Αχαλίνωτη η ακρίβεια
Παρτυ διαρκείας για τους κερδοσκόπους
Ένα από τα μεγαλύτερα “εγκλήματα” των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, αλλά και των προηγούμενων δεκαετιών, που έχει οδηγήσει στην υποβάθμιση του επιπέδου διαβίωσης της μέσης ελληνικής οικογένειας. Δεν μιλάμε βέβαια για τίποτα άλλο, παρά για την αυξανόμενη ακρίβεια. Το λεγόμενο “καλάθι της νοικοκυράς” που ολοένα και αδειάζει, καθώς οι μέσοι μισθοί πείνας δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες της οικογένειας.
Με έναν πληθωρισμό “γαντζωμένο” γύρω στο 3,2% εδώ και μήνες, με την “έκρηξη” των διεθνών τιμών πετρελαίου (η ελληνική οικονομία εξαρτάται πλήρως από τις τιμές του “μαύρου χρυσού”), με την εισαγόμενη κρίση από τις ΗΠΑ στην αγορά κατοικίας, οι τιμές βασικών εμπορικών αγαθών σχεδόν διπλασιάστηκαν σε διάστημα μάλιστα ενός έτους (Φεβρουάριος 2007-Φεβρουάριος 2008).
Οι τιμές των αγροτικών προϊόντων στην διεθνή αγορά έχουν αυξηθεί κατά 100% από τον περασμένο Μάιο -δημιουργώντας μια νέα κρίση που την έκταση της δεν θα αργήσουμε να διαπιστώσουμε και στην χώρα- ενώ τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥΕ) δείχνουν ότι την τελευταία διετία οι κύριοι τροφοδότες του πληθωρισμού είναι τα τρόφιμα, η στέγαση, οι μεταφορές και τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ.
Ευθύνες και “μέτρα” κοροϊδία
Η ΕΣΥΕ, σκοπίμως ή μη, δεν αναφέρει ότι ανάμεσα στους βασικούς τροφοδότες του πληθωρισμού είναι και οι τιμές του πετρελαίου, καθώς αυτό αφορά κυρίως στον δομικό πληθωρισμό. Στατιστικά τερτίπια που μετατοπίζουν το ενδιαφέρον, καθώς δεν μας λένε ποιος ευθύνεται για την ακρίβεια. Ποιος για παράδειγμα ψάχνει πως λειτουργεί η αγορά πετρελαίου; Τι γίνεται με τις προμήθειες στα βυτία, πως μετριούνται τα “κενά” φορτία και πως τιμολογείται για τον τελικό καταναλωτή ο μαύρος χρυσός; Οι διεθνείς αναταράξεις στην αγορά πετρελαίου –αποτέλεσμα καθαρής κερδοσκοπίας των πολυεθνικών του κλάδου και των μεγάλων συμφερόντων των κεφαλαιαγορών- υπό φυσιολογικές συνθήκες καθυστερούν να φτάσουν στα κοντέρ των βενζινάδικων γύρω στις 20 ημέρες. Αντ’ αυτού, ο Έλληνας καταναλωτής πληρώνει σχεδόν αμέσως το “καπέλο” στην τιμή. Το υπουργείο Ανάπτυξης μιλά για “διασταύρωση στοιχείων από τους καταναλωτές”, όχι μόνο στα καύσιμα, αλλά και στα βασικά είδη διατροφής και κατανάλωσης. Εξήγγειλε το περίφημο “Παρατηρητήριο Τιμών”, στο οποίο οι καταναλωτές θα παρεμβαίνουν –λέει- αφού θα έχουν κάνει έρευνα αγοράς και μαζί με τους εμπόρους θα “περιθωριοποιούν” τους κερδοσκόπους! Η μέση Ελληνίδα νοικοκυρά, δηλαδή, θα μπαίνει στο Ίντερνετ και θα συγκρίνει τις τιμές, προτού πάει να ψωνίσει.
