά τις επιταγές των Βρυξελλών, επιβάλλει λιτότητα, φτώχεια, ανασφάλεια και τους οδηγεί στο κοινωνικό περιθώριο. Καθημερινά τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται και χιλιάδες άνθρωποι οδηγούνται στην απόγνωση. Οι κοινωνικές δαπάνες μειώνονται δραματικά και τα κοινωνικά αγαθά γίνονται όλο και πιο πολύ μέσο για τον πλουτισμό των επιχειρηματικών καρτέλ. Το τελευταίο διάστημα, πάντως, πληθαίνουν οι κινητοποιήσεις εργαζομένων αλλά και ολόκληρων περιοχών που αντιστέκονται στο ζοφερό μέλλον που τους ετοιμάζουν. Από τους εργαζόμενους του Λαναρά μέχρι τους απολυμένους της Altec Telecom και από τους κατοίκους της Λευκίμης μέχρι τους πυρόπληκτους της Ηλείας, οι φωνές αντίστασης πληθαίνουν, δημιουργώντας ελπίδες αλλά και προκλήσεις για την Αριστερά.

Συνεχίζουν οι εργαζόμενοι του Λαναρά

Δυναμική διαδήλωση στην Αθήνα πραγματοποίησαν στις 11/11 οι εργαζόμενοι στην Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία (πρώην όμιλος Λαναρά). Εργαζόμενοι από την Αλεξανδρούπολη, την Κομοτηνή, τη Νάουσα και τη Θεσσαλονίκη έφτασαν στην Αθήνα και πολιόρκησαν τη Βουλή και το Υπουργείο Οικονομίας, ζητώντας από την κυβέρνηση να βρει τρόπο χρηματοδότησης της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας ώστε να επαναλειτουργήσουνν τα εργοστάσια που παραμένουν κλειστά από τις 20 Ιουνίου και να μη βρεθούν στο δρόμο οι 1.280 που εργάζονται σ’ αυτά.

Μιλώντας στην “Αριστερά!” ο Αργύρης Καρατζάς, Γραμματέας ΑΓΔ εργοστασίων σωματείου Νάουσας, είπε “Μας έταξαν ότι θα λυθεί το πρόβλημα, μας λένε ότι τόσο καιρό προσπαθούν, αλλά από το Μάη έχουμε μόνο ψεύτικες υποσχέσεις. Έχουμε 3 απλά αιτήματα: Να μην κλείσει κανένα εργοστάσιο, να πληρωθούμε τα δεδουλευμένα, να μη χαθεί ούτε μια θέση εργασίας. Αν δε δοθεί λύση, θα συνεχίσουμε.

Κατάληψη των γραφείων της Altec

Στις 6 Νοέμβρη οι περίπου 150 εργαζόμενοι στην Altec Telecom πραγματοποίησαν κατάληψη στις κεντρικές εγκαταστάσεις του ομίλου Altec. Οι εργαζόμενοι αντιδρούν στο κλείσιμο της εταιρίας και διεκδικούν από την πτωχευμένη πλέον επιχείρηση να δώσει τις αποζημιώσεις για την απόλυσή τους. Από την εργοδοτική πλευρά ασκήθηκε ωμή τρομοκρατία. Να θυμίσουμε ότι η εταιρία, που έχει μπει στη διαδικασία πτώχευσης, καλεί τους εργαζόμενους να παραιτηθούν ή να μείνουν απλήρωτοι για 5-6 μήνες, μέχρι να γίνει εκκαθάριση και να πληρωθούν, αν περισσέψουν, λεφτά από την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων της.

Στη Siemens ο αγώνας συνεχίζεται

Οι εργαζόμενοι της Siemens συνεχίζουν τον αγώνα τους για τη συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου. Μπροστά στην αποφασιστικότητα των εργαζομένων η διοίκηση του εργοστασίου συνεχίζει την αδιάλλακτη στάση και προσπαθεί να διασπάσει την ενότητά τους προτείνοντας αποζημιώσεις που “θα ξεπερνούν το 20% των νόμιμων για τους υπαλλήλους”. Φυσικό ήταν οι προτάσεις αυτές να καταψηφιστούν παμψηφεί από τη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων. Ο αγώνας των εργαζομένων της Siemens συνεχίζεται. Στα σχέδιά τους είναι να κατεβούν για άλλη μια φορά στην Αθήνα για να διεκδικήσουν το δίκιο τους.

Κατάληψη στην Κατσίκης Α.Ε.

Η επιχείρηση Κεραμοποιία Κατσίκης Α.Ε. δραστηριοποιείται στην παραγωγή οικοδομικών υλικών από το 1979. Είναι από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του νομού Αιτωλοακαρνανίας με έδρα το Αγρίνιο. Στην επιχείρηση εργάζονταν μέχρι πρόσφατα 92 άτομα κάτω από αντίξοες συνθήκες: εργατικά ατυχήματα, τα οποία δεν αναφέρθηκαν ποτέ στο ΙΚΑ και στην επιθεώρηση εργασίας, υπό το φόβο της απόλυσης. Σ’ ένα εργοστάσιο όπου δεν λαμβανόταν κανένα μέτρο προφύλαξης των εργαζομένων. Ενδεικτικό για τις απαράδεκτες συνθήκες είναι το γεγονός ότι δεν υπήρχε καν τουαλέτα στο χώρο του εργοστασίου.

Στις 27/10 η εργοδοσία ανακοίνωσε στους εργαζόμενους ότι θα σταματήσει την παραγωγή, γιατί αδυνατεί να ανταποκριθεί στα υπέρογκα δάνεια. Στις 30/10 οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε κατάληψη του εργοστασίου διεκδικώντας την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων και τη συνέχιση της λειτουργίας του εργοστασίου. Το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν δύο πορείες στο κέντρο του Αγρινίου και δύο αποκλεισμοί της Εθνικής Οδού Αγρινίου-Αντίρριου. Οι συναντήσεις των εργαζομένων με το δήμαρχο Αγρινίου και το νομάρχη Αιτωλοακαρνανίας (και οι δύο εκλεγμένοι με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ) περιορίστηκαν στο γνωστό γενικό και αόριστο “είμαστε στο πλάι σας”.

Απεργία στη ΦΑΓΕ

Εικοσιτετράωρη απεργία έκαναν οι εργαζόμενοι της ΦΑΓΕ στις 5/11, αντιδρώντας στα αντεργατικά σχέδια της εργοδοσίας, η οποία –εκτός των άλλων– προωθεί το κλείσιμο της μονάδας παραγωγής φέτας. Οι 750 εργαζόμενοι της επιχείρησης δείχνουν αποφασισμένοι να κλιμακώσουν τον αγώνα τους, κόντρα στις απολύσεις. Ήδη έχουν γίνει 18 και η διοίκηση της ΦΑΓΕ άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να ακολουθήσουν κι άλλες.

Οι πυρόπληκτοι της Ηλείας κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις

Κλιμάκωση των κινητοποιήσεων σχεδιάζουν οι πυρόπληκτοι της Ηλείας, οι οποίοι έχουν αφεθεί στη μοίρα τους, παρά τις “παχιές” υποσχέσεις που εισέπραξαν προεκλογικά. Μιλώντας στην “Αριστερά!”, ο Κυριάκος Μπίστας, μέλος της Πανηλειακής Επιτροπής Αγώνα, σημείωσε ότι “οι κινητοποιήσεις που έγιναν στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου και μετά από 3 μέρες στον Πύργο, έδειξαν τη διάθεση των πυρόπληκτων να κλιμακώσουν τον αγώνα τους. Οι πυρόπληκτοι έχουν φτάσει στα όριά τους και δεν ανέχονται άλλο την κοροϊδία. Έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για μια πανηλειακή κινητοποίηση στην Αθήνα. Η Πανηλειακή Επιτροπή Αγώνα καλεί σε μαζική κινητοποίηση των πυρόπληκτων στην Αθήνα, με αφορμή την πανελλαδική κινητοποίηση των κτηνοτρόφων στα τέλη Νοεμβρίου”.

ΓΙΑ ΤΟ G-20

Στις 15-16 Νοεμβρίου θα συνέλθει στην Ουάσινγκτον ο όμιλος των 20 σημαντικότερων οικονομιών του πλανήτη, προκειμένου να συζητήσουν μέτρα για την παγκόσμια κρίση. Η σύνοδος αυτή είναι η πρώτη όπου συνυπάρχουν οι G-7 με τις ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (Ρωσία, Κίνα) και τις μεγαλύτερες από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Το ενδιαφέρον είναι αν θα συντονιστούν όλοι με τα σχέδια ΗΠΑ και ΕΕ και τα τεράστια πακέτα για τη “διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος”. Όσο για τις διακηρύξεις για νέα αρχιτεκτονική του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος (νέο “Μπρέτον Γουντς”), κανόνες, διαφάνεια, ελέγχους κ.λπ., δύσκολα θα γίνουν πράξη. Στη σύσκεψη δεν θα πάρει μέρος ο Μπ. Ομπάμα.Να ποιες χώρες θα λάβουν μέρος στο G-20 (με * σημειώνονται τα μέλη του G -7)

ΚΡΑΤΗ & ΑΕΠ σε δισ. δολάρια το 2008

ΗΠΑ

14.330

Ιαπωνία

4.840

Κίνα

4.220

Γερμανία

3.820

Γαλλία

2.980

Βρετανία

2.790

Ιταλία

2.400

Ρωσία

1.780

Βραζιλία

1.660

Καναδάς

560

Ινδία

1.240

Μεξικό

1.140

Αυστραλία

1.070

Ν. Κορέα

950

Τουρκία

800

Σαουδ. Αραβία

530

Ινδονησία

500

Αργεντινή

340

Νότ. Αφρική

300

ΕΕ

19.200

Σωκράτης Ματζουράνης*

Προδιαγεγραμμένη η πορεία της Ολυμπιακής

Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ολυμπιακή δείχνουν καθαρά όλη την προδιαγεγραμμένη πορεία της πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησαν πολλά χρόνια πριν για τον εθνικό αερομεταφορέα. Μια πολιτική συνειδητής απαξίωσης, μια πολιτική με στόχο να ξεπουληθεί με πολλές προσπάθειες και πολλές απόπειρες ο εθνικός αερομεταφορέας, και αυτή τη στιγμή δεν γίνεται τίποτε άλλο παρά η υλοποίηση της κεντρικής απόφασης της ΕΕ να απομείνουν στην Ευρώπη τρεις-τέσσερις –το πολύ– μεγάλοι αερομεταφορείς και οι υπόλοιποι να συγχωνευτούν, να απαξιωθούν, να δοθούν στην “ιδιωτική πρωτοβουλία”, η οποία να αναλάβει από ’δώ και πέρα το έργο της αερομεταφοράς στην ΕΕ.

