Παλλαϊκό “ΟΧΙ”
Σε ένα άνευ προηγουμένου όσον αφορά στη μαζικότητα, τον παλμό και το κλίμα του, συλλαλητήριο, χιλιάδες εργαζομένων βροντοφώναξαν την Τετάρτη 19 Μάρτη ότι το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Καραμανλή “Δεν θα περάσει”.
Σε μια απεργιακή κινητοποίηση που κρίθηκε από τη ΓΣΕΕ ιδιαιτέρως μαζική και πετυχημένη, καθώς τα ποσοστά συμμετοχής ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο –η διαδήλωση ήταν μεγαλύτερη και από αυτήν της 12ης Δεκεμβρίου 2007– ο κόσμος της δουλειάς διατράνωσε την αντίθεσή του στα σχέδια της κυβέρνησης για πλήρη κατάρρευση του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Το μέγεθος της πορείας φάνηκε ξεκάθαρα όταν η κορυφή της σχεδόν έφτανε στη Βουλή, ενώ τα τελευταία μπλοκ δεν είχαν καν ξεκινήσει από το Πεδίον του Άρεως.
Στην κορυφή της πορείας οι μπροστάρηδες των κινητοποιήσεων των τελευταίων εβδομάδων, οι εργαζόμενοι της ΠΟΕ-ΟΤΑ, με ένα απορριμματοφόρο έδιναν τον τόνο στη διαδήλωση, και ακολουθούσε το μαζικότατο μπλοκ των λιμενεργατών, οι οποίοι αποσπούσαν το χειροκρότημα όσου κόσμου παρακολουθούσε στα πεζοδρόμια. Το σύνθημα “κάτω τα χέρια απ’ το Ασφαλιστικό” ηχούσε βροντερό στα στόματα των χιλιάδων διαδηλωτών.
Δυναμική παρουσία του dikaioma.gr
Ιδιαίτερη αίσθηση στη μαζική διαδήλωση έκανε το μπλοκ των γυναικών του dikaioma.gr, που διαδήλωσαν φορώντας μαύρα –πενθώντας για τη “μεταρρύθμιση” που χτυπάει αλύπητα τις γυναίκες εργαζόμενες– και φωνάζοντας δυνατά “Καμία Ισότητα στην Αδικία – Όλες στους δρόμους”. Με ιδιαίτερο παλμό ακολουθούσε όλο το μπλοκ των Επιτροπών για το Δικαίωμα στην Κοινωνική Ασφάλιση, με ένα χαρακτηριστικό μήνυμα στα πανώ: “Τα 3 ΔΕΝ εμείς τα εννοούμε – ΔΕΝ μας κοροϊδεύετε – ΔΕΝ υποχωρούμε – ΔΕΝ θα περάσει”…
Παλμό και μαζικότητα είχαν οι απεργιακές διαδηλώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, με τις μεγαλύτερες να σημειώνονται στην Πάτρα (περί τους 10.000 συγκεντρωμένους), στο Ηράκλειο Κρήτης, στη Θεσσαλονίκη, στα Χανιά, στα Γιάννενα, τη Μυτιλήνη και τη Χίο.
Αποφασισμένοι οι εργαζόμενοι
Για αγώνα διαρκείας έκαναν λόγο οι περισσότεροι απεργοί, τονίζοντας πως θα παραμείνουν στους δρόμους για όσο χρειαστεί ώστε να καταλάβει η κυβέρνηση πως το σύνολο της κοινωνίας είναι αντίθετο στις “μεταρρυθμίσεις” που προωθεί. Αρκετοί εργαζόμενοι, εκπρόσωποι κλάδων και συνδικαλιστές μίλησαν στην “Αριστερά!” για τη σημασία της απεργίας και το μήνυμα που στέλνει ο κόσμος της δουλειάς στην κυβέρνηση…
Μπαλασόπουλος Θ. (ΠΟΕ ΟΤΑ): Αρνούμαστε να βάψουν το μέλλον μας με μαύρο. Αρνούμαστε να καταδικάσουν τη ζωή μας. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα ως το τέλος. Αυτό το νομοσχέδιο ακόμη και να ψηφιστεί θα μείνει στα χαρτιά. Οι εργαζόμενοι θα ακυρώσουν το νομοσχέδιο στην πράξη.