Ακόμη μεγαλύτερη κοροϊδία για τον καταναλωτή αποτελεί ένα από τα 41 μέτρα του ΥΠΑΝ, για την καθιέρωση προτεινόμενης “καλής” τιμής στα αγαθά πρώτης ανάγκης. Ποιος θα την καθορίζει και με ποια κριτήρια; Τα μέτρα του υπουργείου, αναδεικνύουν την ωμή κοροϊδία, την απρόκαλυπτη απάτη σε βάρος των εργαζόμενων σχετικά με το θέμα της ακρίβειας. Η κυβέρνηση αφήνει στο απυρόβλητο τις μεγάλες βιομηχανίες τροφίμων και τους χονδρέμπορους, με τους οποίους κάθε αρχές του έτους προχωρά σε υποτυπώδεις συμφωνίες “κυρίων”, οι οποίες όλως περιέργως λίγο αργότερα καταστρατηγούνται για τις ανάγκες του “ανταγωνισμού”. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει απεικονίζεται χαρακτηριστικά στα κέρδη που ανακοίνωσε τις προηγούμενες μέρες η γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος, η οποία ενίσχυσε το 2007 κατά 85%(!) την κερδοφορία της, όταν ο τζίρος της αυξήθηκε κατά 14%.
Τις πταίει;
Από τις εξαγγελίες για τα 41 μέτρα – “λύση”, λείπει το ποιος φταίει για την αυξανόμενη ακρίβεια…Το ότι η συμβολή του Δημοσίου στην έκρηξη ακρίβειας, είναι από τις σημαντικότερες δεν αναφέρεται σχεδόν πουθενά. Τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, που θα έπρεπε να διατηρούνται “παγωμένα” σε μια τέτοια διεθνή συγκυρία, έχουν αυξηθεί κατά 6,6% (της ύδρευσης) και κατά 7,2% (της ηλεκτροδότησης) μέσα σε ένα χρόνο.
Παράλληλα, οι αυξήσεις στον χώρο των μεταφορών είναι της τάξης του 6% κυρίως λόγω των αυξήσεων στην τιμή της βενζίνης, στα κόμιστρα των ταξί και των υπεραστικών λεωφορείων.
Από την άλλη, το κόστος της στέγασης αυξήθηκε γύρω στο 10%, ενώ συνολικά από τις 12 ομάδες αγαθών και υπηρεσιών που συμπεριλαμβάνονται στον δείκτη τιμών καταναλωτή (που διαμορφώνει τον πληθωρισμό δηλαδή), στις 7 κατηγορίες οι τιμές αυξάνονται με υπερδιπλάσιο ρυθμό έναντι της ευρωζώνης. Αυτό σημαίνει ότι οι αυξήσεις στις τιμές των αγαθών αυτών είναι διπλάσιες του πληθωρισμού (οι αυξήσεις αυτές αφορούν σε περίπου 300 προϊόντα κύριας κατανάλωσης).
Κατά μέσο όρο οι ανατιμήσεις στα τρόφιμα είναι της τάξης του 5,5%, παρ’ ότι υπάρχουν είδη όπως τα ζυμαρικά, τα ζαχαρώδη (σοκολάτες, κρουασάν, σνακ), οι παιδικές τροφές και οι τυποποιημένες σαλάτες των οποίων οι τιμές αυξήθηκαν πάνω από 10% (σε μερικές περιπτώσεις πάνω και από 20%, κατά την σύγκριση 2006-2007).
Την ίδια στιγμή, που η κυβέρνηση περιπαίζει τους καταναλωτές για το θέμα της ακρίβειας, επιμένει να επιδιώκει τον έλεγχο του πληθωρισμού, υποδεικνύοντας να δοθούν χαμηλές αυξήσεις στους εργαζομένους στο πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και ετοιμάζει νέα ληστρικού τύπου φοροεπιδρομή στους μικροεπαγγελματίες, μιλώντας για “συλλογική υπευθυνότητα” για τον περιορισμό της αισχορκέρδειας!