Η γνώμη μου και η εκτίμησή μου είναι, και νομίζω μ’ αυτό συμφωνούν και οι εργαζόμενοι στην ΟΑ και πολλοί άλλοι, ότι η ΟΑ πάει, πέθανε. Οι τίτλοι της ΟΑ θα πουληθούν στο ιδιωτικό κεφάλαιο και, δυστυχώς, δύο πράγματα σοβαρά θα συμβούν: Το ένα είναι ότι οι αερομεταφορές –αυτό το δικαίωμα του λαού– θα δοθεί βορά στο ιδιωτικό κεφάλαιο και το δεύτερο είναι ότι η ασφάλεια των πτήσεων δεν θα είναι τόσο υψηλού επιπέδου όσο ήταν με την κρατική ΟΑ. Τέλος, θέλω να σημειώσω ότι το συνδικαλιστικό κίνημα στην ΟΑ πρέπει κι αυτό να σκύψει και να δει τις ευθύνες του για τους εργαζόμενους και για την τύχη του εθνικού αερομεταφορέα.

*μέλος της Γραμματείας της ΚΕΔΑ, πρώην αντιπρόεδρος της ΟΣΠΑ

Παναγιώτης Τερζόγλου*

Όχι στη διάλυση του ΟΣΕ

Παρά τις επανειλημμένες παρεμβάσεις μας στον κ. Χατζηδάκη, παρά τις κινητοποιήσεις στις οποίες συμμετέχουν οι σιδηροδρομικοί δυναμικά και ενωτικά τους τελευταίους δύο μήνες η κυβέρνηση επιμένει να συνεχίζει την απαξίωση του σιδηρόδρομου, στη διάλυση του ΟΣΕ. Επιμένει στα σχέδιά του να αλλάξουν οι κανονισμοί για τους εργαζόμενους, επιμένει να τους αρνείται να υπογράψουν σύμβαση έστω και γι’ αυτές τις αυξήσεις πείνας που υπέγραψε η ΓΣΕΕ για το 2008-2009. Οι σιδηροδρομικοί συνεχίζουμε και βρισκόμαστε σε κινητοποιήσεις και θα συνεχίσουμε μέχρι να αναγκάσουμε τον κ. Χατζηδάκη να πάρει πίσω το σχέδιο ανασυγκρότησης, και να μιλήσει με τους σιδηροδρομικούς, πάνω στα πραγματικά προβλήματα του σιδηρόδρομου για να βρούμε μαζί λύσεις για την ανάπτυξη και τον πραγματικό εκσυγχρονισμό του.

Πραγματικός είναι ένας εκσυγχρονισμός που να στοχεύει και να αφορά έναν ενιαίο δημόσιο σιδηρόδρομο. Πρέπει, βέβαια, να σημειώσουμε ότι ήδη τα αποτελέσματα της πολιτικής του κ. Χατζηδάκη φαίνονται, και θα πω δύο παραδείγματα: το πρώτο αφορά ένα δυστύχημα που είχαμε πριν από μέρες στο σταθμό του προαστιακού στο Αεροδρόμιο, όταν ένας ανειδίκευτος εργάτης, ιδιώτη εργολάβου, πήγε να καθαρίσει το σταθμό και τον χτύπησε το ρεύμα 25.000V με αποτέλεσμα να τον κάψει από τη μέση και κάτω και να βρίσκεται στην εντατική, και ένα δεύτερο δείγμα της πολιτικής που ασκεί ο κ. Χατζηδάκης και των αποτελεσμάτων της είναι ότι, ενώ πριν από λίγο ολοκληρώθηκε η γραμμή ανάμεσα στα Λιόσια και στο Κιάτο, για μια ακόμα φορά το σύστημα έπεσε, γιατί ο ΟΣΕ δεν είχε φροντίσει να υπογράψει ανάλογη σύμβαση για την τεχνική υποστήριξη του συστήματος. Οι σιδηροδρομικοί αντιστεκόμαστε και θα συνεχίσουμε μέχρι το τέλος.

*Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών

”Είμαστε το κύμα που σας παρασύρει!”, του Βαλάντη Στεργίου

Κάνει πίσω ο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία

Τα δύο άρθρα που δημοσιεύουμε εδώ αναφέρονται στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων και της νεολαίας στην Ιταλία. Εκεί, παρά την καταβαράθρωση της αριστεράς λόγω της συμμετοχής της στην κεντροαριστερή κυβέρνηση Πρόντι, ο κόσμος ξανασηκώνει κεφάλι. Εκατομμύρια βγαίνουν στους δρόμους, και η κυβέρνηση αρχίζει να κάνει πίσω.

Σε αυτό το σύνθημα στις 30/10 οι μαθητές, οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια συμμετείχαν στη διαδήλωση που διοργάνωσαν οι συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες CGIL, CISL και UIL. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό! Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι στο δρόμο σε όλες τις πόλεις της Ιταλίας. Όπως φάνηκε και με την απεργία των συνδικάτων βάσης στις 17/10, και με την πολύ μεγάλη διαδήλωση του Βελτρόνι στις 25 του ίδιου μήνα, στην Ιταλία σήμερα υπάρχει μια κοινή διάθεση που οδηγεί τον κόσμο να κατέβει στο δρόμο, για να αλλάξει τα πράγματα. Αυτή η διάθεση φαίνεται να υπερβαίνει τις πολιτικές συμφωνίες και τα πλαίσια αυτών που καλούν και οργανώνουν τις διαδηλώσεις, καθώς και να απειλεί τα πολιτικά και συνδικαλιστικά σχήματα που μένουν πίσω.

Το ανώμαλο κύμα προετοιμάζει τη μεγάλη θύελλα

Από τις 31/10 ξεκίνησε η προετοιμασία για την πανεθνική διαδήλωση στη Ρώμη, που θα γίνει στις 14/11, και την πανεθνική συνέλευση του κινήματος, στις 15 και 16/11. Δεκαπέντε μέρες προετοιμασίας και παρεμβάσεων: Απεύθυνση στην εταιρία σιδηροδρόμων, και έκκληση στα συνδικάτα σιδηροδρομικών να παρέμβουν για να διατεθούν τρένα για τη μετακίνηση των διαδηλωτών. Σαμποτάζ υψηλής τεχνολογίας στην ιστοσελίδα του υπουργού Οικονομικών Τρεμόντι στις 2/11, όταν για κάποιες ώρες εμφανιζόταν σε μαύρο φόντο το σύνθημα “Αν μας μπλοκάρουν το μέλλον, εμείς μπλοκάρουμε τις ιστοσελίδες τους”. Μεγάλες διαδηλώσεις ανά πόλη στις 7/11. Στη Ρώμη συγκεντρώθηκαν 30.000 κόσμου και στη Νάπολι πάνω από 40.000, ενώ για δύο ώρες ο σιδηροδρομικός σταθμός στην Πίζα τελούσε υπό κατάληψη. Την ίδια μέρα στις 11 το πρωί φοιτητές και ερευνητές εισέβαλλαν στο ιταλικό προξενείο στο Λονδίνο και ανάρτησαν πανώ στα αγγλικά που έγραφε “Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας”.

Το ανώμαλο κύμα απογειώνεται στο Φιουμιτσίνο

Στις 5/11 ομάδα φοιτητών πήγε στο αεροδρόμιο της Ρώμης Φιουμιτσίνο για να μοιράσει προκήρυξη στους εργαζόμενους και στους ταξιδιώτες. Η ιδιωτικοποίηση της Alitalia οδηγεί, με την υπογραφή των επίσημων συνδικαλιστικών συνομοσπονδιών, 10.000 εργαζόμενους στο δρόμο, και προβλέπει μειώσεις μισθών από 10-20% για όσους απομείνουν. Οι φοιτητές φαίνεται να προσπαθούν να αξιοποιήσουν τη δυναμική των κινητοποιήσεών τους και να κάνουν αντιπολίτευση. Μετά το Φιουμιτσίνο, οι φοιτητές έκαναν παρέμβαση στην εθνική συνέλευση των αντιπροσώπων της CGIL. Ο στόχος του κινήματος είναι να συνδεθούν οι συγκρούσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, ενώ η πρότασή του προς τα συνδικάτα είναι να προχωρήσουν σε γενική απεργία. Μια ιδέα που δύο μήνες πριν φάνταζε μακρινή υπόθεση, ενώ σήμερα, μετά την εθνική συνέλευση, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Κρεμάσκι, γραμματέα της CGIL των εργατών μετάλλου (Λιμπερατσιόνε 8/11), φαίνεται να είναι πολύ πιο κοντά: “Η CGIL έχει επιλέξει να αγωνιστεί, και πιστεύω ότι είναι αναγκαίο μέχρι τη γενική απεργία”.

Το ανώμαλο κύμα ενάντια στον αμίαντο του κράτους

Το κίνημα στην εκπαίδευση προσπαθεί να συνδεθεί και με τοπικά κινήματα. Στο κατειλημμένο κτίριο Γκιούσο του πανεπιστημίου Οριεντάλε της Νάπολι, στις 6/11, παρουσιάστηκαν από την επιτροπή ενάντια στη χωματερή του Κιαϊάνο βίντεο που δείχνουν τους στρατιώτες που φρουρούν τις εργασίες στη χωματερή να θάβουν σακιά με 10.000 τόνους ίνες αμιάντου που είχαν παράνομα εναποτεθεί. Στο Κιαϊάνο τον τελευταίο χρόνο γίνεται ένας μεγάλος αγώνας των κατοίκων ενάντια στη δημιουργία χωματερής και εργοστασίου αποτέφρωσης σκουπιδιών. Η περιοχή εδώ και χρόνια είχε γίνει χώρος παράνομης εναπόθεσης σκουπιδιών και τοξικών αποβλήτων και στη διαχείρισή του εμπλεκόταν η Καμόρα (η μαφία της Νάπολι). Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι προσπαθεί να νομιμοποιήσει αυτή τη διαδικασία, ενώ οι κάτοικοι κάνουν έναν διμέτωπο αγώνα, ενάντια στο κράτος και την Καμόρα, για να επανακτήσουν καθαρή την περιοχή.