Μπάκος Ν. (λιμενεργάτης): Είμαστε σχεδόν τρεις μήνες στους δρόμους απέχοντας από την υπερωριακή εργασία για να ακυρώσουμε τα σχέδια του ΥΕΝ να πετάξει στα σκουπίδια τον εθνικό πλούτο. Είμαστε εδώ όσοι πιο πολλοί λιμενεργάτες μπορούσαμε, για να φωνάξουμε ότι δεν μπορεί να παραμένουμε αόρατοι για την κυβέρνηση. Είμαστε όλοι στους δρόμους – Δεν μας βλέπουν;
Εργαζόμενος της ΔΕΗ: Οι εργαζόμενοι στην ΔΕΗ είμαστε 17 ημέρες στο δρόμο και στεκόμαστε όρθιοι. Κρατάμε το κεφάλι ψηλά και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε ό,τι κι αν κάνουν στη Βουλή. Η προσπάθεια τρομοκράτησης των απεργών έπεσε στο κενό. Οι εργαζόμενοι δεν πτοούνται, δεν κάμπτονται, δεν λυγίζουν.
Στέτζος Χ. (γενικός γραμματέας ΟΙΕΛΕ): Θέλουν να ενοποιήσουν ταμεία και να διαχειριστούν τα αποθεματικά τους όπως διαχειρίζονται τόσα χρόνια τα λεφτά των ασφαλισμένων, δηλαδή τρώγοντάς τα.
Γιανακόπουλος Γ. (πρόεδρος υπαλλήλων Εθνικής Τράπεζας): Όλοι όσοι ήμασταν στην πορεία απαιτούμε από την κυβέρνηση να αποσύρει το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Η απεργία στο χώρο των τραπεζών έχει διαρκέσει πολλές ημέρες, και έχουμε τη συμπαράσταση του κόσμου για να συνεχίσουμε.
Τσέκος Δ. (μέλος διοικούσας επιτροπής ΤΕΕ): Παλεύουμε για την απόσυρση του νομοσχεδίου το οποίο είναι καταστροφικό για όλες τις τάξεις των εργαζομένων, είτε είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, είτε είναι μισθωτοί.
Χαραλαμπόπουλος Γ. (μέλος ΠΟΕΔΗΝ): Το νομοσχέδιο που θέλει η κυβέρνηση να περάσει είναι ένα τερατούργημα και θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για όλους τους εργαζόμενους, καθώς εξυπηρετεί μόνο το μεγάλο κεφάλαιο. Ζητάμε εδώ και τώρα απόσυρση του νόμου.
Δεληκάρης Γ. (πρόεδρος ΕΤΗΤΑ – τεχνικοί ραδιοτηλεόρασης): Παλεύουμε με όλους τους εργαζόμενους να ανατραπεί το κατάπτυστο αυτό νομοσχέδιο και διεκδικούμε για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ ένα ενιαίο ταμείο με αναβαθμισμένες υπηρεσίες δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης.
Αρδαβάνης Κ. (αντιπρόεδρος Ένωσης Μηχανικών της Ολυμπιακής Αεροπορίας): Εμείς οι εργαζόμενοι στην Ολυμπιακή είμαστε εδώ για να βροντοφωνάξουμε “όχι” στην ιδιωτικοποίηση του εθνικού αερομεταφορέα και στην πολιτική μεθόδευση για να υποβαθμιστεί η Ολυμπιακή και να ξεπουληθεί στα ξένα συμφέροντα.
Η μεγαλύτερη διαδήλωση από το 1981
Συγκρίνεται μόνον με την Πρωτομαγιά του 1985. Η συγκέντρωση (αν αθροίσουμε της ΓΣΕΕ και του ΠΑΜΕ…) ήταν τουλάχιστον κατά 50% μεγαλύτερη από αυτήν του 2001 με αφορμή το νομοσχέδιο Γιαννίτση, και κατά 30% μεγαλύτερη ακόμη και από τη συγκέντρωση της 12ης Δεκέμβρη.
Η συγκέντρωση της ΓΣΕΕ, όταν ξεδιπλώθηκε στο δρόμο, κάλυπτε με πολύ μεγάλη πυκνότητα και ελάχιστα κενά από το Σύνταγμα μέχρι το Πολυτεχνείο (Αμαλίας, Όθωνος, Σταδίου, Πατησίων μέχρι το ύψος της Στουρνάρη).
Η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ σε πλήρη ανάπτυξη κάλυπτε από τη Βουλή (λουλουδάδικα), περικύκλωνε την πλατεία Συντάγματος και κάλυπτε τη Σταδίου μέχρι το ύψος της Αρσάκη.