Oι μεγαλύτερες αυξήσεις τιμών σε αγαθά πρώτης ανάγκης
Δεκέμβριος 2007 – Δεκέμβριος 2006 Ποσοστιαία μεταβολή
Aλεύρι
21,3%
Φυσικό βούτυρο
11,5%
Ψωμί
14,9%
Nωπά φρούτα
7,7%
Φρυγανιές
8,3%
Σπορέλαιο
26,9%
Zυμαρικά
21,3%
Όσπρια
10,4%
Nωπά πουλερικά
10,9%
Πετρέλαιο θέρμανσης
26,7%
Σκληρά τυριά
12,9%
Hλεκτρικό ρεύμα
7,2%
Aυγά
14,0%
Kαύσιμα I.X.
15,3%
Bούτυρο γάλακτος
26,7%
Ύδρευση
6,3%
ΠΗΓΗ:ΕΣΥΕ
Καλπάζει η φτωχοποίηση
Όλο και περισσότεροι στο κοινωνικό περιθώριο
Η μόνιμη “καραμέλα” στα χείλη των κυβερνώντων από την αρχή της διακυβέρνησης Καραμανλή (αλλά και τα προηγούμενα, “εκσυγχρονιστικά” χρόνια του ΠΑΣΟΚ), ότι δηλαδή οι Έλληνες απολαμβάνουν της ισχυρότερης ανάπτυξης στην Ευρώπη λόγω του υψηλού ρυθμού ανάπτυξης του ΑΕΠ, έχει χάσει από καιρό τη “γλύκα” της. Τα επίσημα στατιστικά στοιχεία που ο ίδιος ο αστισμός ανακοινώνει αποδεικνύουν ότι οι στοχευμένες πολιτικές στο νεοφιλελευθερισμό και προς όφελος του κεφαλαίου, έχουν γυρίσει την ελληνική οικογένεια δεκαετίες πίσω, δημιουργώντας συνθήκες απόλυτης φτώχειας για όλο και μεγαλύτερες μάζες.
Σύμφωνα λοιπόν, με τα πιο πρόσφατα στοιχεία που έδωσε μόλις την προηγούμενη εβδομάδα στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ελλάδα έχει στην Ευρώπη των 27 το υψηλότερο ποσοστό εργαζόμενων νοικοκυριών που ζουν στα όρια της φτώχειας, και ένα από τα υψηλότερα ποσοστά όσον αφορά τα παιδιά…
Όπως προκύπτει από την έκθεση του 2008 για την “κοινωνική προστασία και ενσωμάτωση στην Ε.Ε.”, το 14% των νοικοκυριών στα οποία εργάζεται τουλάχιστον ένα άτομο στην Ελλάδα, ζουν στα όρια της φτώχειας. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε., στην οποία το ποσοστό των πολιτών που εξακολουθούν να διατρέχουν τον κίνδυνο της φτώχειας, παρά το γεγονός ότι εργάζονται, δεν υπερβαίνει το 8%. Μετά την Ελλάδα, ακολουθούν η Πολωνία (13%) και η Πορτογαλία με τη Λετονία (11%), ενώ τα χαμηλότερα ποσοστά έχουν η Τσεχία (3%), καθώς και η Δανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και η Φινλανδία (4%). Το ποσοστό των παιδιών που ζουν σε τέτοια νοικοκυριά ανέρχεται στο 17% στη χώρα μας και είναι το υψηλότερο ποσοστό στην Ε.Ε., μετά την Πολωνία (22%), την Πορτογαλία (21%), την Ισπανία (20%) και τη Λιθουανία (19%). Στο σύνολο του πληθυσμού, το 21% των Ελλήνων ζουν στα όρια της φτώχειας, βάσει στοιχείων που αναθεωρήθηκαν την 1η Φεβρουαρίου 2008. Πρόκειται για το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό μετά το 24% της Λετονίας. Ο μέσος κοινοτικός όρος είναι 16%.