Ακτινογραφία του κύματος

Μα τι είναι πραγματικά αυτό το κύμα, που αγωνίζεται με ζωντάνια και αυθορμητισμό για το κοινωνικό αγαθό της μόρφωσης και διεκδικεί την υπεράσπιση της κοινωνίας από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης; Στο ερώτημα αυτό προσπαθεί να απαντήσει μια έρευνα με ερωτηματολόγια τα οποία δόθηκαν σε 700 φοιτητές που συμμετείχαν σε μια συνέλευση, από τον καθηγητή Νοβέλι του πανεπιστημίου Ρώμη ΙΙΙ. Το 86,3% των ερωτηθέντων δεν είναι εγγεγραμμένοι σε κόμματα και συνδικάτα, ενώ η πολιτική δέσμευση καταλαμβάνει μόλις την όγδοη θέση ανάμεσα στις προτεινόμενες ηθικές αξίες. Τις τρεις πρώτες θέσεις καταλαμβάνουν η οικογένεια, ο έρωτας και η φιλία. Οι πολιτικές τους επιλογές στις τελευταίες εκλογές ήταν κεντροαριστερές και αριστερές: 50% ψήφισε Δημοκρατικό Κόμμα και 16,8% την Αριστερά – Ουράνιο Τόξο, ενώ το 9,5% των ερωτηθέντων απείχε από τις εκλογές. “Δεν μας ενδιαφέρει το παιχνίδι ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερά. Μας ενδιαφέρει το σχολείο και το πανεπιστήμιο να μείνουν δημόσια, να εξαφανιστεί η επισφάλεια της εργασίας και να ανατραπούν οι περικοπές στην εκπαίδευση και την έρευνα. Αυτό δεν είναι πολιτική;” υποστηρίζουν οι φοιτητές. Σε ποσοστό 34,2% θεωρούν ότι το πιο επείγον πρόβλημα είναι η διαφθορά, ενώ η εργασία ακολουθεί με 24%. Το 46% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι ενημερώνεται από το διαδίκτυο, ενώ μόλις το 6,6% από τις εφημερίδες και το 2,6% από το ραδιόφωνο.

Το ανώμαλο κύμα εφορμά για να νικήσει!

Η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι (22/10) ήταν μια προσπάθεια εκφοβισμού και πολιτικής περιθωριοποίησης, απειλώντας με επέμβαση της αστυνομίας και ταυτίζοντας το κίνημα με την άκρα αριστερά. Σε αυτή την προσπάθεια το κίνημα απάντησε με κλιμάκωση των διαδηλώσεων και των καταλήψεων και με το σύνθημα “δεν φοβάμαι!”.

Η κυβέρνηση και ορισμένα ΜΜΕ επιχείρησαν να παρουσιάσουν το κίνημα αντίστασης στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ως μια σύγκρουση της άκρας αριστεράς με τους νεοφασίστες, με σκοπό να αναδείξουν την ανάγκη να επέμβει το κράτος για να διαφυλάξει την κοινωνική ειρήνη. Έτσι, προσπάθησαν να αξιοποιήσουν τις συγκρούσεις που έγιναν στις 29/10 στην πλατεία Ναβόνα της Ρώμης ανάμεσα στους νεοφασίστες και σε αντιφασίστες του κινήματος. Οι νεοφασίστες έχουν πάρει θέση ενάντια στη μεταρρύθμιση Τζελμίνι και σε περιοχές που έχουν δύναμη συμμετέχουν και στις διαδηλώσεις. Μάλιστα, ο πρώην πρόεδρος της Ιταλίας Φ. Κοσίγκα πρότεινε την ενίσχυση αυτής της τακτικής, με εγκάθετους που θα παρεισφρύσουν στο κίνημα και θα προκαλέσουν την απαιτούμενη ένταση! Ωστόσο, το κίνημα δεν κλονίστηκε από αυτά τα επεισόδια. Κατήγγειλε αυτή την προσπάθεια και στη διαδήλωση της 7/11 στη Ρώμη απομόνωσε τα κομμάτια των νεοφασιστών που ήθελαν να διαδηλώσουν.

Τελικά η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι υποχώρησε. Η μεταρρύθμιση στα πανεπιστήμια δεν θα γίνει με νομοθετικό διάταγμα, αλλά με ένα νέο σχέδιο νόμου που θα χρειαστεί πολύ χρόνο για να κατατεθεί. Αυτό ανακοινώθηκε στις 3/11. Τρεις μέρες αργότερα ανακοινώθηκε ότι για φέτος δεν θα ισχύσουν οι περικοπές στις χρηματοδοτήσεις των πανεπιστημίων και οι περικοπές στην αντικατάσταση του προσωπικού που συνταξιοδοτείται, ενώ δίνονται και μερικά χρήματα για υποτροφίες στους φοιτητές. Νίκησε το κίνημα; Όχι ακόμα, αλλά εφορμά για να νικήσει: να καταργήσει το νόμο 133!

Βαλάντης Στεργίου,
Υποψήφιος διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών

Στο πόδι η Ιβηρική και η Γαλλία

Οι σκηνές που διαδραματίστηκαν προχθές στη Βαρκελόνη είναι χαρακτηριστικές της κατάστασης πνευμάτων που επικρατεί ανάμεσα στους εργαζόμενους της Ευρώπης, οι οποίοι νιώθουν ήδη στο πετσί τους τις συνέπειες της κρίσης. Χιλιάδες εξαγριωμένοι εργάτες της Nissan, εφοδιασμένοι με τα πιο διαφορετικά υλικά (πέτρες, σάπιες τομάτες, καδρόνια, μπουλόνια και αβγά) “επισκέφθηκαν” την έδρα της αυτοκινητοβιομηχανίας στο κέντρο της καταλανικής πρωτεύουσας. Τι προκάλεσε τις κινητοποιήσεις; Η ανακοίνωση της Nissan ότι θα απολύσει το 40% των εργατών της στην Ισπανία και θα δημιουργήσει νέο, “πιο κερδοφόρο” εργοστάσιο στο Μαρόκο! Σε απάντηση, οι διαδηλωτές “περιποιήθηκαν” κατάλληλα το κτίριο, ενώ οι ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις προτίμησαν να κρατηθούν σε απόσταση μετά τις σαφείς προειδοποιήσεις των εργοστασιακών επιτροπών: “Συμβουλεύουμε την κυβέρνηση να μην δοκιμάσει να ταχθεί στο πλευρό των εγκληματιών της Nissan”.

Και δεν είναι η μοναδική περίπτωση: τόσο στο ισπανικό κράτος όσο και στη Γαλλία οι δυνάμεις καταστολής “δεν επιτελούν πάντα το έργο τους”, όπως παραπονιούνται εκπρόσωποι των πολυεθνικών. Αυτόν τον καιρό οι κυβερνήσεις προτιμούν συχνά να μην έρθουν σε ευθεία αντιπαράθεση με την οργή αυτών που καλούνται, για μια ακόμη φορά, να πληρώσουν τη νύφη… Δεν υπάρχει πόλη απ’ άκρη σ’ άκρη του ισπανικού κράτους που να μην συγκλονίζεται από μαχητικές εργατικές αλλά και σπουδαστικές διαδηλώσεις ενάντια στην πολιτική της “σοσιαλιστικής” κυβέρνησης Θαπατέρο και της εργοδοσίας. Όμως και στη γειτονική Πορτογαλία, το κίνημα των εκπαιδευτικών πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη απεργία των τελευταίων χρόνων, αντιδρώντας στη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης και απαιτώντας γενναίες αυξήσεις στους μισθούς. Στην επιβλητική διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στη Λισαβόνα πήραν μέρος 120.000 απεργοί δάσκαλοι και καθηγητές, στέλνοντας σαφές μήνυμα ανυποχώρητου αγώνα τόσο στην κυβέρνηση όσο και στις κεντρικές συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Στη γειτονική Γαλλία, παρά τις αερολογίες του προέδρου Σαρκοζί για ένα “νέο και κοινωνικά υπεύθυνο (!) καπιταλισμό”, οι αγρότες και οι ψαράδες παίρνουν τη σκυτάλη του αγώνα από τους μαθητές και σπουδαστές, ενώ συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις πολλών κλάδων εργαζομένων. Έτσι, την περασμένη εβδομάδα η διαμαρτυρία εξαπλώθηκε και στη γαλλική ύπαιθρο. Δεκάδες χιλιάδες αγρότες εδώ και μέρες έχουν κατέβει στους δρόμους, μπλοκάροντας εθνικές οδούς, αποκλείοντας τα κέντρα διανομής των μεγάλων αλυσίδων σούπερ-μάρκετ, και διαδηλώνοντας έξω από κυβερνητικά κτίρια – τα οποία πλέον κυριολεκτικά μυρίζουν… χωριό, αφού οι αγρότες τα περιλούζουν με κάθε είδους προϊόντα. Ταυτόχρονα οι ψαράδες μπλόκαραν τις εισόδους των λιμανιών στη Βρετάνη και στη νότια Γαλλία, ενώ οι εργάτες της αυτοκινητοβιομηχανίας και άλλων κλάδων έχουν στρατοπεδεύσει στις εισόδους των εργοστασίων. Στο μεταξύ, στις απεργίες των εργαζόμενων στους σιδηροδρόμους προστίθενται τώρα και οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες. Το αίτημα που συνδέει όλους αυτούς τους αγώνες είναι σαφές: “Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας!”

Ένα πολύ θερμό φθινόπωρο στην Ιταλία, του Μάρκο Σαντοπάντρε

Κάνει πίσω ο Μπερλουσκόνι στην Ιταλία

Τα δύο άρθρα που δημοσιεύουμε εδώ αναφέρονται στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων και της νεολαίας στην Ιταλία. Εκεί, παρά την καταβαράθρωση της αριστεράς λόγω της συμμετοχής της στην κεντροαριστερή κυβέρνηση Πρόντι, ο κόσμος ξανασηκώνει κεφάλι. Εκατομμύρια βγαίνουν στους δρόμους, και η κυβέρνηση αρχίζει να κάνει πίσω.

Δεν έχουν τέλος οι κινητοποιήσεις στις οποίες, εδώ και δύο μήνες, συμμετέχουν εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές και μαθητές, που προχωρούν σε καταλήψεις πανεπιστημίων και σχολείων με την υποστήριξη των καθηγητών κάθε βαθμίδας. Ταυτόχρονα, οι συμβασιούχοι ερευνητές έχουν κατεβεί σε απεργία διαρκείας. Δεν πρόκειται για τα “συνηθισμένα” ξεσπάσματα που σημειώνονται κάθε φθινόπωρο. Φέτος οι κινητοποιήσεις όχι μόνο δεν δείχνουν σημάδια κόπωσης αλλά, αντίθετα, δυναμώνουν και επεκτείνονται σε άλλους κοινωνικούς, γεωγραφικούς και εργασιακούς χώρους. Την αφορμή πρόσφερε η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, που προχώρησε σε πρωτόγνωρες περικοπές κονδυλίων για τη Δημόσια Παιδεία και απέφυγε οποιοδήποτε διάλογο με φοιτητές και καθηγητές. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να εξοργίσει τους πάντες.

Στο στόχαστρο μπήκαν από δημοτικά σχολεία μέχρι Πανεπιστήμια, από φοιτητές και καθηγητές μέχρι τεχνικοί και επιστάτες. Κι ακόμη οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ερευνητές, οι εργαζόμενοι στην Αλιτάλια, οι μεταλλεργάτες.