κείμενα: Μαίρη Ευθυμιάτου,
Μιχάλης Σιάχος
Μετά τη γενική απεργία της 19ης Μάρτη, τι;
Η κλιμάκωση θα φέρει τη νίκη
Με την κατάθεση του νομοσχεδίου για το ασφαλιστικό έγινε καθαρή η δηλωμένη πρόθεση της κυβέρνησης Καραμανλή να προχωρήσει στις νεοφιλελεύθερες επιλογές της. Να μείνει προσηλωμένη στις υποσχέσεις της προς το μεγάλο κεφάλαιο για διάλυση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση μειοψηφίας ενάντια σε ολόκληρη την κοινωνία
Το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο μαζί με τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης των λιμανιών και της ΔΕΗ αιτιολογούν πλήρως το ότι απέναντί μας έχουμε την πιο επικίνδυνη κυβέρνηση μετά τη μεταπολίτευση. Όχι μόνο για τους εργαζόμενους, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία.
Μάλιστα, αυτή η επιλογή γίνεται ακριβώς τη στιγμή κατά την οποία και τα ίδια τα αστικά επιτελεία καταγράφουν την κατακόρυφη πτώση του δικομματισμού. Μια σημαντική μετατόπιση ψηφοφόρων, αφού σαν τέτοιους μας βλέπουν, που εγκαταλείπουν τα δυο μεγάλα κόμματα. Δηλαδή, έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση η οποία όχι μόνο έχει αποφασίσει να μην αφήσει “λίθο επί λίθου” αλλά και που γνωρίζει πολύ καλά πως έχει απολέσει στην κοινωνία τα οποιαδήποτε ερείσματα διέθετε.
Το κλίμα των τελευταίων ημερών δίνει και τον τόνο της σύγκρουσης. Γενική επιστράτευση όλων των απεργοσπαστικών μηχανισμών. Κυβερνητικοί συνδικαλιστές, οι οποίοι με διάφορες προφάσεις, ή και χωρίς αυτές, διεκδικούν το “δικαίωμα στην εργασία” (αυτό το δικαίωμα στη χώρα μας το έχουν μόνο οι απεργοσπάστες). “Ανεξάρτητοι” εισαγγελείς αναλαμβάνουν, “ως μη όφειλαν”, να γνωμοδοτούν για τα όρια και τις ευθύνες των απεργών. “Υπεύθυνοι” δήμαρχοι που, αφού εκβιάσουν τους συμβασιούχους, απειλούν και πετάνε τα σκουπίδια όπου βρουν, μόνο και μόνο για σπάσουν την απεργία. “Έγκριτοι” δημοσιογράφοι, οι οποίοι έχουν μεταβληθεί στη φωνή οποιουδήποτε θέλει να καταγγείλει τους απεργούς, προς τους οποίους δείχνουν μεγάλη συμπάθεια φτάνει να μην έχει αποτελέσματα η απεργία τους. Για να μη μιλήσουμε για τρομοκρατική επιχείρηση ΕΚΑΜ και επιμελητηρίων, που πήραν το μπαλάκι που τους πέταξε ο κ. Σανιδάς και ψάχνουν να βρουν τις ζημιές και τα διαφυγόντα κέρδη τους.
Μέσα σε αυτό το κλίμα και με τις κυβερνητικές απειλές για επίταξη των απεργών ή και για πρόωρες εκλογές (αυτό το τελευταίο, βέβαια, κάθε άλλο παρά απειλή είναι), είναι φανερό πως μια πανικόβλητη κυβέρνηση προσπαθεί να κινητοποιήσει ό,τι μπορεί και να κρατήσει μια σκληρή στάση, ελπίζοντας να λυγίσει τις αντιδράσεις.
Οι εργαζόμενοι σε κίνηση, η κοινωνία σε αναβρασμό
Αυτοί που βρίσκονται αντιμέτωποι με την κυβερνητική επίθεση είναι οι εργαζόμενοι. Για πάνω από τέσσερις μήνες οι εργαζόμενοι δείχνουν όχι μόνο την αντίθεσή τους στα αντιασφαλιστικά μέτρα του Καραμανλή αλλά και τη διάθεσή τους να κινητοποιηθούν για να τα αποτρέψουν. Πρόκειται για το “ξέσπασμα” της δυσαρέσκειας και οργής χρόνων, η οποία τροφοδοτείται από τα συνεχή κύματα ακρίβειας, τους μισθούς και τις συντάξεις πείνας, τις υπερχρεωμένες κάρτες, τη μισή δουλειά. Με το κλέψιμο του μέλλοντός μας που επιχειρείται, με το τελευταίο νομοσχέδιο να αποτελεί τη σταγόνα που κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει.