Ανύπαρκτες οι κοινωνικές δαπάνες
Σε ένα περιβάλλον που βασιλεύει ο δανεισμός μέσω του πλαστικού χρήματος, η ακρίβεια σε καταναλωτικά αγαθά πρώτης ανάγκης, σε ένα περιβάλλον στο οποίο ο Έλληνας εργαζόμενος δουλεύει περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους στις χώρες της Ε.Ε. και αμείβεται με μέσο μισθό που δεν ξεπερνά τα 650 ευρώ, το πέρασμα σε κατάσταση πραγματικής φτώχειας δεν είναι καθόλου δύσκολο. Ας τονιστεί πως, σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής, ο μέσος μηνιαίος μισθός μιας 4μελούς οικογένειας (2 ενήλικες και 2 παιδιά) στην Ελλάδα, για να μη βρεθεί στα όρια της φτώχειας, πρέπει να ανέρχεται σε 1.183,4 ευρώ!
Αυτό δε, που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερο σκεπτικισμό και αποδεικνύει την αδυναμία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που με ευλάβεια ακολουθείται από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πάνω από μια δεκαετία, είναι πως οι όποιες κοινωνικές παροχές δεν επαρκούν ούτε στο ελάχιστο προκειμένου να καλύψουν τα κενά που δημιουργεί στις τάξεις του πληθυσμού η φτώχεια.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της ίδιας έρευνας, οι κοινωνικές παροχές στη χώρα μας μειώνουν το ποσοστό φτώχειας μόνο κατά 9% στο σύνολο του πληθυσμού, και μόλις 8% όσον αφορά τα παιδιά ηλικίας 0-17 ετών. Και τα δύο ποσοστά είναι τα χαμηλότερα στην Ε.Ε. Ο μέσος κοινοτικός όρος των επιπτώσεων των κοινωνικών παροχών στη μείωση του ποσοστού φτώχειας είναι 38% για το σύνολο του πληθυσμού και 42% για τα παιδιά. Η διαφορά είναι τεράστια, αποδεικνύοντας πως καθίσταται επιτακτική η τροποποίηση των συσχετισμών σε αυτό που ονομάζουμε “κοινωνική πολιτική”.
Τα δάνεια “πνίγουν” τα νοικοκυριά
Την ώρα που εκτοξεύονται τα κέρδη των τραπεζών
Στο μεγαλύτερο τέλμα των τελευταίων δύο δεκαετιών φαίνεται να έχουν πέσει τα ελληνικά νοικοκυριά, υποκύπτοντας εύκολα στην προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης και των διαφημιστικών σποτ των τραπεζών που θεοποιούν τον άκρατο καταναλωτισμό ως λύση σε όλα τα προβλήματα της καθημερινότητας.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία, για το σύνολο του έτους 2007 τα καθυστερούμενα δάνεια αναμένεται να φτάσουν κοντά στο 4,5% επί του συνόλου των δανείων, καθώς αποδεικνύεται αδύνατον να ανταποκριθεί ο μέσος Έλληνας καταναλωτής στον υπερδανεισμό που του έχει επιβληθεί, με το μισθό του να παραμένει καθηλωμένος σε αμελητέες αυξήσεις ύψους 3%.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, αποτέλεσμα της “ασυνέπειας” που χαρακτηρίζει επιχειρήσεις και νοικοκυριά είναι το σύνολο των μη εξυπηρετούμενων δανείων να αγγίζει με την ολοκλήρωση του εννεαμήνου του 2007 τα 10 δισ. ευρώ περίπου, από τα οποία τα 5,8 δισ. ευρώ αφορούν την επιχειρηματική πίστη. Την ίδια στιγμή παρατηρείται σημαντική αδυναμία εξυπηρέτησης των δανειακών υποχρεώσεων, τόσο από επιχειρήσεις όσο και από νοικοκυριά. Το φαινόμενο έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις εξαιτίας της συνεχιζόμενης αύξησης των επιτοκίων, σε συνδυασμό με τη σημαντική αύξηση που καταγράφουν όλων των ειδών οι χορηγήσεις. Είναι άλλωστε ενδεικτικό ότι, παρά τη μείωση του ποσοστού των δανείων σε καθυστέρηση το 2007 σε σχέση με το τέλος του 2006, τα “κόκκινα” δάνεια είναι για το ίδιο διάστημα σε απόλυτο νούμερο περισσότερα (Δεκέμβριος 2007: 9,6 δισ. ευρώ περίπου, Δεκέμβριος 2006: 9,2 δισ. ευρώ).