Δεν σκέφτηκε ο Μπερλουσκόνι ότι αυτή η τακτική θα προκαλούσε αντιδράσεις; Ίσως ευελπιστούσε πως θα έχει τη συνενοχή των επίσημων συμβιβασμένων συνδικάτων (CGIL-CISL-UIL), στα οποία προστέθηκε τελευταία και η φαντασμαγορική UGL. Ίσως περίμενε την ανοχή του Δημοκρατικού Κόμματος του Βελτρόνι για κάποια οικονομικά μέτρα δεξιού χαρακτήρα, σε μια ορισμένη συνέχεια με τις κυβερνήσεις Πρόντι και Ντ’ Αλέμα. Ή, ακόμη, υπολόγιζε στην ανικανότητα της πολυσυλλεκτικής Αριστεράς – Ουράνιο Τόξο, που έμεινε εκτός Βουλής μετά την καταστροφική συμμετοχή της στην προηγούμενη κυβέρνηση.

Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά: το Δημοκρατικό Κόμμα του Βελτρόνι οργάνωσε μια διαδήλωση για τις 25 Οκτώβρη, ενώ η Κομμουνιστική Επανίδρυση και οι Ιταλοί Κομμουνιστές καλούσαν σε πανιταλική πορεία για τις 11 Οκτώβρη, με αντίστοιχο σκεπτικό: να κατεβάσουν στους δρόμους τους οπαδούς τους με συγκεχυμένα συνθήματα, χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα πάλης, χωρίς αποτελεσματική κλιμάκωση των αγώνων, χωρίς συντονισμό των εργαζομένων διαφόρων τομέων, που θα μπορούσαν να αλλάξουν το συσχετισμό δυνάμεων. Οι ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης σκεφτόντουσαν να κινηθούν επικοινωνιακά, να κατεβούν σε κάποιες κινητοποιήσεις μέχρι να περάσει το φθινόπωρο.

Όμως ήδη είχε φανεί καθαρά πως αυτό το φθινόπωρο δεν θα ήταν σαν όλα τα άλλα: από το κάλεσμα σε γενική πανιταλική απεργία για τις 17/10 όλων των συνδικάτων βάσης, μέχρι τον ξεσηκωμό χιλιάδων εργαζομένων της Αλιτάλια ή το κίνημα που ξέσπασε αυθόρμητα από τα σχολεία, όπου άρχισαν καταλήψεις από τους μαθητές, τους γονείς και τους δασκάλους.

Οι κλαδικές κινητοποιήσεις σύντομα άρχισαν να εξαπλώνονται και να αποκτούν χαρακτηριστικά κινήματος στο χώρο της δημόσιας παιδείας, από τα δημοτικά σχολεία μέχρι τα πανεπιστήμια, και ακόμη πιο πλατιά, σε όλους τους εργαζόμενους. Όλοι πια έχουν αγανακτήσει. Δεν μπορούν να ανεχτούν άλλα χτυπήματα, και έχουν κουραστεί να υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης του καπιταλισμού, που οι κυρίαρχες τάξεις προσπαθούν να μετακυλίσουν στο προλεταριάτο και στα μικρομεσαία στρώματα. Το κίνημα φουντώνει και ξεφεύγει από τις συγκεκριμένες διεκδικήσεις. Ο κόσμος απαιτεί ένα σίγουρο και αξιοπρεπές αύριο για τη σημερινή και τις αυριανές γενιές, την επιστροφή στην αληθινή πολιτική για εκατομμύρια ανθρώπους που, εξαιτίας της κατάφωρης χρεωκοπίας του καπιταλισμού, αρχίζουν να αμφισβητούν τις επιταγές αυτού του συστήματος που είναι σε κρίση.

Στο επίκεντρο των κινητοποιήσεων είναι τα σχολεία και τα πανεπιστήμια: για πρώτη φορά διαδηλώνουν μαζί φοιτητές, καθηγητές και γονείς. Οι υπουργοί Παιδείας, Οικονομίας και Εσωτερικών προώθησαν διατάγματα που μειώνουν κατά 8 δισεκατομμύρια ευρώ τους πόρους για την Παιδεία, καταργούν 138 χιλιάδες θέσεις εργασίας καθηγητών, τεχνικών και επιστατών. Διατάγματα που μειώνουν τις ώρες διδασκαλίας και ετοιμάζονται να καταργήσουν την “ολοήμερη διδασκαλία”, διογκώνουν τη δουλειά και αυξάνουν τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη, εντείνοντας τα προβλήματα για τους αλλοδαπούς ή τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και χειροτερεύοντας την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης.

Στα πανεπιστήμια, εμποδίζουν τη μονιμοποίηση σε ωρομίσθιους καθηγητές και ερευνητές και τα μετατρέπουν σε “εταιρίες”, ιδιωτικοποιώντας την ανώτατη εκπαίδευση και διπλασιάζοντας ή και τετραπλασιάζοντας τα δίδακτρα που ισχύουν σήμερα. Μια όλο και μεγαλύτερη, γενικευμένη επίθεση, που όχι μόνο επαναλαμβάνει αλλά και επιτείνει τις πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς.

Στην αρχή η κυβέρνηση, που έχει την πλειοψηφία στη Βουλή, κρατούσε απειλητική στάση και διατυμπάνιζε πως είναι ανυποχώρητη στις επιλογές της. Αλλά στις 17/10, μπροστά σε μια διαδήλωση περίπου 500 χιλιάδων στη Ρώμη κατά τη γενική απεργία που κήρυξαν τα συνδικάτα βάσης CUB, Cobas και Sdl, φάνηκε καθαρά πως η αντιπαράθεση θα ήταν σκληρή και διαρκείας. Από την ημέρα εκείνη πολλαπλασιάστηκαν οι κινητοποιήσεις, οι περικυκλώσεις, το κλείσιμο δρόμων, οι συνελεύσεις, οι καταλήψεις, τα ανοιχτά μαθήματα στις πλατείες. Το κίνημα διευρύνθηκε, επεκτάθηκε, απέκτησε όνομα (“το Κύμα”), σύνθημα (“Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση σας”) και συγκεκριμένο στόχο: όχι την τροποποίηση, αλλά την απόσυρση των νόμων 133 και 137.

Στις 30/11 κατέβηκαν στους δρόμους ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι από όλη τη χώρα, και εκατοντάδες χιλιάδες στις 7/11. Για τις 14/11 έχει κηρυχτεί γενική απεργία από όλα τα συνδικάτα εργαζομένων σε σχολεία και πανεπιστήμια. Κι όχι μόνο, γιατί τις τελευταίες εβδομάδες, μετά την απεργία των συνδικάτων βάσης, ακολούθησε απεργία και διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων συμβασιούχων που δουλεύουν στην Έρευνα και στο Δημόσιο, ενάντια στον νόμο Μπρουνέτα, που ουσιαστικά προωθεί την απόλυσή τους.

Ο Μπερλουσκόνι στην προεκλογική εκστρατεία του υποσχόταν τη διάσωση της Αλιτάλια. Αμέσως μετά την εκλογή του όμως ανήγγειλε το ξεπούλημά της σε ιταλούς επιχειρηματίες, με επικεφαλής τον Κολανίνο (που πρόσκειται στο Δημοκρατικό Κόμμα!). Επιπλέον, η κυβέρνηση δώρισε το υγιές κομμάτι της σε μια καινούρια εταιρία –την CAI– φροντίζοντας ώστε τα δισεκατομμύρια χρεών να ξεπληρωθούν από το Δημόσιο, εφαρμόζοντας το καπιταλιστικό σλόγκαν “να κοινωνικοποιούμε τις ζημιές και να ιδιωτικοποιούμε τα κέρδη”.

Οι νέοι ιδιοκτήτες ζήτησαν και πήραν από την κυβέρνηση και τα συμβιβασμένα συνδικάτα το πράσινο φως για 10.000 απολύσεις! Εδώ και λίγες μέρες η CAI έκανε γνωστό πως δεν θα προσληφθούν όσοι εργαζόμενοι είναι εγγεγραμμένοι στα συνδικάτα που δεν συναίνεσαν σε αυτή την “παραχώρηση”, όπως και όσοι έχουν στην οικογένειά τους άτομο με ειδικές ανάγκες ή πάσχοντα από κάποια ανίατη ασθένεια κ.λπ. Μια νομιμοποιημένη εθνοκάθαρση στην κυριολεξία!

Και στην περίπτωση αυτή μόνο τα συνδικάτα βάσης (η CUB και εν μέρει το SDL) αντέδρασαν οργανωμένα, ενώ τα υπόλοιπα συνδικάτα ή συνυπέγραψαν αμέσως τη συμφωνία με την κυβέρνηση (CGI, CISL και UIL) ή άλλα (π.χ. το συνδικάτο των πιλότων) συμπεριφέρθηκαν συντεχνιακά, ενδιαφερόμενοι μόνο για τα στενά τους συμφέροντα. Η Συνομοσπονδία CUB προετοιμάζει για τις 25/11 απεργία, με την οποία έχουν συμφωνήσει και άλλα συνδικάτα των πιλότων, των ιπταμένων και των αεροσυνοδών. Επίσης η Επιτροπή Αγώνα της Αλιτάλια κάλεσε αιφνιδιαστικά σε απεργία για τις 10/11, χωρίς να υπολογίσει τους αυστηρούς περιορισμούς που ισχύουν για την κήρυξη μιας απεργίας στον κλάδο. Προγραμματίζονται ακόμη κινητοποιήσεις των δημοσίων υπαλλήλων, απεργίες στα μέσα μαζικής μεταφοράς, και απεργία των εργατών μεταλλουργίας που προκήρυξε η FIOM, το κλαδικό συνδικάτο της CGIL.

Στα δευτεροβάθμια σωματεία εργαζόμενοι και φοιτητές ζητούν επίμονα μια γενική απεργία ενάντια στην κυβέρνηση, αλλά οι ηγεσίες διστάζουν και προσπαθούν να τους αναχαιτίσουν. Αναβάλουν την λήψη απόφασης, λέγοντας ότι αυτό θα έβαζε τέλος στη συνεργασία με την κυβέρνηση, και θα τροφοδοτούσε ριζοσπαστικές δράσεις που δεν θα ήταν εύκολο στη συνέχεια να τεθούν υπό έλεγχο. Τα συνδικάτα CGIL, CISL και UIL εξακολουθούν να ζητούν συνεννόηση με την κυβέρνηση, και να συμμετέχουν στις συνομιλίες για να διαφυλάξουν την εξουσία τους, αλλά ο Μπερλουσκόνι και ο σύνδεσμος Βιομηχάνων δεν σκέφτονται έτσι. Ο Μπερλουσκόνι και οι υπουργοί του βρίσκονται σε δύσκολη θέση: τροποποίησαν εν μέρει τους νόμους για τις περικοπές κονδυλίων στην Παιδεία, για να δείξουν ότι ακούν τα αιτήματα του κόσμου. Αλλά φοιτητές και εργαζόμενοι ζητούν την απόσυρση των νόμων και καλούν σε πανιταλική συνέλευση στη Ρώμη στις 15 και 16/11, για να οργανώσουν πιο καλά την ανάπτυξη των κινητοποιήσεων, αρνούμενοι τους χειρισμούς του Δημοκρατικού Κόμματος που, ενώ συμφωνεί με τα περισσότερα κυβερνητικά μέτρα, προσπαθεί να καρπωθεί τη λαϊκή αγανάκτηση για εκλογική σκοπιμότητα.