Φάνηκε αυτή η διάθεση καθαρά στη μεγαλειώδη κινητοποίηση της 12ης Δεκέμβρη, φάνηκε ακόμα και από τη μεγάλη συμμετοχή στην απεργία της 13ης Φλεβάρη, παρά την αδράνεια της συνδικαλιστικής ηγεσίας. Φαίνεται από τα γκάλοπ που, εν μέσω διακοπών του ηλεκτρικού, με σκουπίδια στους δρόμους και τα ΜΜΕ να οργιάζουν κινδυνολογώντας, δείχνουν πως οι πολίτες συμπαραστέκονται στους απεργούς. Όπως και με τον αναβρασμό και τις συζητήσεις που έχει προκαλέσει η κατάθεση του νομοσχεδίου-εκτρώματος για το ασφαλιστικό.
Οι απεργίες οι οποίες βρίσκονται σε εξέλιξη αυτό τον καιρό και που αφορούν βασικούς τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής (ενέργεια, τράπεζες, αποκομιδή απορριμμάτων, Μετρό, ΗΣΑΠ κ.λπ.) δικαιολογούν πλήρως τους τίτλους για “απεργιακό κλοιό”. Δείχνουν πως οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι να στερηθούν τα δικαιώματά τους και να καταδικάσουν τις μελλοντικές γενιές. Παράλληλα δείχνουν και το μέτρο της οργής και των διαθέσεων των εργαζομένων. Ιδιαίτερα όταν έχουν να αντιμετωπίσουν τους μηχανισμούς που αναφέραμε παραπάνω και αντέχουν. Πολύ περισσότερο δείχνουν και τι θα μπορούσε να συμβεί, και μπορεί να συμβεί και τώρα, αν συντρέχανε δύο προϋποθέσεις. Αν οι κινητοποιήσεις γίνονταν νωρίτερα και κλιμακώνονταν με την ευθύνη και το συντονισμό της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και αν το ζήτημα του ασφαλιστικού “έβγαινε” από τα όρια του συνδικαλιστικού κινήματος και γινόταν πραγματική υπόθεση όλης της κοινωνίας. Αν το λαϊκό κίνημα γενικότερα –στους χώρους δουλειάς, ζωής και σπουδών– δεχόταν την πρόκληση της κυβέρνησης και πήγαινε σε μια κατά μέτωπο σύγκρουση με το νεοφιλελευθερισμό και την κυβέρνηση Καραμανλή. Αν γίνονταν αυτά, τότε σήμερα θα μιλούσαμε για ένα ακόμα φιάσκο τύπου Γιαννίτση και όχι για την κυβερνητική “σκληράδα”.
Να ηττηθεί ο νεοφιλελευθερισμός, να ηττηθεί η κυβέρνηση
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια δεδομένη κατάσταση. Μια κατάσταση η οποία διαμορφώνεται όχι μόνο από τις κυβερνητικές αποφάσεις και τις διαθέσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας, αλλά και από την απροθυμία να εκφραστούν αυτές οι διαθέσεις. Το γάντι της πολιτικής και κοινωνικής σύγκρουσης, την οποία προκαλεί η κυβέρνηση με την πολιτική και την τακτική της, δεν βρέθηκε κάποιος να το σηκώσει. Το ΠΑΣΟΚ, παραδέρνοντας ανάμεσα στην “ανάγκη” για αντιπολίτευση και στο νεοφιλελευθερισμό του, το μόνο που βρήκε να πει είναι πως θα αποσύρει το νόμο όταν γίνει κυβέρνηση – αν γίνει κυβέρνηση, δηλαδή. Φανταζόμαστε όπως έκανε και με το… νόμο Σιούφα.
Για την Αριστερά είναι για ακόμα μια φορά η ώρα να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στον κόσμο. Να προσπαθήσει να παίξει το ρόλο της σαν βασικός κρίκος για τη συγκρότηση ενός πλατιού μετώπου και να απαντήσει στην πρόκληση της κυβέρνησης Καραμανλή. Το “πάρτε το πίσω ή φύγετε”, που είπε ο Αλαβάνος, δίνει το πνεύμα και τον τόνο που πρέπει να έχουν οι επόμενες μέρες.
Για να δοθεί όμως αυτός ο τόνος, είναι αναγκαίο να στηρίξουμε με κάθε τρόπο τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και ιδιαίτερα σε κρίσιμους τομείς.
Να κινηθούμε “επιθετικά” απέναντι στους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς και στα παπαγαλάκια των βιομηχάνων και της κυβέρνησης, που αποθρασύνονται.
Να πάμε προς την κοινωνία, σε κάθε γειτονιά, χωριό και εκπαιδευτικό ίδρυμα και να καλέσουμε σε μια αποφασιστική μάχη, ακόμα και διαρκείας αν χρειαστεί, για να μην περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα του Καραμανλή.