Επιχειρηματικά δάνεια
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, ο λόγος των επιχειρηματικών δανείων σε καθυστέρηση προς το σύνολο των επιχειρηματικών δανείων βελτιώθηκε, πάντως, το εννέαμηνο του 2007, στο 5,6% από 6% που ήταν τον Δεκέμβριο του 2006, καθώς οι επιχειρήσεις –και μάλιστα οι μικρομεσαίες– φαίνεται να προσπαθούν όσο περισσότερο μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνεια που έχουν φορτωθεί.
Δάνεια προς τα νοικοκυριά
Όσον αφορά στα δάνεια προς τα νοικοκυριά, το Σεπτέμβριο του 2007 παρατηρήθηκε μείωση του λόγου των καταναλωτικών δανείων σε καθυστέρηση προς το σύνολο των καταναλωτικών δανείων στο 6,4%, από 6,9% που ήταν τον Δεκέμβριο του 2006. Σε απόλυτα μεγέθη το ποσοστό των καθυστερήσεων στα καταναλωτικά δάνεια μεταφράζεται σε 1,9 δισ. ευρώ περίπου. Αντιθέτως, ο αντίστοιχος λόγος για τη στεγαστική πίστη αυξήθηκε οριακά τον Σεπτέμβριο του 2007 στο 3,5% από 3,4% που ήταν στο τέλος του 2006, γεγονός που σημαίνει ότι στεγαστικά δάνεια ύψους 2,1 δισ. ευρώ δεν εξυπηρετούνται κανονικά.
Συστάσεις Γκαργκάνα
Δεν φτάνει δε που η θηλιά στο λαιμό των μικρομεσαίων σφίγγει όλο και περισσότερο, έρχεται και ο “ηγεμόνας” των τραπεζών, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, κ. Νικ. Γκαργκάνας, να δηλώσει πως το ποσοστό των καθυστερούμενων δανείων στην Ελλάδα κρίνεται υψηλό, όταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 25 χωρών το ποσοστό αυτό κυμαίνεται μόλις στο 2,9%. Επ’ αυτών η Τράπεζα της Ελλάδος έχει ζητήσει από τις τράπεζες το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων να περιοριστεί μέχρι το τέλος του 2008 στο 3,5%, στόχος που έχει γίνει αποδεκτός από τις τράπεζες. Τι σημαίνει αυτό με λίγα λόγια; Πως οι τράπεζες θα ξαμοληθούν να μαζέψουν τα λεφτά τους, με επιπλέον κατασχέσεις, νέα τρικ για περισσότερους τόκους κ.λπ., πάντα εις βάρος του εργαζόμενου λαού.
Προκλητικά υπερκέρδη
Ενώ, λοιπόν, η υπερχρέωση των νοικοκυριών καλπάζει, οι τράπεζες καταγράφουν πρωτόγνωρα και προκλητικά υπερκέρδη. Ενδεικτικά να αναφέρουμε:
-
Η Εθνική Τράπεζα κατέγραψε για το τα 2007 καθαρά κέρδη ρεκόρ, φτάνοντας στα 1,678 δισ. ευρώ, αυξημένα κατά 70%(!) σε σχέση με το 2006.
-
Αύξηση 54%(!) στα καθαρά κέρδη, τα οποία έφθασαν στα 850 εκατ. ευρώ, ανακοίνωσε για το 2007 η Alpha bank.
-
Τα καθαρά κέρδη της Τράπεζας Πειραιώς κατέγραψαν άνοδο κατά 50%(!), το 2007, φτάνοντας στα 653 εκατ. ευρώ.