Και για το κίνημα αυτό, καθώς και για τα κινήματα που στρέφονται ενάντια στις χωματερές, στους αποτεφρωτές και τις στρατιωτικές βάσεις, η κυβέρνηση επιφυλάσσει χρήση βίας και άγρια καταπίεση: μερικοί φοιτητές συνελήφθησαν, ενώ σε πολλές περιπτώσεις η αστυνομία, ακόμη και οι στρατιώτες, χρησιμοποιήθηκαν για να χτυπήσουν τις διαδηλώσεις. Ακόμη και ο Φραντσέσκο Κοσίγκα, πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, συμβούλεψε τον Μπερλουσκόνι να αλλάξει τακτική: του πρότεινε να στείλει ασφαλίτες ανάμεσα στους φοιτητές και τους εργαζόμενους, για να προκαλέσουν επεισόδια και συγκρούσεις, να προκύψει και κανένας νεκρός, ώστε να μπορεί μετά να εξαπολύσει άγρια καταπίεση, που έτσι θα έχει και τη συναίνεση της κοινωνίας! “Να κάνετε ό,τι έκανα εγώ το 1977” είπε ο Κοσίγκα, για πολλά χρόνια άνθρωπος του ΝΑΤΟ και των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών, που συμμετείχε σε διάφορα κυβερνητικά σχήματα της Ιταλίας. Λίγες μέρες αργότερα, περίπου 40 νεοφασίστες της οργάνωσης Blocco Studentesco, οπλισμένοι με καδρόνια, εισχώρησαν σε μια διαδήλωση μαθητών λυκείου κοντά στην έδρα της Γερουσίας και βάλθηκαν να χτυπούν παιδιά 15 ετών χωρίς η Αστυνομία, που βρισκόταν εκεί, να τους εμποδίσει.

Τους αναχαίτισαν μόνο μερικές εκατοντάδες φοιτητές και αγωνιστές της αριστεράς που πήγαν να προστατέψουν τα παιδιά και να διώξουν τους φασίστες. Μέχρι τότε, “κόκκινοι και μαύροι” διαδήλωναν παρέα, στο όνομα της κοινής διαφωνίας με την κυβέρνηση… Στις 29/10 πολύς κόσμος κατάλαβε τι είναι οι φασίστες και πώς χρησιμοποιούνται για να διασπάσουν το μαζικό κίνημα, να δικαιολογήσουν την επίθεση της αστυνομίας ενάντια σε όποιον αγωνίζεται, να προκαλέσουν επεισόδια και να δώσουν το δικαίωμα να μιλάνε για εξτρεμιστές της δεξιάς και της αριστεράς. Να οι γνωστοί “εξτρεμισμοί των δύο άκρων” για τους οποίους μιλούσαν τα αστικά κόμματα και ο αστικός τύπος τη δεκαετία του 1970, για να δικαιολογηθεί η καταπίεση!

Τώρα το κίνημα, που ονομάζεται “το Κύμα” ορίζεται ξεκάθαρα αντιφασιστικό, και στις πρόσφατες διαδηλώσεις τα μέλη του Blocco Studentesco και άλλων φασιστικών οργανώσεων απομακρύνθηκαν και εκδιώχτηκαν από τις γραμμές του. Θα φανεί σύντομα αν το κίνημα αυτό μπορέσει να ωριμάσει και να αποκτήσει μια πολιτική πλατφόρμα ανεξάρτητη από τους χειρισμούς της κεντροαριστεράς. Δεν φαίνεται πιθανό να δεχτεί βοήθεια από την πρώην Αριστερά – Ουράνιο Τόξο, γιατί αυτή δεν είναι πολιτικά και ιδεολογικά αυτόνομη, ενώ αδυνατεί να συμμετέχει σε αγώνες.

Όμως μια ολόκληρη γενιά, σπρωγμένη από την κρίση, βρέθηκε να συμμετέχει σε πολιτικούς αγώνες, και αρχίζει να βάζει ερωτήματα για τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος. Βέβαια μόνο οι ερωτήσεις δεν αρκούν. Αποτελούν ωστόσο την προϋπόθεση για μια απάντηση που θα μπορούσε να ξαναφέρει στο προσκήνιο τους συσχετισμούς δύναμης που προκύπτουν από αυτό που κάποιοι –πολλοί– αποκάλεσαν “τέλος της ιστορίας”.

Οι κομμουνιστές και οι αντικαπιταλιστικές οργανώσεις πρέπει να επιχειρήσουν να απαντήσουν κατάλληλα σε αυτή την πολιτική ερώτηση και σε μια χωρίς προηγούμενο διάθεση για συμμετοχή.

Μάρκο Σαντοπάντρε,
Δίκτυο των Κομμουνιστών (Ιταλία)

Οι πτυχές της κρίσης, του Σπύρου Γάκη

Οι εργαζόμενες μάζες στον αναπτυγμένο κόσμο δυστυχούν γιατί παρήγαγαν πολλά υλικά αγαθά. Την παραγωγική δραστηριότητα μιας χώρας, είτε αυτή απευθύνεται στην τοπική είτε στη διεθνή αγορά, την κατευθύνει ο ανταγωνισμός. Ο ανταγωνισμός αποτελεί τη γενική ρυθμιστική αρχή όλης της παραγωγής, σε όλους τους τομείς της, είτε αυτή αφορά παραγωγή αγροτικών προϊόντων είτε αφορά παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων. Σε κάθε τομέα παραγωγής στην αρχή της κίνησης υπάρχουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες ξεχωριστοί επιχειρηματίες. Όλοι αυτοί βρίσκονται σε ένα λυσσασμένο αγώνα μεταξύ τους ποιος θα προλάβει να κερδίσει στο μεγάλο παζάρι το μεγαλύτερο τμήμα των καταναλωτών.

Στον αγώνα αυτό μεταξύ τους χρησιμοποιούν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Για να εκτοπίσει ένας επιχειρηματίας τον άλλον που παράγει ίδια προϊόντα, προσπαθεί, στον ίδιο χρόνο εργασίας, να παράγει περισσότερα εμπορεύματα. Για παράδειγμα, αν μια επιχείρηση παράγει 100 μονάδες από ένα προϊόν και μια άλλη παράγει 150 μονάδες, τότε η πρώτη δεινοπαθεί μέχρι που έρχεται η ώρα του κλεισίματος. Όσοι μένουν, εξακολουθούν την ίδια λυκοφιλία, μέχρι που μέσα σε έναν κλάδο π.χ. κυριαρχούν 5-10-20 μονάδες. Σ’ αυτή τη φάση βρίσκονται σχεδόν όλοι οι βασικοί τομείς της παραγωγής στις αναπτυγμένες χώρες. Για παράδειγμα, δεν είναι πολλές οι εταιρίες που διαχειρίζονται το πετρέλαιο σε παγκόσμια κλίμακα. Είναι οι λεγόμενες 7 αδελφές, BP, SHELL, Mobil, Texaco και τοπικά είτε κρατούν τις ονομασίες τους είτε φορούν τις τοπικές ενδυμασίες της κάθε χώρας κ.ο.κ. Στον τομέα των τροφίμων γίνεται το ίδιο όπως και σ’ όλους τους τομείς.

Αυτά τα μεγαθήρια συγκρούονται λυσσασμένα σε παγκόσμιο επίπεδο. Πόλεμος όλων εναντίον όλων. Αυτό συμβαίνει στον τομέα της παραγωγής, αλλά αυτό επεκτείνεται και στην κυκλοφορία του εμπορεύματος. Παγκόσμιες εμπορικές φίρμες συναντιόνται στον παγκόσμιο χώρο. Στο χορό αυτόν μπαίνει και το τραπεζικό σύστημα, διοχετεύοντας δάνεια, σαν παγκόσμιος Σαράφης που είναι, στους αντιμαχόμενους της παραγωγικής σφαίρας και της εμπορικής σφαίρας.

Όλη αυτή η παραγωγική δραστηριότητα δεν συντελείται με σκοπό τις ανθρώπινες ανάγκες, αλλά με σκοπό το όλο και μεγαλύτερο κέρδος. Τα εμπορεύματα παράγονται σε απεριόριστες ποσότητες. Μια βιομηχανική εταιρία μπορεί να καλύψει με τον παγκόσμια διασκορπισμένο παραγωγικό της μηχανισμό τις παγκόσμιες ανάγκες σε σιτάρι, σε υφάσματα, σε αυτοκίνητα, σε αεροπλάνα, σε κάθε προϊόν που ζητάει το παγκόσμιο παγκάρι.

Κάποια στιγμή, αυτός ο ανελέητος ανταγωνισμός φτάνει σε ένα σημείο όπου τα προϊόντα είναι τόσα πολλά, ώστε δεν μπορούν να απορροφηθούν από τους καταναλωτές. Οι αποθήκες των εμπορικών καταστημάτων έχουν παραγεμίσει, δεν δέχονται άλλα εμπορεύματα, στάση εμπορίου σημαίνει στάση παραγωγής στα εργοστάσια, τα εμπορικά καταστήματα κλείνουν, τα εργοστάσια κλείνουν, οι τράπεζες κλείνουν, ο τρελός χορός του ανταγωνισμού παίρνει τέλος, οι επιχειρηματίες χρεοκοπούν. Αυτό είναι το άδοξο τέλος του ανταγωνισμού.

Κλείσιμο όμως επιχειρήσεων σημαίνει, με τη σειρά του, μαζική ανεργία, δεκάδες και εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι μένουν χωρίς δουλειά, αλλά, μένοντας χωρίς δουλειά, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις στοιχειώδεις ανάγκες, κινδυνεύει η ίδια τους η βιολογική ύπαρξη. Ο ορίζοντας σκοτεινιάζει για τεράστιες μάζες πρώην εργαζομένων.

Τώρα οι μάζες πείθονται από τα ίδια τα γεγονότα πως εχθρός τους δεν είναι ο α’ ή β’ επιχειρηματίας ή ομάδες επιχειρηματιών. Εχθρός τους είναι το ίδιο το σύστημα του καπιταλισμού. Οι μάσκες πέφτουν, το απαίσιο πρόσωπο του συνολικού καπιταλισμού γίνεται πια φανερό.

Τα προϊόντα δεν μπορούν να απορροφηθούν γιατί υπερβαίνουν την αγοραστική ικανότητα των καταναλωτών. Δεν μπορεί να πουλήσει ο καπιταλιστής όταν οι εργαζόμενοι απολύονται. Ο άνεργος δεν είναι πια καταναλωτής.

Οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές μάζες, έχουν το δίλημμα μπροστά τους να αναζητήσουν τις πιο ποικίλες μορφές συνεννόησης σε τοπικό, εθνικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο, να βρουν διεξόδους μακριά από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, επιχειρώντας χιλιάδες κινήσεις και πειραματισμούς για το άνοιγμα της νέας σελίδας της ιστορίας, της ανθρωπότητας. Το σύνθημα του Μπαρόζο “ή όλοι μαζί θα κολυμπήσουμε, ή όλοι μαζί θα πνιγούμε” που αναφώνησε στους παγκόσμιους καπιταλιστές με τα διεθνή πλοκάμια τους ισχύει με τον ίδιο τρόπο για την εργατική τάξη, για όλο τον εργαζόμενο λαό. Το δίλημμα είναι ιστορικό, δεν είναι ιδεολογική σκέψη. Είναι πραγματικό. Μπροστά μας ξανοίγονται μεγαλειώδεις αγώνες για να παραμεριστεί ένα απάνθρωπο σύστημα που σάπισε και που οι πνιγηρές του αναθυμιάσεις μολύνουν τον πλανήτη ολόκληρο. Τα ρυάκια της δυσφορίας προμηνύουν θύελλες.

Ο κόσμος του κέρδους και ο κόσμος της εργασίας δεν μπορούν να συμπορευτούν πια. Βαθύ είναι το ρήγμα που ανοίχτηκε ανάμεσά τους. Οι δύο αυτοί κόσμοι είναι σε σύγκρουση. Χρέος της Αριστεράς, χρέος κάθε ανθρώπου που έχει συνείδηση του κοινωνικού εκκρεμούς είναι να δείξει, με τον πιο πειστικό τρόπο και στον πιο απλό άνθρωπο, το προσκλητήριο που επιτάσσουν οι καιροί. Χρέος της λαϊκής πολιτικής πρωτοπορίας είναι να οργανώσει σε συντεταγμένα τμήματα τη λαϊκή αγανάκτηση και να την κάνει ορατή μέσα από παλλαϊκούς αγώνες. Χρέος της λαϊκής πολιτικής πρωτοπορίας να συγκαλέσει συναντήσεις, σε τοπικό, πανεθνικό επίπεδο, καθώς και σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Οι καιροί της κρίσης ζητούν επιτακτικά αυτές τις συναντήσεις. Με τόλμη, με φαντασία, με ευρηματικότητα, με κέφι, να οργανώσουμε τις μεγάλες απαιτήσεις των καιρών.

Οι καπιταλιστές και οι λαοί

Διεθνής καπιταλισμός

Εργαζόμενες μάζες – Λαοί

1. Οι κυβερνήσεις προσφέρουν τα πάντα για να στηρίξουν τους καπιταλιστές κάθε μορφής και ιδιαίτερα τις τράπεζες. Προσφέρονται τρισεκατομμύρια.

1. Οι λαϊκές δυνάμεις αρνούνται να πληρώσουν τις ζημιές των καπιταλιστών. Αντιδρούν στην ακρίβεια και την άγρια φορολογία. Απαιτούν σε σταθερή βάση επιδόματα ανεργίας. Απαιτούν stop στην ακρίβεια.

2. Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης συνεδριάζουν συνέχεια και παίρνουν μέτρα κοινά μόνο για τους τραπεζίτες. Δεν νοιάζονται για τα αδιέξοδα των λαϊκών μαζών.

2. Οι λαϊκές δυνάμεις συντονίζονται σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, ορθώνοντας φραγμό στις συνέπειες της κρίσης που ξεσπούν πάνω τους. Συνδέουν όλες τις περιοχές της χώρας και απλώνουν νήματα σύνδεσης με τους λαούς της Ευρώπης.

3. Οι κυβερνήσεις σαν όργανα των καπιταλιστών κάνουν απανωτές συναντήσεις, κοινές σε παγκόσμιο επίπεδο.

3. Οι λαοί ενοποιούνται σε παγκόσμιο επίπεδο και συντονίζουν τη δράση τους.

4. Οι κυβερνήσεις παίρνουν διδάγματα η μία από την άλλη για να ανταλλάσσουν την πείρα τους.

4. Οι λαοί αναγκαστικά παίρνουν διδάγματα ο ένας από τον άλλον, μαθαίνει ο ένας από τις πετυχημένες απόπειρες του άλλου.

5. Το γενικό αίτημα των κυβερνήσεων είναι να σωθεί ο καπιταλισμός από το βούλιαγμα, οδηγώντας απέραντες μάζες στο αδιέξοδο του συσσιτίου.

5. Οι λαοί λένε “όχι” στις σανίδες σωτηρίας στους καπιταλιστές. Το απέραντο κύμα δυσαρέσκειας που διαχέεται στο λαϊκό σώμα εμπεριέχει εκρηκτικές δυνάμεις.

Οι “νόμιμοι” ληστές προκαλούν, του Σπύρου Παναγιώτου

Τραπεζίτες – Τοκογλύφοι – Εκβιαστές του λαού

Το θράσος του ελληνικού τραπεζικού κεφαλαίου έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Παρά την προκλητική, απέναντι σε ολόκληρη την κοινωνία, κυβερνητική απόφαση για ενίσχυση της ρευστότητάς τους και εγγύηση της σταθερότητάς τους με το τεράστιο, για τα ελληνικά δεδομένα, ποσό των 28 δισ. ευρώ, οι επικεφαλής τους καμώνονται πως δεν το θέλουν. Στην πραγματικότητα παζαρεύουν τους όρους της χρηματοδότησής τους και επιχειρούν να επιβάλλουν την άρση κάθε όρου που θα επέτρεπε τον πιο στοιχειώδη έλεγχο των δραστηριοτήτων τους. Παράλληλα δίνουν χέρι βοήθειας στη δημαγωγία της κυβέρνησης που θέλει να παρουσιάσει τη σκανδαλώδη στήριξη των τραπεζών σαν ένα “επώδυνο” για τις ίδιες και επωφελές για την οικονομία μέτρο.

Τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει μειώσει το επιτόκιά της κατά 1% τον τελευταίο μήνα αλλά και τα επιτόκια στη διατραπεζική αγορά υποχωρούν, οι Έλληνες τραπεζίτες προχωρούν σε ωμό εκβιασμό όσων έχουν πέσει στα χέρια τους. Αυξάνουν υπέρμετρα όλα τα επιτόκια δανεισμού σε νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις, στραγγαλίζουν τη χορήγηση νέων δανείων και μπλοκ επιταγών, επιβάλλουν μονομερώς νέους δυσβάστακτους όρους στις συναλλαγές τους εκβιάζοντας όσους φέρνουν αντιρρήσεις για άμεση εξόφληση των οφειλών τους.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής με τις δηλώσεις του άναψε το πράσινο φως για την εκδήλωση αυτής της προκλητικής στάσης. “Η ρευστότητα αφορά τους πολίτες και όχι τις τράπεζες, οι τράπεζες είναι το όχημα για να μεταφερθεί η ρευστότητα. Αυτούς στηρίζουμε κι όχι τις τράπεζες”, είπε μετά την πρόσφατη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες. Πρόκειται για την πιο μεγάλη απάτη. Αν ο πρωθυπουργός ενδιαφερόταν για την “τόνωση της ρευστότητας” των πολιτών, θα μπορούσε να προχωρήσει σε γενναία αύξηση μισθών και συντάξεων. Το μέτρο αυτό θα ήταν πολλαπλάσια αποδοτικό για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας. Να σκεφτεί κανείς ότι τα 28 δισ. ευρώ που χαρίζονται στις τράπεζες είναι σχεδόν διπλάσια από το σύνολο των δαπανών του προϋπολογισμού για τους μισθούς και τις συντάξεις του δημόσιου τομέα, διπλάσια από το σύνολο των δαπανών για την κοινωνική πρόνοια. Αλλά, βέβαια, γι’ αυτά δεν γίνεται κουβέντα, αντίθετα ετοιμάζεται νέο πάγωμα μισθών. Να σημειωθεί ότι τα 28 δισ. που χαρίζονται στις τράπεζες για να συνεχίσουν να κερδοσκοπούν θα ήταν αρκετά για να εξαγοραστούν όλες στην τρέχουσα χρηματιστηριακή τους αξία. Αυτές οι επιλογές είναι που ανάδειξαν τις τράπεζες στο μεγαλύτερο βραχνά, στον προκλητικότερο νόμιμο ληστή του μόχθου των εργαζομένων, στον προκλητικότερο νόμιμο φοροφυγά παρά την τεράστια κερδοφορία του.

Σύμφωνα με τους ισολογισμούς των τραπεζών που δραστηριοποιούνται στη χώρα, μόνο τα δύο τελευταία χρόνια, 2006 και 2007, απέσπασαν κέρδη ύψους 9,2 δισ. ευρώ. Μόνο το 2007 είχαν κέρδη 5,77 δισ. ευρώ, δηλαδή αύξησαν την κερδοφορία τους κατά 69%. Την ίδια στιγμή πλήρωσαν φόρους κάτω από το επίσημο όριο του 25% που προβλέπει η φορολογική νομοθεσία.

Αυτή η προκλητική κερδοφορία προέρχεται από τη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων και ενισχύεται από τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ και της κυβέρνησης Καραμανλή.

• Τρία δισ. ευρώ τα κέρδη των τραπεζών το πρώτο εννιάμηνο του 2008.

• Αύξηση επιτοκίων στο 22% για καταναλωτικά δάνεια και κάρτες.

• Διπλασιασμός των επιτοκίων στα επιχειρηματικά δάνεια.

• Αύξηση των επιτοκίωνστα στεγαστικά δάνεια.

• Χρεώνουν προμήθειες που έχουν καταργηθεί.

• Κάτω από το νόμιμο όριο η φορολόγησή τους.

• Πάνω από 1 εκατ. ευρώ το χρόνο οι αμοιβές των τραπεζικών στελεχών.

Σπύρος Παναγιώτου

Εντείνονται οι δράσεις των επιτροπών “Ακρίβεια-STOP”

Με αμείωτο ρυθμό συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους οι Επιτροπές “Ακρίβεια-STOP”. Αν κανείς επισκεφτεί την ιστοσελίδα (www.akribeia-stop.gr), θα διαπιστώσει ότι καθημερινά προχωρούν σε πολλές δράσεις τόσο σε διάφορες γειτονιές της Αθήνας όσο και σε άλλες πόλεις της χώρας. Μάλιστα, η δράση τους έχει απασχολήσει πολύ τα ΜΜΕ, που σχεδόν καθημερινά έχουν ρεπορτάζ από τις δραστηριότητες που πραγματοποιούν. Σημείο αναφοράς της δράσης των επιτροπών είναι η ιστοσελίδα τους, την οποία, όπως μας είπαν τα ίδια τα μέλη των επιτροπών, επισκέπτονται καθημερινά πάνω από χίλιοι πολίτες, για να ενημερωθούν σχετικά με τη δράση τους το επόμενο διάστημα.