Η κυβέρνηση ελπίζει με την ψήφιση του νομοσχεδίου να κοπάσουν οι αντιδράσεις. Ποντάρει σ’ αυτό, και αυτό ακριβώς είναι που δεν πρέπει να συμβεί. Οι νόμοι καταργούνται αλλά, όπως λέει και το παλιό σύνθημα, καταργούνται στο πεζοδρόμιο. Άρα είναι αναγκαία η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων στην περίπτωση που δεν αποσυρθεί το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Είναι αναγκαίο να ξεσηκωθούν οι πάντες ενάντια στην κυβέρνηση. Να πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις σε κάθε γειτονιά, σχολειό και πανεπιστήμιο. Να γίνουν περιοδείες σε όλους τους εργασιακούς χώρους και να κληθούν όλοι οι εργαζόμενοι και όλη η κοινωνία στον αγώνα για την ανατροπή του νόμου. Να πραγματοποιούνται μαζικές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια, συναυλίες κ.λπ. κάθε βδομάδα στο κέντρο. Να γίνει σαφής η απόφαση των εργαζομένων και της κοινωνίας: Θέλουμε δημόσια κοινωνική ασφάλιση για μας και τα παιδιά μας και θα αγωνιστούμε γι’ αυτήν ανυποχώρητα μέχρι τέλους. Να γίνει σαφές πως το δικό μας τρίπτυχο “Δεν μασάμε – Δεν υποχωρούμε – Δεν θα περάσει” το εννοούμε.
Αν οι κυβερνητικοί παράγοντες “απειλούν” με πρόωρες εκλογές αν δεν περάσει το νομοσχέδιο-έκτρωμα, εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να μην τους ζητήσουμε να πραγματοποιήσουν την απειλή τους. Αν –και όποιοι– θέλουν πραγματικά να αλλάξει το πολιτικό τοπίο.
Συνέντευξη του Χρήστου Παναγιωτόπουλου: Αγώνας διαρκείας μέχρι την ανατροπή της πολιτικής Καραμανλή
Μεταξύ των κορυφαίων κινητοποιήσεων ενάντια στο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο είναι και αυτή των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ο δήμαρχος Αθηναίων, Ν. Κακλαμάνης, υλοποιώντας ένα “σαρκοζικής” έμπνευσης σχέδιο, έστησε έναν απεργοσπαστικό μηχανισμό, μετατρέποντας σε χωματερή τον Ελαιώνα. Πολλοί απεργοί, με τη συμπαράσταση κατοίκων, περιφρούρησαν την Κυριακή 16 Μάρτη το χώρο του Ελαιώνα για να ματαιώσουν τα σχέδια Κακλαμάνη. Εκεί βρέθηκε και η “Αριστερά!”, στην οποία μίλησε ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος, μέλος της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ και πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο δήμο Βύρωνα.
Βρισκόμαστε εν μέσω δυναμικών απεργιακών κινητοποιήσεων. Πώς εκτιμάς ότι πρέπει να συνεχιστεί ο αγώνας από εδώ και πέρα;
Οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση συνεχίζουμε τις απεργιακές μας κινητοποιήσεις με στόχο να μην περάσει το ασφαλιστικό έκτρωμα της κυβέρνησης Καραμανλή. Ήδη βρισκόμαστε στην εξέλιξη μιας μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης και, παρά τις αδυναμίες που υπάρχουν στο συντονισμό ευρύτερων τμημάτων και κλάδων των εργαζομένων, η απεργία κρατάει και έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην κυβέρνηση. Η δυναμική της απεργίας δεν φαίνεται μόνο από τη συμμετοχή των εργαζόμενων και την επιμονή για συνέχιση, αλλά και από τη μεγάλη συμπαράσταση που βρίσκει από τους πολίτες. Αυτό δείχνει ότι η δυσαρέσκεια του λαού σήμερα είναι πολύ ευρύτερη, ανεξάρτητα από το πώς εκφράζεται με τις διάφορες απεργίες. Θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρξει τώρα συντονισμένος αγώνας μέχρι τη ρήξη και την ανατροπή της πολιτικής Καραμανλή με αιχμή το ασφαλιστικό ζήτημα. Από αυτή την άποψη, νομίζουμε ότι τις επόμενες μέρες ο αγώνας μας είναι κρίσιμος. Πρέπει όλη η εργατική τάξη, όλοι οι εργαζόμενοι –και εδώ έχουν ευθύνες οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος– να παλέψουμε για να δημιουργηθούν όλοι εκείνοι οι όροι ώστε να υπάρχει ένας γενικευμένος εργατικός αναβρασμός και να εξαναγκαστεί η κυβέρνηση του Καραμανλή να υποχωρήσει και να πάρει το νομοσχέδιο πίσω.