-
Η Τράπεζα Κύπρου ανακοίνωσε για το 2007 καθαρά κέρδη 485 εκατ. ευρώ, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 55%(!).
Γιατί το δολάριο θα πέσει ακόμη περισσότερο έναντι του ευρώ
Το δολάριο έπεφτε έναντι του ευρώ τα τελευταία χρόνια. Γιατί θα συνεχίσει να πέφτει ακόμη; Για δύο λόγους που θα αναπτύξουμε στα ακόλουθα:
Η Fed (Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ) έχει λόγο να θέλει να ανασχέσει την πτώση του δολαρίου: Όσο συνεχίζεται η πτώση του, τόσο θα γίνονται αισθητές οι δυσκολίες της οικονομίας των ΗΠΑ να χρηματοδοτεί –παρά την όποια διεθνή ανταγωνιστικότητα της– το έλλειμμα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών της. Κι επίσης στον ίδιο βαθμό θα παύει βαθμιαία το δολάριο να είναι “ηγετικό” νόμισμα – πράγμα που θα επιτείνει, αντιστοίχως, το πρόβλημα της χρηματοδότησης του ελλείμματος του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών των ΗΠΑ. Τι θα μπορούσε να κάνει η Fed για να συγκρατήσει την πτώση του δολαρίου; Να αυξήσει το επιτόκιο. Αυτό όμως δεν μπορεί να το κάνει. Διότι, εάν το κάνει, θα αυξήσει μεν τη ζήτηση για το δολάριο και θα εμποδίσει έτσι την πτώση του, θα μειώσει όμως συγχρόνως (έτσι νομίζει) την οικονομική δραστηριότητα των ΗΠΑ. Κι αυτό το τελευταίο δεν το θέλει, γιατί η οικονομική μεγέθυνση στις ΗΠΑ είναι ήδη χαμηλή. Την πτώση του δολαρίου θα μπορούσε να ανασχέσει μια μείωση του επιτοκίου από μέρους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Θα έλεγε κανείς ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συμφέρον να μην ανατιμηθεί ακόμη περισσότερο το ευρώ έναντι του δολαρίου. Γιατί; Διότι αυτό θα διευκόλυνε τις εξαγωγές της. Θα ανέμενε συνεπώς κανείς η ΕΚΤ να μειώσει το επιτόκιο. Δεν το κάνει όμως. Και μάλλον θα το αυξήσει. Γιατί; Διότι η οικονομική μεγέθυνση στην Ε.Ε. είναι ικανοποιητική και η Ε.Ε. δεν έχει λόγο να προσφύγει σε μία μείωση του επιτοκίου για να την ενισχύσει. Αντιθέτως: λόγω της σχετικά υψηλής οικονομικής μεγέθυνσης ανησυχεί για μια πιθανή αύξηση των τιμών που μεταξύ άλλων θα μείωνε τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της Ε.Ε. Έτσι λοιπόν έχει λόγο να θέλει όχι να μειώσει, αλλά να αυξήσει το επιτόκιο, κι έτσι να αυξήσει τη ζήτηση για το ευρώ και συνεπώς να ενισχύσει την πτώση του δολαρίου. Θα ρωτήσετε: αδιαφορούν η Ε.Ε. και η ΕΚΤ για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της Ε.Ε.; Όχι βέβαια. Απλώς σκέφτονται: ό,τι θα χάσω σε ανταγωνιστικότητα από την άνοδο του ευρώ θα το κερδίσω από την συγκράτηση των τιμών – και αυτό είναι μακροπρόθεσμα πιο συνετό για τη διατήρηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας. Έτσι λοιπόν το 2008 το δολάριο θα συνεχίσει να πέφτει. Εκτιμούμε στα 1,6 δολάρια ανά ευρώ. Η αγορά ξεδοντιάζει σιγά-σιγά τον τίγρη.
Γιώργος Σταμάτης. Αναδημοσίευση από το περιοδικό “Διάπλους”
Η θέση της ΚΟΕ
Είναι αναγκαίο περισσότερο από ποτέ να οργανωθεί ο λαός ενάντια στην ακρίβεια, τη φορο-ληστεία, την τραπεζο-ληστεία, την ανεργία, τη μαύρη εργασία και τη φτώχεια. Είναι απαραίτητο ο ΣΥΡΙΖΑ να συμβάλει σε αυτό με όλες του τις δυνάμεις, να πάρει την πρωτοβουλία να ξεδιπλωθεί μια μεγάλη καμπάνια που θα βοηθήσει να ανακουφιστούν τα λαϊκά στρώματα, οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Μια βάση αιτημάτων θα μπορούσε να είναι η παρακάτω.
-
Έλεγχος των τιμών των προϊόντων, να χτυπηθεί η κερδοσκοπία. Να καταργηθεί άμεσα ο ΦΠΑ στα είδη διατροφής και πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Καμιά αύξηση των έμμεσων φόρων. Να δοθεί άμεσα επίδομα θέρμανσης. Και να υπάρξει κοινωνική πολιτική σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια.
-
Να σταματήσουμε τη φτωχοποίηση που έρχεται με τα διαδοχικά κύματα ακρίβειας, με την κερδοσκοπία των καρτέλ και των επιχειρηματικών ομίλων, με τις αυξήσεις-κοροϊδία του 3-4%, με τις συμφωνίες ΓΣΕΕ-ΣΕΒ, με την ανεργία, με τη φοροληστεία, με τη διάλυση των κοινωνικών τομέων (παιδεία, υγεία, ασφάλιση), με τα δάνεια, με τις απολύσεις.
-
Διεκδικούμε ουσιαστικές αυξήσεις σε όλους τους εργαζόμενους. Κατώτατος μισθός 1.400 ευρώ.
-
Να ζει όλη η κοινωνία με αξιοπρέπεια από ένα μισθό και μια σύνταξη. Κανένας φτωχός, κανένας αποκλεισμένος από δημόσιες, επαρκείς και σύγχρονες υπηρεσίες υγείας, παιδείας, ασφάλισης, πολιτισμού. Κανένας άνεργος.
-
Μόνιμη, σταθερή απασχόληση, κατάργηση των εργασιακών σχέσεων-λάστιχο, ριζική μείωση των ωρών εργασίας ανάλογα με την αύξηση της παραγωγικής δύναμης της εργασίας.
-
Να αναπνεύσει η νέα γενιά από τη θηλιά της ανεργίας, της μερικής απασχόλησης, των μισθών των 400 ευρώ, της απασχόλησης χωρίς ασφάλιση.
-
Να μην περάσει η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης και η μεταρρύθμιση που φέρνει η κυβέρνηση. Να μπλοκαριστεί ο ΠΑΣΟΚικός νόμος Ρέππα, που εφαρμόζεται από 1 Γενάρη 2008 και οδηγεί σε σημαντική χειροτέρευση στις συντάξεις, στη χρηματοδότηση του συστήματος, στα όρια ηλικίας.
-
Άμεση φορολόγηση των τραπεζών, του μεγάλου κεφαλαίου, του χρηματιστηριακού τζόγου, των εφοπλιστικών κερδών και της εκκλησίας. Άμεση φορολόγηση στα μερίσματα και στις υπεραξίες από το χρηματιστήριο. Να αυξηθεί άμεσα ο συντελεστής φορολόγησης των κερδών από 25% στο 50%.
-
Να μπει φραγμός στις ιδιωτικοποιήσεις. Δημόσιοι και με κοινωνικά κριτήρια όλοι οι κοινωφελείς οργανισμοί.
-
Να σβηστούν τα χρέη των πυρόπληκτων. Να δοθούν άμεσα κονδύλια για να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες τους, καθώς μέχρι τώρα δεν έχει γίνει τίποτα.
κείμενα-επιμέλεια: Μαίρη Ευθυμιάτου