Τις προηγούμενες μέρες, οι Επιτροπές “Ακρίβεια-STOP” προχώρησαν σε μια μεγάλη και πολύπλευρη δραστηριότητα. Έγιναν παρεμβάσεις στην Αθήνα (στα Πατήσια, στο Περιστέρι, στη Νίκαια, στον Κορυδαλλό, στην Πετρούπολη, στο Ίλιον, στου Ζωγράφου, στο Νέο Κόσμο, στην Καλλιθέα, στο Μαρούσι, στο Χαλάνδρι, στο Γαλάτσι, στο Μπραχάμι, στην Ηλιούπολη), στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στο Αγρίνιο, στην Καβάλα, στο Ηράκλειο, στα Γιάννενα, στα Χανιά, στο Ρέθυμνο και στη Σύρο. Οι παρεμβάσεις έγιναν σε σταθμούς του μετρό, σε λεωφορεία, σε τρόλεϊ, σε σούπερ μάρκετ, σε λαϊκές αγορές. Ιδιαίτερη στιγμή ήταν η διαμαρτυρία έξω από τα διυλιστήρια των ΕΛΠΕ, στον Ασπρόπυργο, στις 8/11, όπου συμμετείχαν πάνω από 400 μέλη των επιτροπών. Στις περιοχές που προαναφέρθηκαν έχουν πλέον δημιουργηθεί επιτροπές ενάντια στην ακρίβεια, ενώ απ’ ό,τι μας είπαν πολλά μέλη των επιτροπών, σχεδόν καθημερινά δέχονται “ενοχλήσεις” από διάφορες περιοχές της Αθήνας και της χώρας, από κόσμο που θέλει να δημιουργήσει νέες επιτροπές εκεί που δεν υπάρχουν.

Από ό,τι φαίνεται, οι Επιτροπές “Ακρίβεια-STOP” είναι πλέον μια πραγματικότητα. Αυτό δεν προκύπτει μόνο από την καθημερινή δράση που αναπτύσσουν σ’ όλη τη χώρα, αλλά κύρια από την απήχηση και την αποδοχή που έχουν από τον κόσμο. Δεν είναι μόνο η απλή συμπαράσταση που δείχνουν οι πολίτες σε κάθε κίνηση των επιτροπών, αλλά και η διάθεση πολλών απ’ αυτούς να ενισχύσουν έμπρακτα την προσπάθειά τους. Είτε οικονομικά, είτε συμμετέχοντας στις επιτροπές και στις δραστηριότητές τους, είτε θέλοντας και οι ίδιοι να στήσουν επιτροπές στην περιοχή τους. Αυτό συμβαίνει γιατί η κίνηση των επιτροπών ανταποκρίνεται σε μια μεγάλη ανάγκη που υπάρχει μέσα στην κοινωνία. Η ακρίβεια πλήττει τη συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων, των εργαζομένων και της νεολαίας. Είναι ένα πρόβλημα που καθημερινά ο κόσμος το νιώθει στο πετσί του. Όταν πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ, όταν του έρχονται οι λογαριασμοί, όταν οι δόσεις για τα δάνεια και τις κάρτες τον “πνίγουν”, όταν ο μισθός και η σύνταξη τελειώνει στις 20 του μήνα. Και ενώ το πρόβλημα είναι πραγματικά οξύ, δεν υπήρχε καμία κίνηση που να προσπαθεί να απαντήσει σ’ αυτό.

Σε αυτό ακριβώς το ζήτημα προσπάθησαν να απαντήσουν οι Επιτροπές “Ακρίβεια-STOP”. Για αυτό το λόγο αγκαλιάστηκαν από εκατοντάδες κόσμου ανά την Ελλάδα. Γιατί ακριβώς όλος αυτός ο κόσμος θεωρεί ότι είναι μια κίνηση αναγκαία για να γίνει κατορθωτό να καλυτερεύσουν οι όροι διαβίωσής του. Γιατί καταλαβαίνει ότι από τα δύο μεγάλα κόμματα, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να περιμένει να λυθούν τα προβλήματά του. Αυτό θα γίνει μόνο αν ο ίδιος πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Και γιατί βλέπει ότι οι επιτροπές προσπαθούν, μέσα από την κίνησή τους, να εκφράσουν την αγανάκτησή του και να τη συντονίσουν σε δράσεις διαμαρτυρίας και αντίστασης.

Κείμενα: Νίκος Ταυρής

Με αμείωτο ρυθμό συνεχίζεται η κερδοσκοπία

Θα τιμωρηθεί το καρτέλ BP – SHELL;

Δύο χρόνια κρατούσε στα συρτάρια της η Επιτροπή Ανταγωνισμού, με την ανοχή της κυβέρνησης, τη σχετική εισήγηση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού. Εισήγηση που αποδείκνυε ότι οι πολυεθνικές BP και Shell μέσα από αθέμιτες πρακτικές “πνίγουν” τον ανταγωνισμό μεταξύ τους, με σκοπό να παρασύρουν ολόκληρη την αγορά σε υψηλές τιμές. Μάλιστα η εισήγηση προτείνει να τους επιβληθούν πρόστιμα της τάξεως των 108 εκατομμυρίων ευρώ (ποσό που πάντως εύκολα “αντέχουν”). Ακόμα αναζητείται τρόπος από την μεριά της Επιτροπής Ανταγωνισμού και της κυβέρνησης για να πέσουν οι δυο εταιρίες στα μαλακά, ενώ οι δυο πολυεθνικές απειλούν κι από πάνω με αντίποινα! Απειλούν με θράσος ότι θα αποχωρήσουν από την ελληνική αγορά, ή ότι θα προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το ελληνικό καθεστώς εισαγωγών και μεταφοράς των καυσίμων.

90 εκατομμύρια ευρώ στις ακτοπλοϊκές εταιρίες

Επιδοτήσεις που ξεπερνούν τα 90 εκατομμύρια έδωσε το υπουργείο Ναυτιλίας σε ακτοπλοϊκές εταιρίες για να δρομολογήσουν πλοία τους στις άγονες γραμμές. Παράλληλα, λόγω μη ολοκλήρωσης του διαγωνισμού ανάθεσης και εξαιτίας έλλειψης ενδιαφέροντος από τις πλοιοκτησίες, προχώρησε και σε 11 απευθείας αναθέσεις, με αυξημένα μάλιστα τα μισθώματα κατά 40%. Και όλα αυτά για να μπορεί η κυβέρνηση να λέει ότι εξασφάλισε την ακτοπλοϊκή σύνδεση όλων των νησιών, παρόλο που οι εφοπλιστές είχαν μποϊκοτάρει το διαγωνισμό του Υπουργείου, ζητώντας να έχουν λόγο στο μοίρασμα των επιδοτήσεων. Έτσι η κυβέρνηση “συμβιβάστηκε” δίνοντας υπερδιπλάσιο ποσό επιδοτήσεων από την περσινή χρονιά και αυξάνοντας τα μισθώματα. Π.χ. από τις 11 απευθείας αναθέσεις, οι 7 δόθηκαν στην G.Α. Ferries με αυξημένα μισθώματα έως και 30% και στην Blue Star Ferries με αυξημένα μισθώματα κατά 27%.

Και νέες αυξήσεις 5% στο ρεύμα

Προκλητικές νέες αυξήσεις 5% στα τιμολόγια του ρεύματος από την 1η Ιανουαρίου 2009 με την εφαρμογή της ρήτρας καυσίμων εξάγγειλε ΔΕΗ. Τι είναι όμως η ρήτρα καυσίμων; Πολύ απλά, δίνεται το δικαίωμα στη ΔΕΗ να αυξάνει (τις περισσότερες φορές) ή να μειώνει (πολύ λίγες φορές) την τιμή του ρεύματος ανάλογα με την τιμή των καυσίμων. Γι’ αυτό ονομάζεται “ουδέτερο” το μέτρο. Γιατί η ΔΕΗ ούτε χάνει ούτε κερδίζει. Αυτοί που συνεχίζουν να κερδίζουν είναι οι πετρελαιάδες, και να χάνουν όλοι οι πολίτες που θα πληρώνουν ακόμα πιο ακριβό το ρεύμα.

Αύξηση 9% στο κόστος ζωής το τελευταίο εννιάμηνο

Αύξηση 9% καταγράφεται για τους πρώτους εννέα μήνες του 2008 στο κόστος για προϊόντα πρώτης ανάγκης (σούπερ μάρκετ, ΔΕΗ, βενζίνη, πετρέλαιο θέρμανσης) μιας τετραμελούς οικογένειας, σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2007. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Ελληνικού Κέντρου Καταναλωτών (ΕΛ.ΚΕ.ΚΑ.), το πρώτο 9μηνο του 2007 μια τετραμελής οικογένεια χρειαζόταν 4.968,97 ευρώ για να καλύψει τις παραπάνω ανάγκες, ενώ το ίδιο διάστημα φέτος χρειάστηκε 5.433,93 ευρώ (διαφορά 464,96 ευρώ, αύξηση 9%). Πιο συγκεκριμένα, είχαμε αυξήσεις στα έξοδα του σούπερ μάρκετ κατά 7%, στη ΔΕΗ κατά 12%, στη βενζίνη κατά 17%, στο πετρέλαιο θέρμανσης κατά 10%.

Η αισχροκέρδεια στο κόκκινο

Από στοιχεία της Νομαρχίας Πειραιά αποκαλύφθηκε ότι τα περιθώρια μικτού κέρδους σε διάφορα μεγάλα καταστήματα ξεκινούν από το 54% και εκτοξεύονται έως και στο 525%. Π.χ. ο Νεσκαφέ προέλευσης Ακτής Ελεφαντοστού εισάγεται με τιμή 4,80 το κιλό, έτοιμος για συσκευασία – στο ράφι όμως πωλείται σε όλα τα σούπερ μάρκετ από 24 έως 30 ευρώ το κιλό, δηλαδή με περιθώριο μικτού κέρδους έως και 525%, ανάλογα με το βάρος της συσκευασίας (100, 200, 750 γραμ.). Στα φασόλια (ψιλά, μέτρια, χοντρά, γίγαντες) πάλι το ποσοστό μικτού κέρδους ξεκινά από 62% και φτάνει έως και το 244% το κιλό, στις φακές από 147% έως 184%, στα ρεβίθια από 78% έως 149%, στους χυμούς από 54% έως και 153%. Πρωταθλητής η… φάβα, με ποσοστό κέρδους 307%!