Τι απαντάτε στο δήμαρχο της Αθήνας που έχει στήσει απεργοσπαστικό μηχανισμό;
Ο κύριος Κακλαμάνης προκαλεί με τη στάση του και χύνει κροκοδείλια δάκρια. Δήθεν καθαρίζει την Αθήνα, ενώ έχει μετατρέψει σε ανοιχτή χωματερή μια ήδη υποβαθμισμένη περιοχή, τον Ελαιώνα. Προσπαθεί να καθαρίσει τις πλατείες του Κολωνακίου, φτιάχνοντας μια έστω και προσωρινή χωματερή στο γήπεδο του Παναθηναϊκού σε μια προσπάθεια να σπάσει την απεργία των εργαζομένων. Αντί –ως οφείλει ως δήμαρχος αυτής της πόλης– να απαιτήσει από την κυβέρνηση να δοθεί λύση στα προβλήματα των εργαζόμενων, πρωτοστατεί στη δημιουργία ενός απεργοσπαστικού μηχανισμού. Οι απεργοί εμποδίζουμε μαζί με κατοίκους της περιοχής τη διαδικασία φόρτωσης και μεταφόρτωσης απορριμμάτων. Με αυτόν τον τρόπο υπερασπίζουμε το περιβάλλον, αλλά ταυτόχρονα και την απεργιακή μας κινητοποίηση.
“Δεν θέλουμε το ΙΚΑ σας”
Το σύνθημα αυτό είχε αναρτήσει η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και προκάλεσε την κριτική της κ. Παπαρήγα, η οποία το θεώρησε συντεχνιακό, ότι δεν βοηθούσε τον κοινό αγώνα και ότι αναδείκνυε τους εργαζομένους της ΔΕΗ “παραπάνω” από τους υπόλοιπους. Άσχετα όμως από το συγκεκριμένο πανό η άρνηση της ένταξης στο ΙΚΑ, το “δεν θα μας πετάξετε στο ΙΚΑ” είναι κοινή για όλους τους εργαζόμενους των υπό ενοποίηση ταμείων (ΔΕΗ, τραπεζοϋπάλληλοι κ.λπ). Άρα, λοιπόν, χρειάζεται μια τοποθέτηση για το ζήτημα.
Κατ’ αρχάς, τα περί “ισότητας” επιχειρήματα (ή διαφορετικά, η διόρθωση των στρεβλώσεων) αποτελούν το κυρίαρχο κυβερνητικό επιχείρημα, το οποίο είναι πέρα για πέρα αντιδραστικό. Όχι γιατί δεν είναι είναι επιθυμητή η ισότητα, αλλά γιατί η επιβαλλόμενη ισότητα προς τα κάτω αποτελεί έναν οδοστρωτήρα δικαιωμάτων και καταχτήσεων. Και μάλιστα με τέτοιον τρόπο, που και ακόμα και οι σημερινοί ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι του ΙΚΑ θα χάσουν, αφού στο ίδρυμα φορτώνονται συνταξιούχοι και ταμεία χωρίς κανένα πόρο, εξασφαλίζοντας έτσι τη χρεοκοπία του.
Εκτός αυτού, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως περισσότερα δικαιώματα σημαίνουν και περισσότερες κρατήσεις και πως αυτά τα λεφτά των εργαζομένων “εξαφανίζονται” για λόγους “ισότητας”.
Ο αγώνας ενάντια στις ενοποιήσεις προς τα κάτω θίγει άραγε τον κοινό αγώνα των εργαζομένων; Ξεπερνάμε τον πειρασμό να σχολιάσουμε το ότι το ΚΚΕ καταγγέλλει το διαχωρισμό των εργαζομένων –θα καταγγείλει άραγε και το ΠΑΜΕ;– και πάμε παρακάτω. Σε καμιά περίπτωση. Εργαζόμενοι των οποίων θίγονται τα δικαιώματα έχουν καθήκον και δικαίωμα να αγωνιστούν. Στην περίπτωση αυτή, η ενότητα των εργαζόμενων θα πρέπει να εκφραστεί πρώτιστα μέσα από την αλληλεγγύη και την ενεργή συμπαράσταση στο δίκαιο αγώνα. Το σύνθημα “όχι ενοποιήσεις προς τα κάτω” μπορεί να ενώσει, και όχι να διαχωρίσει, και να ενώσει όχι μόνο τους εργαζόμενους των “ευγενών ταμείων” αλλά όλους τους εργαζόμενους.
Τέλος, όσον αφορά το “δεν θέλουμε το ΙΚΑ σας”, είναι ένα σύνθημα το οποίο δεν απευθύνεται στους ασφαλισμένους του ΙΚΑ αλλά στο κράτος και εκφράζει όλους τους εργαζόμενους, με πρώτους και κύριους τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ. Γιατί αυτοί πρώτοι απ’ όλους βιώνουν το χάλι των εξωτερικών ιατρείων, τις ατελείωτες ουρές, τις άθλιες παροχές και τις συντάξεις πείνας. Κοντά σ’ αυτούς όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι δεν θέλουν τέτοια ταμεία και τέτοιες παροχές και όλοι αυτοί φωνάζουν προς την κυβέρνηση “δεν θέλουμε το ΙΚΑ σας”.
Εκατοντάδες δεν έκαναν την πάπια
Ακολουθώντας την προτροπή του συνδικάτου τους, της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ), εκατοντάδες κούριερ, ντελιβεράδες και εξωτερικοί απέργησαν στις 13 Μάρτη, παρά τις απειλές και πιέσεις των εργοδοτών. Κεντρικό αίτημα είναι η αναγνώριση ενιαίας ειδικότητας και η υπαγωγή στα βαρέα και ανθυγιεινά. Οι απεργοί συγκεντρώθηκαν από τις 11 το πρωί στο Πεδίο του Άρεως και στις 12.30 το μεσημέρι ξεκίνησαν την εντυπωσιακή μοτοπορεία τους στο κέντρο της Αθήνας με κατεύθυνση το Υπουργείο Απασχόλησης στην Πειραιώς. Φωνάζοντας συνθήματα, κρατώντας σημαίες και κορνάροντας ρυθμικά, έδωσαν ένα διαφορετικό χρώμα στους δρόμους. Οι αντιδράσεις των περισσότερων Αθηναίων ήταν θετικές, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις ο κόσμος χειροκροτούσε τους μοτοαπεργούς, ένα από τα πλέον “ευέλικτα” και “μαύρα” τμήματα της σύγχρονης εργατικής τάξης. Η μοτοπορεία κατέληξε στο Υπουργείο Απασχόλησης, το οποίο και πολιόρκησαν οι απεργοί καθώς η αντιπροσωπεία τους συναντούσε το γραμματέα του υπουργείου.
Συνεχίζεται η απεργία στην Τράπεζα της Ελλάδος
Δυο βδομάδες μετράει ήδη η απεργία των εργαζομένων στην Τράπεζα της Ελλαδος. Μια απεργία που κατασυκοφαντήθηκε από τα ΜΜΕ, που η διοίκηση κινήθηκε εναντίον της δικαστικά για να την καταστείλει. Μια απεργία στην οποία συμμετέχει το σύνολο των εργαζομένων της τράπεζας και με μαχητικό και οργανωμένο τρόπο υπερασπίζουν το δικαίωμά τους στην κοινωνική ασφάλιση. Παράλληλα, στις 13, 14, 17, 18 και 19 Μάρτη απέργησαν συνολικά οι εργαζόμενοι στις τράπεζες. Πρόκειται για έναν κλάδο που ήδη έχει υποστεί τη διάλυση των ασφαλιστικών του δικαιωμάτων με παλαιότερα νομοσχέδια, και τώρα δέχεται το τελειωτικό χτύπημα. Παρακάτω παραθέτουμε αποσπάσματα ανακοίνωσης του Συλλόγου Εργαζομένων της Τράπεζας της Ελλάδος, ενδεικτική του κλίματος και της διάθεσης που επικρατεί στις τάξεις των εργαζομένων.
Η αλήθεια για την απεργία
Η ενορχηστρωμένη επίθεση παραπληροφόρησης και συσκότισης από την κυβέρνηση και δυστυχώς από πολλά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για τους λόγους που απεργεί καθολικά το προσωπικό της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), μας επιβάλλει να αποκαταστήσουμε την αλήθεια:
Η ανεξαρτησία των ασφαλιστικών ταμείων της ΤτΕ είναι κατοχυρωμένη με τα άρθρα 38 και 71 του Καταστατικού της, ήδη από το 1928. Όλες οι κυβερνήσεις σεβάστηκαν το καθεστώς αυτό, με εξαίρεση α) τη χούντα των συνταγματαρχών, η οποία, όμως, μετά από επικό αγώνα των εργαζομένων πήρε πίσω τις ρυθμίσεις και β) από τη σημερινή κυβέρνηση, που προσπαθεί να καταργήσει τα Ασφαλιστικά μας Ταμεία.
Σε κανένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν επιχειρήθηκε ποτέ κατάργηση ασφαλιστικού ταμείου κεντρικής τράπεζας. Μοναδική εξαίρεση σήμερα η κυβέρνηση στην Ελλάδα, χωρίς καν να συζητήσει μαζί μας.
Οι εργαζόμενοι της ΤτΕ δεν έχουν προνόμια. Τα ασφαλιστικά ταμεία της ΤτΕ υπόκεινται στις γενικές διατάξεις της κοινωνικής ασφάλισης που ισχύουν για όλους τους εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι της ΤτΕ όχι μόνο καταβάλλουν διπλάσιες ασφαλιστικές εισφορές 12% για την κύρια σύνταξή τους, αλλά οι κρατήσεις τους υπολογίζονται στο σύνολο των αποδοχών και όχι μόνο στο βασικό μισθό όπως ισχύει γενικά για όλους τους άλλους ασφαλισμένους. Ποτέ δεν ζητήσαμε μείωση εισφορών.
Οι εργαζόμενοι στην ΤτΕ, στη διάρκεια της απεργίας, εξυπηρετούν τις στοιχειώδεις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, όπως ορίζει ο νόμος για το προσωπικό ασφαλείας. Η κυβέρνηση, όμως, ενδιαφέρθηκε αποκλειστικά για τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου, που φαίνεται τη θεωρεί ύψιστη κοινωνική ανάγκη.
Επί του πιεστηρίου
Κλιμάκωση και δημοψήφισμα
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή για διεξαγωγή δημοψηφίσματος, την οποία μάλλον θα αποδεχτούν ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ, οδηγεί σε αναβολή της εφαρμογής του νόμου, ακόμα και αν έχει ψηφιστεί από τη Βουλή. Συγκεκριμένα, αν μαζευτούν οι 120 υπογραφές βουλευτών για το αίτημα της διεξαγωγής δημοψηφίσματος (κάτι που αναμενόταν να γίνει), αυτό σημαίνει ότι το αίτημα του δημοψηφίσματος θα συζητηθεί στη Βουλή, μάλλον, την ερχόμενη Τετάρτη, εξαιτίας της αργίας της 25ης Μαρτίου. Αν αυτό τελικά ισχύσει, προκύπτουν δύο σημαντικά ζητήματα: Το πρώτο είναι ότι ακόμα και αν έχει ψηφιστεί (τώρα που διαβάζετε αυτές τις αράδες) το νομοσχέδιο, δεν μπορεί να δημοσιευτεί στην εφημερίδα της κυβερνήσεως μέχρι τη συζήτηση στη Βουλή της πρότασης για δημοψήφισμα και άρα δεν μπορεί να ξεκινήσει η εφαρμογή του. Το δεύτερο και ουσιαστικότερο είναι ότι δίνεται ένα καθοριστικό χρονικό περιθώριο μιας βδομάδας για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων μετά και το μεγαλειώδες συλλαλητήριο της προηγούμενης Τετάρτης, ενώ από την άλλη ο Καραμανλής βρίσκεται ακόμα πιο στριμωγμένος, αφού η απόρριψη της πρότασης (όπως αναμένεται να γίνει) την ερχόμενη βδομάδα θα εκθέσει ακόμα πιο πολύ την κυβέρνηση μειοψηφίας, η οποία θα έχει αρνηθεί την απεύθυνση στο λαό για ένα μείζον ζήτημα όπως είναι το ασφαλιστικό.
Περικύκλωση της Βουλής με κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ
Από το βράδυ της Τρίτης 18 Μαρτίου φάνηκε η αποφασιστικότητα των εργαζομένων να αντιταχθούν στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης Καραμανλή, καθώς κατά εκατοντάδες (παρά την απεργία στο μετρό), ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς και κατέβηκαν στο κέντρο της Αθήνας στη συμβολική συγκέντρωση- περικύκλωση της Βουλής, την ώρα που συζητείτο το σχέδιο νόμου.
Απεργιακή Συνέλευση Εργαζομένων στα ΜΜΕ
Μετά το συλλαλητήριο, οι εργαζόμενοι και τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων των Ενώσεων στον Τύπο και στα ΜΜΕ, δημοσιογράφοι, διοικητικοί, τεχνικοί Τύπου και Ραδιοτηλεόρασης, συγκεντρώθηκαν στην ΕΣΗΕΑ, πραγματοποιώντας μια ανοιχτή συνέλευση εργαζομένων για να απαιτήσουν από τις διοικήσεις των σωματείων τους την κλιμάκωση του αγώνα για ένα ενιαίο Ταμείο στον χώρο των ΜΜΕ, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.