Οι επιτροπές δείχνουν το δρόμο της αντίστασης

• Παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο, Θεσ/νίκη

Επιτυχημένη έχουν κρίνει οι επιτροπές της Θεσσαλονίκης ενάντια στην ακρίβεια την ως τώρα παρέμβασή τους στην πόλη. Πέρα από την καθημερινή παρέμβαση σε σούπερ μάρκετ και λεωφορεία, ιδιαίτερη επιτυχία είχαν η διαμαρτυρία για τα αυξημένα δημοτικά τέλη στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης, η πορεία στις Συκιές και η πορεία μέσα στα σούπερ-μάρκετ Carrefour. Σε όλες τις περιπτώσεις ο κόσμος στήριξε θερμά τις παρεμβάσεις και έκφρασε τη διάθεσή του να δραστηριοποιηθεί μέσα από τις επιτροπές.

• Διαμαρτυρία με κατσαρόλες

Στις παρεμβάσεις στις παρελάσεις της 28ης Οκτώβρη, σε πολλές γειτονιές της Αθήνας αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας όπου “παρέλασαν” οι επιτροπές, διαμαρτυρόμενες με αυτόν τον τρόπο ενάντια στην ακρίβεια, εκατοντάδες πολίτες χειροκρότησαν θερμά τη συγκεκριμένη δράση. Αρκετοί απ’ όσους παρακολουθούσαν μπήκαν στα μπλοκ των επιτροπών και πορεύτηκαν μαζί τους, ενώ παράλληλα πολλοί ακόμα δήλωσαν ότι θέλουν να πάρουν μέρος στις επόμενες δράσεις τους.

• Αφίσα σε μαγαζί στα Πατήσια

Θερμή ανταπόκριση είχαν οι εξορμήσεις των επιτροπών “Ακρίβεια-STOP” στα μαγαζιά της γειτονιάς. Μέλη των επιτροπών ζητούσαν από τους καταστηματάρχες να αναρτήσουν μια αφίσα των επιτροπών στο μαγαζί τους, διαμαρτυρόμενοι και αυτοί με τη σειρά τους για τα καρτέλ και την αισχροκέρδεια. Πολλοί ήταν αυτοί που το έκαναν, και μάλιστα αρκετοί ζήτησαν να συμμετάσχουν και στις επιτροπές.

• “Παρέλαση” των επιτροπών

• Μαζεύοντας υπογραφές στα Ιλίσια

• Συγκέντρωση έξω από τα ΕΛ.ΠΕ.

Συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό η δράση των επιτροπών “Ακρίβεια-STOP” σε όλη τη χώρα και στις γειτονιές της Αθήνας. Το τριήμερο της 28ης Οκτώβρη μέλη των επιτροπών από την Αχαΐα, την Κορινθία και την Αττική προχώρησαν σε δίωρο κλείσιμο των διοδίων του Ζευγολατιού και των Αφιδνών. Την ημέρα της 28ης Οκτώβρη έγιναν παρεμβάσεις σε μια σειρά από παρελάσεις. Μέλη των επιτροπών “παρέλασαν” μετά τα σχολεία διαμαρτυρόμενοι για την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια. Παρεμβάσεις έγιναν στο Περιστέρι, στου Ζωγράφου, στη Νίκαια, στο Γαλάτσι, στην Καλλιθέα, στο Ίλιον, στην Ηλιούπολη, στο Μπραχάμι, στο Μαρούσι και στον Κορυδαλλό. Το ίδιο και στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, το Ηράκλειο, τα Γιάννενα, το Αγρίνιο και την Καβάλα. Παράλληλα συνεχίστηκε η έντονη προπαγανδιστική δράση σε σούπερ μάρκετ, λαϊκές αγορές και πλατείες. Ήδη σε πολλές γειτονιές της Αθήνας και της υπόλοιπης χώρας έχουν στηθεί επιτροπές, ενώ συνεχώς στήνονται και άλλες. Αυτή η δραστηριότητα θα συνεχιστεί.

Το προηγούμενο διάστημα αναπτύχθηκαν μια σειρά από πρωτότυπες δράσεις. Σημαντικότερες ήταν: Η παρέμβαση της επιτροπής Αγρινίου στις 29/10 στον ποδοσφαιρικό αγώνα Παναιτωλικού-Λάρισας. Η διαμαρτυρία των επιτροπών Θεσσαλονίκης στις 11/11 έξω από το μέγαρο της Δημοτικής Αστυνομίας Θεσσαλονίκης (πάνω από 100.000 κλήσεις πέρυσι!). Ακόμα, μέλη των επιτροπών “Ακρίβεια-STOP” Θεσσαλονίκης πραγματοποίησαν παρέμβαση – διαμαρτυρία στις 8/11 στο σούπερ μάρκετ Carrefour Ν. Ευκαρπίας. Μοίρασαν φυλλάδια και αυτοκόλλητα στην είσοδο του καταστήματος και καλούσαν σε συμμετοχή και ενεργοποίηση τους πολίτες. Ενθουσιασμό προκάλεσε στους εκατοντάδες πελάτες η πορεία των μελών των επιτροπών στους διαδρόμους του σούπερ μάρκετ! Φωνάζοντας το σύνθημα “Από το Carrefour μέχρι τον Μασούτη – Με την αισχροκέρδεια κάνετε τα πλούτη”, κολλώντας αυτοκόλλητα και μεταφέροντας καρότσια με πικέτες που έγραφαν “σούπερ κλέφτες”, τα μέλη των επιτροπών πραγματοποίησαν μια εντυπωσιακή και μαχητική διαμαρτυρία.

Επίσης στις 8/11 η επιτροπή Καβάλας “Ακρίβεια-STOP” πραγματοποίησε την πρώτη της μαζική κινητοποίηση, που αφορούσε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο λιμάνι της πόλης, στο χώρο των φέρι-μποτ. Τα μέλη της επιτροπής διαμαρτυρήθηκαν για τις αυξήσεις των ναύλων που εφαρμόστηκαν στην αρχή της τουριστικής σεζόν, και σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν το 50%! Κατόπιν τα μέλη της επιτροπής πραγματοποίησαν πικετοφορία στη παραλία της πόλης μοιράζοντας ενημερωτικό υλικό στους περαστικούς.

Στις 8/11 επίσης εκατοντάδες πολίτες διαδήλωσαν έξω από τα διυλιστήρια των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ) στον Ασπρόπυργο Αττικής. Για περίπου 3 ώρες απέκλεισαν την κεντρική πύλη των ΕΛΠΕ, εμπόδισαν την κίνηση των βυτιοφόρων και διαμαρτυρήθηκαν για τις τιμές των καυσίμων, διεκδικώντας επίδομα θέρμανσης 1000 ευρώ για όλους. Αναφέρουν οι επιτροπές σε σχετικό δελτίο τύπου: “Η ενθουσιώδης υποστήριξη της κίνησης αυτής από χιλιάδες διερχόμενους οδηγούς δείχνει πως από εδώ και στο εξής ο δρόμος της ενεργοποίησης είναι ο μόνος τρόπος για να ακούσουν τη φωνή μας και να μας πάρουν στα σοβαρά. Οι Επιτροπές “Ακρίβεια-STOP” θα συνεχίσουν τις καθημερινές τους δράσεις, σε πολύ περισσότερες πόλεις, με πολύ περισσότερο κόσμο, με πιο δυναμικούς τρόπους.”

• Μιλώντας με ανθρώπους στις γειτονιές

Μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο είχαν και οι δράσεις των επιτροπών “Ακρίβεια-STOP” στα μετρό, στα λεωφορεία και στα τρόλεϊ. Μέλη των επιτροπών έκαναν ανακοινώσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς, παροτρύνοντας πλατιά τους επιβάτες να δίνουν το εισιτήριό τους στον επόμενο. Μάλιστα, έδιναν και αυτοκόλλητα, που έλεγαν αυτό ακριβώς, ενώ σε πολλές περιπτώσεις έδιναν και χρησιμοποιημένα εισιτήρια. Σε μια από τις εξορμήσεις, συνέβη και το ακόλουθο: Σε ένα λεωφορείο στου Ζωγράφου, την ώρα που μέλη των επιτροπών πραγματοποιούσαν παρέμβαση, μπήκε ένας ελεγκτής ο οποίος, μάλιστα, θέλησε να επιβάλει πρόστιμο σε μια κοπέλα-μέλος των επιτροπών και αποτράπηκε από το μαζικό γιουχάισμα του κόσμου.

• Άνοιγμα διοδίων

Όλες οι παρεμβάσεις των επιτροπών έχουν τύχει εξαιρετικής αποδοχής από τον κόσμο. Στις δράσεις που πραγματοποιήθηκαν στα διόδια και στα ΕΛΠΕ, τα αυτοκίνητα και τα φορτηγά που περνούσαν κόρναραν, επευφημώντας με αυτόν τον τρόπο τη δράση των επιτροπών. Υπήρχαν κι εκείνοι που, πέρα από το κορνάρισμα, χαιρετούσαν τις επιτροπές με υψωμένη τη γροθιά ή σχηματίζοντας με τα δάχτυλά τους το σήμα της νίκης. Όλοι σταματούσαν για να πάρουν την προκήρυξη που μοίραζαν τα μέλη των επιτροπών, έλεγαν θερμά λόγια υποστήριξης και αρκετοί ζητούσαν να έρθουν σε επικοινωνία με τις επιτροπές “Ακρίβεια-STOP” για να συμμετάσχουν κι αυτοί.

• Πετρελαιάδες = Ληστές

Ενοχλητική φαίνεται είναι η δράση των επιτροπών για τις διωκτικές αρχές. Στην Θεσσαλονίκη ένα άνδρας της ασφάλειας παρουσιάστηκε σαν δημοσιογράφος και άφησε το τηλέφωνό του για να τον ειδοποιούν για τις δράσεις τους. Όταν του τηλεφώνησαν, κατάλαβαν ότι είχε αφήσει το τηλέφωνο της… Ασφάλειας Θεσσαλονίκης. Μάλιστα ξανάρθε σε διάφορες δράσεις των επιτροπών, για να δει από κοντά τι γίνεται. Επίσης έχουν παρακολουθηθεί άλλες δράσεις των επιτροπών και σε άλλες πόλεις, ενώ εντύπωση προκάλεσε και η μαζική παρουσία της αστυνομίας στη διαμαρτυρία στα ΕΛΠΕ.

Για τις επόμενες δράσεις των επιτροπών ,επισκεφθείτε το www.akribeia-stop.gr

Να κάνουμε την ιστοσελίδα των επιτροπών “Ακρίβεια-STOP” χώρο συντονισμού της δράσης μας σε κάθε πόλη και γειτονιά!

Στην ιστοσελίδα των επιτροπών “Ακρίβεια-STOP” μπορείτε να βρείτε υλικά των επιτροπών, που είναι χρήσιμα για να στήσει κάποιος μια επιτροπή. Επίσης, μπορείτε να βρείτε ενημερώσεις και βίντεο από τις δράσεις. Ακόμα, μέσα από την ιστοσελίδα, μπορούμε να συντονίσουμε τη δράση μας: Γιατί δεν θα κινηθεί κανένας για εμάς, αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι!